ิ

นิ่ง ส่วนยัยนี่ตาโตค้างมองผมไม่เคลื่อนไหว ไม่ตอบโต้

เนริพูดเสียงเบา

านี้ไม่ได้ หรือนอกซะจากว่า... จะยอมเป็นของเล่นให้ฉัน” ผมเผยยิ้มมุมปากสะใจที่เหนือกว่าทุกทาง

ยัยเนริขมวดคิ้วเปลี่ยน

จใช่ไหม...ว่าของเล่นผู้ชายคืออะไร

ูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่เต็มไ

วามสัมพันธ์รักใคร่ แต่เธอก็ไม่ได้แย่ ยังใช้งานได้...ในเรื่องอื่น” ผมยืนกอดอกพิงผนังมองห

ี่ก่อน แต่ฉันไม่ได้ต้องการตำแหน่งของเล่น! และฉันจะยอมก็ต่อเม

หันหลังเดินหนีไปทางห้องตัวเองทันที ไม่เป็นก

ป็นฝ่ายตามฉันบ้าง คอยดูเลย!!” ยัยเนริตะโกนเสียงดังมาจากหน้าลิฟต์ ผมกดรหัส

ลับ เพราะถ้าไม่มีรหัสกดลิฟต์จะขึ้นลงไม่ได้เลย ตอนนี้คงต

ยนั่นไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายมาก่อนอย่างแน่นอน รู้จากการจูบงอกง่อย แค่เอาปากแตะปากไม่นับว่าจูบ ก็เลยสั่งสอนว่าจูบของจริงเป็น

มวย

ัยเนรินี่แหละ! เอาจริงเหรอวะเนี่ย! ยัยนี่ลงเรียนมวยพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงหนึ่งคนกับผู้ชายท่าทางอ้อนแอ้น ที่บอกจะต

ย ตอนนี้เหลือพี่คนเดียวที่ว่าง” ยัยเนริทำหน้าอ้อน

้องสำนักงานหาคนที่ยังว่างเพื่อให้มาสอนยัยเนริ จะได้ไม่มากวนผม แต่... ไม่มีใครว่าง

ันไม่ได้มีหน้าที่สอนลูกค้าเพราะฉันเป็นเจ้าของที่นี่ อีกอย่างที่นี่ไม่มีระบบวีไอพีที่ต้องให้เจ

ยอมแพ้ผม แต่คิดผิดแล้วที่มาซื้อผมด้วยเงิน

อก

มเท

าง อย่ามารบกวนฉั

เลยว่าต้องก

เข้าคอร์สปรับทัศ

ดร้อนซะหน่อย หรือพี่กลัวที่จะอยู่ใกล้ชิดกับฉันแล้วเกิดหวั่นไหว!” ผมละสายตาจาก

้มันมากนัก ฉันไม่อยากเข้าใกล้เธอเพราะเธอน

อสองข้างค้ำโต๊ะและเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม “พี่

คนกับคนเก่าของพี่นะ พี่ไม่ให้โอกาสฉันแล้วยังปิดกั้

ประโยคท้ายที่ยัยเนริพ

้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเล็กอย่างคุกคาม ปฏิเสธไม่ได้ว่าริมฝีปากยัยนี่น่าจูบมาก ถ้าตัดความรู้สึกน่ารำคาญออกเหลือแต่ความหื่

จะทำ

ไมกลัว

กดีไปงั้น แต่ผมสัมผัสความหวาดกลัวได้จากแววตาที่สั่นเทา

้าๆ ทีละก้าว ตาเล็กกลมโตเบิกกว้างมองผมอย่างระแวง ยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งมากกว่าเดิม พอได้เป็นฝ

่อนสิ ฉันถึงจะยอม!” มีสู้กลับด้วย อือฮึ เล่นผิดค

อยากจีบด้วยวิธีของเธอก็ได้ แต่บอกเลยว่ายากไม่ได้ผลด้วย” คำพูดเชิญชวนดูเป็นเรื่องปกติของผม

ยาวจิ้มหน้าอกข้างซ้ายผมเบาๆ เหมือนเป็นการจับจองในแบบฉบับที่เด็กประถมทำกัน ผมจับข้อมือยัยเนริแล้วดึงม

ระทำของผมทำเอาคนตรงหน้าเบิกตากว้างมองตามด้วยความมึนงง คงคิดว่าผมจะ

อกสารการเงินต่อจากเมื่อกี้ ปล่อยให้คนจอม

นี่ทำคือปัดแขนผมออกแล้วนั่งตักเอาแขนคล้องคอผมเหมือนที่เคยทำ ผมขมวดคิ้วมองหน

ไง?” ผมชักส

ไม?” คนตรงหน้าเ

ันจะเอาคืนให้มากกว่า

่าฉันจะก

ลัวก็

จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ผมแอบประหม่าเล็กน้อยเผลอกลั้นหายใจไปโดยอัตโนมัติ รอยยิ้มของยั

อ่อน ทำผมเหวอไปไม่เป็นเลยทีเดียว อธิบายไม่ถูกจริงๆ กับสัมผัสที่ได้รับ ไม่ใช่ความอ่อนโยนที่เคยได้รับเหมือน