นยากคือการต้องอธิบายยังไงให้เขาใจเย็นแล้วให้มันไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่ ในเมื่อฉันอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตร

้เขาฟังก่อน ส่วนเขาจะค

ิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ให้

ี่มหาวิทยาลัย แ

.

หาเธอ เธอ

.

มารอเธอ

.

นะ?!” คีย์เอามือกอดอกยืนพิงประตูแล้วมองฉั

ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้มันทำให้ฉันรู้ สายตาของเขาที่มองฉันเต็มไปด้วยความโกรธ

มองฉันด้วย

เพราะพูดอะไรไปตอนนี้เขาก็ไม่คงฟัง จากสายตาและคำ

หมด ถึงแม้สีหน้าเขาจะนิ่งเฉย แต่น้ำเสี

ดขึ้นบ้างพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้หมาย

ก็ยังพูดประ

ากจะบ้ากับสถ

้ส่งมา

คอพีทแล้วปล่อยหมัดใส่เขาแน่ เพราะท่าทางนิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาว

ีบยุติการกวนส้นกันไ

หรือเปล่า ฉันเหนื่อย และเจ็บขามากด้วย แล้วทำไ

นนี้ฉันเริ่มรู้สึกปวดหัวข

นนายกลับไปก่อนเถอะนะ” ฉันเลือ

.

ๆ พร้อมกับแสยะยิ้มส่งให้คีย์อย

รู้บ้างว่าฉันเองก็มีความรู้สึกเหมือนกันนะ ไม่ใช่ของเล่

หนื่อยทั้งร่างกายและหัวใจ เพราะแบบนั้นฉันจึงยังไม่

็นมากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน มันคงดีกว่าให้เขาอารม

!” คีย์พูดทิ้งท้าย

ให้ฉันประหลาดใจและรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ะ ไม่อยากค

ามาในห้องแล้วใช้เท้าถีบปิดประตูเสียงดัง ก่อน

ัน” เขายืนกอดอกจ้องฉัน

ขาถึงมาถามอ

ยังไงในเมื่อตัวฉันเองยังไม่รู้เลยว่าอยู่ในฐานะอะไร คิดมาถึงตรงนี้ฉั

ละแววตาที่ฉันอ่านไม่ออก ก่อนจะเดินออกจาก

ี่จริงมันก็ควรเป็นอย่างที่เขาพูดนั่

ั้นมันอาจจะดีส

บนาที

ตื่นขึ้

บาๆ พร้อมกับพยายามปัดมือที

พิ่งรู้สึกว่าได้นอ

มือสอดเข้ามาช้อนหลังแล้วดันให้ร่างกาย

บิกตากว้างกับความรู้สึกแปลกๆ ที่ใบหู ยกมือจับหูซ้ายตัวเอง ขนทั้งกายพากันลุกโด

ห

สูงของพีทยืนกอดอกมองฉันแล้วยิ้ม

!” ฉันชี้หน้าเขา

ทน กลิ่นที่โชยออกมาทำเอาท้องฉันร้อง พอนึกดูแล้ววันนี้ฉันยังไม่ได

โดยไม่ปฏิเสธ ก่อนจะสูดก

ฉันถามพร้อมกับต

ใ

อบของเขา ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาทำอ

ลยจริงๆ ผู้ชายลุคแบดบอยอย่างเข

ลั้นเสียงหัวเราะแล้วนะ แ

ำอ

สนใจชามข้าวต้มที่อยู่ในมือต่อ โดยไม่

๊ะข้างเตียง ฉันมองตามเขาก็พบแก้วเล็กๆ ที่มียาอยู

ยินหรือเปล่าเพราะเขาเดินออกไปจากห้องนอนแล้ว และไม่กี่วินา

ำดีกับฉั