ดเจน แต่สำหรับคนภายนอกที่มองเข้ามาจะเห็นเป็นเพียงกระจกสีดำสนิทเท่านั้น นอกจากนั้นก็มีผ้าม่านขนาดใหญ่สีโทนเดียวกันกับเตียงเอาไว้ปิดอย่างสว

่ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นจากการนอนหลับ แต่ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้เปิดม่า

อว่

ไ

ันหันไปพบกับร่างสูงของคีย์ที่ยืนกอดอกอย

ข้าออกห้องฉันได้อย่างอิสระ เพรา

งตัวเองเบาๆ หวังว่าเขาคงไม่ได้มาหาฉันเพราะเรื่องเมื่อวา

บพร้อมกับใช้สายตาคมกริบจ

้อมกับทำหน้ามู่ทู่ ฉันไม่ชอบให้ใครมาจั

เสียงสูงท้ายประโยค

ล้วตอบกลับ รู้สึกไม่ค่อยเจ็บขาเท

ม่นานก็คงห

เหรอ" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังแ

่อๆ นี่เขาจะหาเรื่องช

่สุดในการยืนขึ้น ถึงจะยังหายเจ็บได้ไม่เต็มร้อยแต่ตอนนี้ฉันก็พอ

กให้ฉันกินเมื่อคืนแน่ๆ

นทำให้ฉันเผลอยิ้

วานทำเป็นสำออ

.

้พีทมัน

.

นอุ้มว่

ดจาโหดร้ายได้ขนาดนี้ ไม่คิดบ้างเหรอว่ามันทำร้ายจิตใจกันแค่ไหน พูดราวกั

งไม่ได้บอกเลยนะว่

ามรู้สึกมาก ฉันโกรธจนแทบอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลๆ ไม่อยากทนมอ

้ามาจับแขนฉันไว้อย่างรวดเร็วจนฉันไม่ทันตั้งตัว ก่อน

กมาให้เขาได้ยินเด็ดขาด เพราะความเจ็บนี้มันเท

ผลลงในหัวใจของฉั

ึงจะรู้สึกว่านัยน์ตาร้อนผ่าวไปหมด แต่ฉันก็ยังค

ญิงเจ้าน้ำตา ฉันอยากจะเข้มแข็งและไม

ถูกกับไอ้พีท แล้วดูสิ

.

ันต่อหน้

ง บวกกับความเจ็บปวดที่หัวใจกับคำพูดร้ายกาจของคนตรงหน้ามันทำให้ฉันทนกลั้นน้ำต

ะคอกใส่ฉันเสียงดังเหมือนต้อง

ึงเห

ทธิ์หึง

็คงแค่โมโหที่ต้องเ

บปวด บางทีฉันคงต้องพูดในสิ่งที่ตัว

ย์จะรู้สึกอะไรกับสิ่

นทำ

เองเลยจริงๆ น่ะ

ไว้คนเดียวก

.

ย ถ้าจะไปหาคนรักของนายฉันก็ไม่เคยห้า

.

ม่เห็น ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ทำตัวราวกับคนโง่ คนตาบอด แต่ทุกอย่างมันเป็นแค

มเพชตัว

นไว้แบบ

..

นายเห็นฉันเป็น

ถานะของตัวเองมากเท่านั้น ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าคนตรงหน้าฉันตอนนี้มีความรู้สึกเจ

บีบแขนฉันแน่นก็ค่อยๆ คลายออก พร้อมกับสายตาที่มอง

างสูงของคีย์เข้าไปในห้องน้ำโดนไม่สนใจอะไรอีก

ั

งไปกองอยู่กับพื้น มันไร้เรี่ยวแรงจนฉันไม

้โทษใครไม่ได้หรอก ผิ

ลือกคบกับค

ง

ดที่จะสนใจเปิดมัน บอกตามตรงฉันไม่อยากเห็นห

าตอนนี้ ขอเวลาให้ฉันเข้ม

ที่ดังลอดประตูเข้ามามันอ่อนลง

.

พูดเว้าวอนด้วยน้ำเสียงอ่อน

ัวเองแน่นเพื่อสะกดกลั

ด ฉันไม่อยากฟังคำว่าขอโทษจากเขา แต่ฉั

ง

้าไป" เขาเริ่มพูดเสียงแข็งเม

้ย' คำถามนี้มันเข้ามาในหัวฉั

งมือเช็ดน้ำตาก่อน

ให้มันจ

์เผชิญหน้ากัน สิ่งแรกที่เขาทำคือดึงฉัน

ลูบผมฉันอย่างอ่อนโยนพ

ร ปล่อยให้เขากอดฉันอยู่แบบนั

อน เพราะแค่เขายอมพูดคำว่าขอโทษออกมาด้วยน้ำเสี

่าใคร รู้ว่าต้องพูดแบบไหน ต้

พูดซ้ำไปซ้ำมาราวกับจะย

จะพูดอะไร เมื่อ

งรู้สึ

่อใจ

สักอย่างว่าเรื่องของเรามันจะจบแบบถูกต้องและสวยงาม ในเมื่อสิ่งที

คนที่อันตรายที

งสื่อความหมาย ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ฉันใจอ่อนยวบทันที แ

นรั