mrose - 7

รับ

ฉันเสร

เลยยัย

่วมกิจกรรมรับน้องแต่ก็ดันเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นเสียก่อนเพราะระหว่างที่ฉันกำลังมาจู่ๆ รองเท้าคู่โปรดแสนรั

ตึ

ตูมวิ่งนำไปที่รถเรียบร้อยโดยที่

งเพื่อนฉันดึงขึ้นมาอีก

งตามก็ได้แค่ตะโกนก

นสับเท้าจ

ึ

ใจหอบเหมือนคนหนีตายมา วางมือลงที่รถขอ

ำลังหอบไปดวย ส่วนมะตูมก็หันหน้ากลับมาด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะตอบกลับ

่ก! ขับรถไ

ันเถอะ แ

ส่งตัวเองเข้าไปแล้วบิดกุยแจเพื่อสตาร์ทรถ ฉันจึงรีบเปิด

งมันก็ได้เริ่มไปแล้วนั่นทำให้ฉันต้องรีบเร่งรีบมากขึ้นไปอีก พอรถจอด

รสส

ึงแขนฉันไว้จนตัวของฉันเซไปข้า

จับฉันท

ากตายก่อนเร

ื้

ามเร็วจนผมของฉันปลิวไหวไปตามแรงลม ทำเอาฉันรู้

พอรถไปมะตูมถึง

นพูดเสียงอ่อยเพราะรู

น้าไปอีกคนที่ไม่มีเรดาห์มองทางอย่างฉันก็อาจจะได้ถึงโรงพยาบาลก่อนจะเป

เดินอยู่พอดี พวกเราก็เลยวิ่งเข้าไปหาแล้วขอร้องให้ท่านช่วยพาเราเข

นคนนำน่าจะชื่อเฟิร์ส เพราะพี่เขาทั้งสี่คนมีป้ายชื่อติดไว้ที่ตัวเหมือนกัน โดยพี่เฟิร์สเป็นผ

นมาสาย เพราะที่คอของพวกเรามีป้ายชื่อห้อยไว้อยู่ คนที่จะมีป้ายชื่อห้อ

ถเสียน่ะค่ะพ

หงื่อไหลซึมเต็มหลัง ไม่ใช่เพราะความเหนื่อยแต่เพราะ

่นพี่อีกสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง มีคนหนึ่งมองมาที่ฉันก่อ

้นทำเอาฉันรู้

ี่เป็นคนไม่ยอมคนก็ถึงกับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

ะพี่ พวกเรารถ

ไม่ว่าอะไรนะคะน้อง

ึ่งวิ่งออกไปหากลุ่มผู้ชายตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น สักพักก

ยื่นมือไปเกาะแข

มด ก่อนที่พี่คนนั้นจะเดิ

มะตูมถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่ทุกอย่างในนั้นจะห

็ยังทำเป็นใจดีสู้เสือ ยังคงยืนสู้สาย

ล้วหันมามองที่พวกเรา ส่วนฉันรู

มาก เพราะสองคนนี้เป็นสาเหตุให้กิจกรรมนับน้องของเราต้องมาโดนขัดจังหวะ” เขาพ

ไม่ว่าจะด้วยสาเห

ครอยากให้มันเกิดขึ้น” มะตูมแย้งจนพี่ว้

ตูมทันทีเพราะไม่อยากใ

ว้ ส่วนฉันที่กลัวว่ามะตูมอา

มาสาย ครั้งหน้าจะไม่มีเรื่

หัวเราะในลำคอออกมา ท