ที่พลุ่งพล่านในอก ตอนนี้เขาต้องการรู้ว่า ชายหนุ่มเจ

อยยิ้มของเขา น่าแปลกเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับรอยยิ้มของชายคนใดมาก่อน พลันในเ

้จักเพื่อนสนิทของผึ้งนะคะ ณัชญ

ีรษะเล็กน้อยเป็นการทักทาย รุ่งรุจีพนมมือไหว้เพราะเธอคาดคะเ

็ได้ค่ะ จะได้ไม่เสียเวลามาก” วชิราภรณ์พูดขึ้

ับ” กัมปนาทพูดเสี

มผึ้งมา

หน้า กัมปนาทชอบรอยยิ้มของเธอมากที่สุด ยามที่เธอยิ้มโลกนี้ช่างสดใส หัวใจ

์ ปล่อยให้ณัชญ์กับรุ่งรุจียืนมองตามหลังทั้งคู่ไปด้วยความฉ

ึ้งจะไม่สนิทกับผู้ชายแปลกหน้าไวขนาดนี้ ยกเว้นผู

ือนกัน เพียงแต่ไม่กล้าพูด” ณัชญ

จีจะถามผึ้งให้รู้เรื่องเอง คิด

งเพื่อนสนิทตัดความสงสัยออกไปก่อน เดินเคียงคู

ุดของร้าน ทั้งสองคุยไปด้วยทานอาหารไปด้วยอย่างถูกคอ ฝ่ายชายหมั่นเพียรตักอาหารใส่จานของฝ่ายหญิงตลอดเวลา บ่อยครั้งที่

อว่าจะกินหน้าผึ้ง ผึ้งเห็น

่าตนเอง สะดุ้งกายเล็กน้อย ปรับท่าทีให้กลั

ย ผมเจอผู้หญิงมาเยอะแต่ไม่มีใครน่า

ูดออกไป วชิราภรณ์ยิ้มเต็มใบหน้า รู้สึกสะใจ

วรักหรือเป

ะ เราเพิ่งเจอกันครั้งแรกคุณเอจะรักผึ้งได้ยังไง อีกอย่างเราสอง

คุณผึ้งจะรับรัก

งใจของวชิราภรณ์ คนที่ได้ยินยิ้มละไม ปลื้มใจกับการ

าแบบเพื่อน แบบพี่น้องผึ้งมีให้อยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นมันก็ต้องใช้เวล

กให้เขาคิดว่าตนเองเป็นคนใจง่าย รับรักเร็วโดยที่ไม่รู

าครับ แต่ก่อนผมไม่เชื่อจนมาเจอกับต

่ามันจะเกิดขึ้นได้จริงในโลกใบนี้ แต่สำหรับวชิราภรณ์ เธอไม่เคยเชื่อเรื่องรักแร

องมานานแล้ว” หญิงสาวพูดตัดบทแสร้งทำท่า

กเรื่องราวต่างๆ ที่กัมปนาทสรรหามาเล่าให้วชิราภรณ์ฟัง จนกระทั่งอาหารมื้อเที่ยงได้เ

นะครับ” กัมปนาทเอ่ยบอกวชิราภรณ์เ

แค่เลี้ยงข้าวเที่ยงก็เกรงใจ

ครับ ผมเต็มใจเ

อยู่ไกล เกรงใจคุณเอน่ะค

ะครับ ผมจะรออยู่หน้าลิฟต์ตอนห้าโมงเย็นนะครับ” กัมปน