นมารับตัว

มเฉ

ึ้นด้วยความหงุดหงิดใจ น้องสาวของนางยันตัวลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน ทั้งคู่หันไปมองเจ้าตัวน้อย

เซี่ยซือซือกระซิบเสียงเบา น้องสาว

ุงรองของนาง กำลังช่วยกันปั้นก้อนดินก่อกำแพงกั้นบ้านอยู่ ทำงานกันเช้

นเย็นชาขึ้นในทันที “ข้าไม่อยู่แค่วันเดียวเจ้าก็

่ได้อยู่ในเหตุการณ์ขอแยกบ้าน พอกลับมาถึงช่วงเย็นภรรยาของพวกเขา ต่างก็เล่าเหตุการณ์ที่เ

ับความสูงในยุคปัจจุบัน อาจสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ส่วนท่านลุงรองนั้นรูปร่างเพรียวกว่าเล็กน้อย ทว่าความสูงนั้นใกล้เคีย

สามพี่น้องจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับพวกเรา แยกบ้านก็เหมือนตัดขาดออกจากกันไปแล้ว

อเหมือนมนุษย์มนาทั่วไปได้ยากจริง ๆ “เชิญท่านลุงทั้งสองทำ

กว่าจะทำมื้อเช้า ใกล้อดตายแล้วยังไม่

่เลือกตัดขาดจากคนบ้านสามแล้ว ท่านก

ย่าของตัวเองเช่นนี้” แม้ปากของเซี่ยฉางจะพูดแบบนี้ ทว่าในใจนั้นกลับยินดีเสียด้วยซ้ำ

ือถึงได้วางใจ นำมันฝรั่งเข้าไปทำโจ๊กในมิติพิเศษของตัวเอง นางนำธัญพืชหยาบต้มผสมกับมันฝรั่ง ให้เป็นโ

้างหน้าบ้วน

อื

ข้าวเช้

๊ะนั่งกินข้าวออกมาจากมุมบ้าน เข้าประ

ตามด้วยผลเฉ่าเหมยไว้ด้านข้าง เจ้าตัวน้อยก็เอียงห

หมยไงเจ้าไม

รับ ไม่

ดิม ปรากฏว่าไม่รู้จักผลไม้ชนิดนี้จริง ๆ ตายละ ! แล้วนางจะหาข้ออ้างไหนมาบอกน

าโจ๊กนี่มาจาก

เราเลยให้ถ้วยกับช้อนตะเกียบมาสามชุด บอกว่าไม่ต้องรีบคืน เอาไว้ให้พวกเราซื้อใหม่ก่อนค่อยเอาไปคืนท่าน ส่ว

่” เด็กน้อยรู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาของคนบ้านท่านปู่ใหญ่ ซึ

่นเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไปใช้ห้องครัวของท่านปู่ใหญ่ เรื่องถ้วยใส่โจ๊กหรือแม้กระทั่งเฉ่าเหมยผลไม้ป่านั่น ไม่เช่

้ไม่เข้าใจอะไรเลย แต่เซี่ยซือหยางก็รู

้เขานั่งกินโจ๊กไปเพียงลำพัง ส่วนตัวนางเข้าไปดูน้องสาวที่

เล่นตรงหน้าบ้านสักหน่อย ยามนั้นเจ้าค่อยไปกินข้

ต้องถามให้หายข้องใจ บ้านของท่านปู่ใหญ่นั้น แม้จะมีความเห็นอกเห็นใจพวกนาง แต่ไม่มีทางมอบห้

สียงเซี่ยซือหยางตะโกน

ปแล

กินเร็วเข้าเดี๋ยวคนอื่นมาแย่ง” เด็กน้อยรีบยื่นผลเฉ่าเหมยให้พี่สาว

านลุงใหญ่กับท่านลุงรองมากั้นกำแพงบ้านแล้ว พวกเขาไม่กล้าปีนกำแ

านตามพี่สาว ก่อนจะยืดอกน้อย ๆ ขึ้นอย่างดีใจ ค่อย

เล่นนอกบ้าน อย่างที่บอกน้องสาวเอาไว้ นางกะเวลาให้เซี่ยซานซานได้ล้างหน้าบ้วนปาก และกิน

้ามานั่งในบ้าน

ดูแก่เกินวัย ทว่ายังมีเค้าโครงความงามอยู่ไม่น้อ

้าถานอย่าได้รังเกียจ” เซี่

ซือซือ เจ้าเก็

นับเป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนเรี

ม่ได้เก็บ

ว่าวันนี้ต้องไปอยู่ที่บ้านข้า แค่ก ๆ” เอ่ยยังไม

ซี่ยซือซือเลื่อนจอกน้ำต้มไปให้คนไอหนักจนหน

้ฝ่ามือลูบหน้าอกตัวเองแรง ๆ

กชายนัก ที่แท้ก็ป่วยหนักเจียนตาย คงคิดว่าตัวเองจะอยู่รอดได้ไม่นาน จึงรีบหาภรรยาให้ล

ผิดติดตัว ในความทรงจำของร่างเดิม พอจะรู้เรื่องเหล่านี้อยู่บ้าง กฎหมายแคว้นจ้าวนั้นมีข้อเสียเปรียบ ต

ไม่อนุญาตนางก็หมดสิทธิ์ที่จะไปจากเขา เห็นทีนางต้องทำดี

าน ท่านช่