วแต่มั่ว

่ให้เงินใช้เล

้ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะป่วย

รู้สึกว่าไม่หิวข้าวเท่าไร และยังซื้ออีกถุงเผื่อไปฝาก

รถsuvสีดำของอาร์ทจอดอยู่ใต้ตึกแล้ว ด้วยความที่เค้า

้ามองคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คอยู่ ในจอมีภาพสาวกำลังเปิดไพ่บาคาร่า ทำเอาเธอ

ล่นใหม่อีก ทุกครั้งที่แตงโมขอให้หยุดเล่นก็จะทะเลาะกันเสียงดังจนเธอไม่อยากจะว

ื้อมาฝาก" คนสวยเดินมายืนข้างหลังส

ละ" อาร์ทตอบโดยไม่หันมองเมียสาวคนสว

อง เธอเดินกลับมานั่งที่โซฟายาวหน้าทีวีแ

ิ่มงานน่ะ กว่าเงินจะออกอี

ยขณะหันมองสา

แล้ว" อาร์ทเอากำปั้นทุบโต๊ะเมื่

ังเค้าหน่อย"

ม ที่ทำงานไม่มีเพื่อนให้ยืมเลยเหรอ" สามี

วยเอ่ยและก้มหน้าละห้อย น้ำตาคลอเบ้า รู้สึกอย

ยู่เนี่ย ไปหาหยิบหายืมมาก่อน หัดเอาตัวรอดซะบ้าง" สามีบ่นขณะหัน

ี่สองของ

จอหน้าสามีที่ตื่นสายกว่าตัวเอง เธอเตรียมพร้อมด้วย

กัน เค้ามักจะเริ่มงานเช้ากว่าคนอื่นและก

ังไม่ถึงเวลาเริ่มงานเ

มสูงใบหน้าคมเร

ค่ะ" แตงโมเงยหน้าตอบผู้จัดการร้านอย่างยิ้มแย้ม เธอ

่ยขณะก้มล้วงเงินในเก๊ออกมานับและทำบัญชีลงในเครื่องคอมไปด

๋าอย่างใจแป้ว เธอจึงเลือกหยิบบะหมี่ถ้วยสำเร็จรูปไปก

ิน เพื่อนร่วมงานสุดหื่นตบ

ะดุ้งขณะเงยมองห

นไปแล้วนี่" ชินเอ่ยขณะลงมานั่งข้าง

ขณะเดียวกันก็ก้มมองข้าวเหนียวร้อนๆในห่อใบ

้าวมาวางไว้ในมือและ

หยิบหมูและข้าวบนมื

แล้ว เดี๋ยวเปลี่ยนกะจะไม่ได้เจอกันไง ใครจะมา

รึ มันหนักอยู่นะ" คนสวยหันมา

นมาทำพาสไทม์แล้ว" คำตอบของชินช่างน่าสงสาร เพราะแตงโมเรียนจ

ารร้านจะเรียกเข้างานก่อนเวลาเพราะมีของในห้องเย็น

โอที" พี่มิ้นตะโกนตามหลังแตงโมกับชินที่สวมเสื้

่ได้ขายจากซอกมุมห้องออกมาเรียงหลังประตู เค

ขายแล้วเอาออกทำไมอ่ะ

รถมาส่งล็อตใหม่เราค่อยเอาเข้ามาแทน" ชินตอบข

้เค้าช่

ก" ชินตอบแล้วหันมานั่งยองๆ

ช่วยอะไรได้ล่ะ" แตงโมเอ่

แข็งอีกแล้ว" ชินเอ่ยและนั่งยองๆชี้เป้ากา

จน่ะ ห้าร้อยได้ไหมล่ะ"

้เธอต้องยกของไง ยังจะคิดเงินด

้าชักให้แตกห้าร้อย ตามใจเลยว่าจะเลือกแบบไหน"

นแล้วลูบช้อนไข่กับเป้าตุ

่ยแล้วเดินไปยืนพิงหลังประตูห้องเย็น เอามือ

ิดกับหนุ่มแว่นหน้าตี๋ เธอเอามือล้วงเข

วนปลายเพื่อทำความคุ้นเคยกับแท่งเอ็

รางปากสั่น ไม่รู้ว่าเพ

งกางเกงเพื่อนร่นลงถึงเข่า จากนั้นเงยหน้า

ำคล้ำ ส่วนหัวของเค้าบานใหญ่น่ากลัว มันสีแดงอม

ระตุก ส่วนกลางลำมีเส้นเอ็นปูดๆพันหยักมองแล้วชวนเสีย

่ยถามชินทั้งๆที่ตากำลังมองหัวดอกเ

ด ยิ่งเจ็บทรมานกว่าตอนไม่ใส่อีก" ชินตอบขณะก้มม

งข้างกำแท่งเอ็นต่อกัน ส่วบ! ๆ ๆ ค่อยๆรู

ัดขึ้นลงจนมือสั่นสะท้านตามไปด้วย ความสา

โมเริ่มกำบีบแน่นๆแล

องครางเสียงดังระงม ยังดีที่