าของ

ไม่กลับมาอีก" โฉมฉายเอ

เดินไปมาระหว่างห้องครัวขนาดใหญ่กับหน้าบ้าน เพ

นบอกนินเองว่าคุณใหญ่จะกลับมาช่วงสายๆไม่ใช่เหรอคะ?" ลินินเอ่ย

ักชีเพื่อจะเตรียมเอาไว้โรยหน

ตื่นแต่เช้าอาสาที่จะเป็นแ

ห่วง" โฉมฉายยังเอ่

่ะ นินว่าแม่ไม่ต้องห่วงไปหรอกค่ะ" พูดจบก็วางมีดในมือลง เอี้

หากันอยู่ก่อนแล้วกลับขมวดเข้าหากันแทบจะเป็น

สองข้างแบบนั้น" โฉมฉายเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้

็กๆที่แดงช้ำทั้งสองข้างของ

้มลังเลหนัก ใจหนึ่งก็อยากบอกผู้เป็นแม่เหลือเกิน ว่าคนท

จจะเครียด หมอเคยบอกกับเธอว่าไ

้วย แถมตอนนี้ผู้เป็นแม่ก็ยังมองมาที่เธออ

่งดังขึ้นจากทางประตูห้องครัว ทำให้โฉมฉาย

มพ่นลมหายใจออก

อมกับใบหน้าหล่อเหลาของแฝดคนน้องอย่างติณราชดังขึ้น ก่อนที่เขาจะระบา

ใคร เหมราชแฝดคนพี่หรือติณราชแฝดน้องก็เขาทั้งสองคนเห

นี้" ปลายนิ้วใหญ่ชี้ไปที่แว่นสายตาสั้นท

กับนินแยกไม่ออกเลยค่ะ ต้

นก็จำได้เอง" พูดด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะเคลื่อนตั

กติณราชพอสมควร ดวงตากลมโตเลื่อนไปมอ

ตหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เมื่อมองไปแค่ไม่กี่วินาทีติณราชก็

ท่าทางน่าจะอร่อย พี่ชักจะหิวแล้วล่

เอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย เมื่อสังเกตดูแล้วว่าติณราชดูไม่

าจะลงมาแล้ว เดี๋ยวผมไปเรียกแม่บ้านมายกให้น

ของโฉมฉายดังขึ้นทำให้ติณราชต้อ

...คุ

ะ คุณใหญ่ยัง

วกเราคงต้องทานอาหารเช้ากันก่อนนะครับ ปกติถ้าพี่ใ

...ค

รับ" ติณราชพูดด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก

รัวใหญ่เหลือเพียงโฉมฉายแ

มฉายพร้อมกับบีบเบาๆ เมื่อเห็นผู้เป็นแม่ยังกังวลอยู่ "อย่ากังวลไปเลยนะ

มฉายพูดพร้อมกับยื่นมือไปลูบหัวลินินอ

้างๆค่ะ แม่ยิ้มให้นินดู

ยิ้มหวานตามที่ลินินบอก ทว่

น้าแม่ยังติดกังว

วคุณใหญ

ม่กลัวว่าคุณใหญ่จะหิว แม่ตักข้าวต้มแบ่งไว้ให้คุณใหญ

นนะ สุดสวยของ

รียมถ้วยไว้ให้นะ เดี๋ยวแ

ั้นก็