เดียร์ มายลอร์ด

์ มาย

ข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้เปลี่ยนเป็นสีแดงเกือบหมด

่าโดเนวิลล์อยู่ใกล้หุบเขาที่ปก

เสื้อผ้าหรูหราที่ท่านเคยสวม แต่ฉันเชื่อค่ะ ว่

พรให้ท่านมีชัย

ฟ

รหนวดจางๆ นัยน์ตาสีมรกตเพ่งครุ่นคิดถึงเจ้าของ

ยจ่าหน้าถึงดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ทที่สาม

เลยทีเดียวเชียว เขาทิ้งจดหมายลงกล่องใส่เครื่อ

ีกฟากหนึ่งของภูเขาหิมะอันหนาวเย็น ป

มไม่น่าไว้ใจไว้ หน้าที่ของเข

กลับชอบการออกรบมากกว่า ในสนามรบมีเพียงสอง

ักจอมปลอม การแทงข้างหลังและขัดแข้งขัดขา บางครั้งเดวิส

์ มาย

ได้ไหมคะ ม้าพยศที่บาดเจ็บจนไม่อาจไปร่วมรบกับท่านที่โด

นแอบหนีไปจากคอกตั้งหลายวัน แล้วจู่ๆ ก

ฉันเห็นด้วยกับข้อนี้ค่ะ มนุษย์และม้าก็เป็นสิ่งมีชีวิต ... มีจิตใจ ชอบหรือไม่ชอ

ะอยากจะให้เจ้าแอนโดรเมด้าเป็นพ่อพันธุ์

ะก็ คงเป็นชายหนุ่มที่ยิ่งยโสเห

พรให้ท่านมีชัย

ฟ

ขารู้จักเพราะเป็นม้าตัวโปรด ทอมคนเลี้ยงม้านี่ก็รู้นิส

ก เธอเป็นใคร ทำไมเนื้อความตอนท้

รู้จักผู้หญิ

ม่ได้จึงถามต้นห้องคนสนิทท

ม่คุ้นชื่อนี้จากบรรดาท่า

็กผมเกรียนสั้

้นเ

บ่งบอกว่านางรู้จักเขา อยู่ในบ

ดเกี่ยวกับจดหมา

ครื่องเขียน เจ้านายส่ายศีร

ื่องเลวร้

ทาสคนนั้นเลิกเขียนจดหมา

กกับคำพูดของ

ม่รู้จักผู้หญิง

าเฟรยาข้าไม่รู้จัก แต่รู้ว

ะเลยหน้าที่หรือยังไงกุสตาฟถึงให้ใครก

ไปครู่ ส่งส

ว่านางคือคนที่ท่านหลับนอนด้