็ได้ค่ะ ห้าโมง

็นเกรงใจอยู่ได้สักครู่ คำตอบรับของเธอท

อคุณผึ้งตรงนี้ตอน

คะลิฟต์มาพอดี แล้

โบกมือให้กัมปนาทพร้อมกับรอยยิ้ม คนที่ไ

ิฟต์จะปิด พอประตูลิฟต์ปิดสนิทสีหน้ายิ้มแย้

มในใจกับแผนการที่สำเร็จลุล่วงไปอีกขั้น และจ

าวเดินไปตามทางเลี้ยวซ้ายเข้าไปในแผนกการตลาด ยังไม่ทันที่เธอจ

นใคร ถึงได้ปรี่เข้ามาหาอย่าง

ณเอเป็นใครเหรอ เป็นอะไรกับเขม

หลานชายของ

รู้ว่าคนที่ทำให้หัวใจสาวสั่นไหวตอนกลางวัน เป็นเค

้วแกไปเจอคุณเอที่ไหน เมื่อไหร่

ื่อเช้านี้ ที่

่างรู้อย่างละเอียด รวมทั้งแผนการที่ตนเองคิด

่องในอดีตของวรางค์คนางค์เลยแม้แต่น้อย แม้ว่าจะเป็นหลานของศัตรู มันไม่ยุติธรรมที่เพื่อนสนิทจะทำร้ายคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแบบนี้ นั

วมทั้งเขมด้วย คนที่ผิดคือน้าคนางค์คนเดียวไม่ใช่เหรอ แกจะเหวี่ยงแหแบบนี้ไม่ได

ฉพาะน้องนอกไส้ของฉันที่เกี่ยวมากที่สุด เพราะมันแย่งความรัก ความอบอุ่นที่ฉันควรได้ไป แล้วอ

ททั้งสองคนน่าจะเข้าใจความรู้สึกของเธอมากที่สุด แต่เ

ณัชญ์ก็ต้องทักท้วงสิมันถึงจะเรียกว่าเพื่อน ไม่ใช่ปล่อยให้เพื่อนทำเรื่องที่ผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ อีกอย

ฉันเป็นเพื่อนก็อย่ามา

นที่ทยอยเดินกลับเข้ามาในห้องเริ่มมองด้วยความสนใจ รุ่งรุจีจึงลดระดับเสียงลงเป็นปกติ ปรับเปลี่ยนอารมณ์ข

่แกฝังอยู่ในใจย้อนกลับมาทำลายแกเอง ให้แกทุกข์ ให้แกเศร้า ให้แกเสียน

ของฉันที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ดีกว่า แกกลับไปทำงานได้แล้ว ฉันจะทำงานเหมือนกัน” เป็นอี

อยู่ในตอนนี้หรือที่ผ่านมาจะทำให้แกมีความสุขเหมือนกับที่พูดออกไป ฉันเตือนเพราะฉันรักแก ฉันเตือนเพราะฉันหวังดีกับแก แกทุกข์ แกเจ็บ แกเสียใจ แกร้องไห้ ฉันกับณัชญ์ก็มีความรู้สึกแบบนั้นไม่ต่างกับแกเลย แกจะโกรธฉันหาว่าฉันยุ่งกับแกมากเกินไปฉันก็ยอม ฉันกับณัชญ์รักแกนะผึ้ง

นครั้งสุดท้ายที่เธอจะพูด ก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของต

กลับแล้ว ในเมื่อตั้งมั่นว่าจะแก้แค้นให้มารดา วชิราภรณ์ก็จะทำให้ถึงที่สุด ไม่ว่าผลที่ตอบรับกลับมาจ

กินกว่าจะหันหลังกลับ พวกแกคงจะเข้าใจฉันนะ” วชิราภรณ์เอ่