:0

ลัย

วกรรมศ

ียร์

หวันย

ร

ี่

อเข้ากับผู้หญิงหน้าตาดีผิวขาวใสแก้มอมชมพูริมฝีปากสีชมพูระเรื่อมัดผมลอนสีน้ำตาลของเธอรวบไว้เป็นหางม้าพร้อมกับผู

โบกทักทายฉัน ฉันนั่งที่ตรงนี้ประจำทุกค

โบกทักทายเธอกลับไปพ

็ได้^_^”เธอว่าพลางยกป้ายชื่อที่เ

็ได้^_^”ฉันเองก็เอ่ยบอกเธออย่างแนะนำตัวเองก

กว่านี้ ก็มีผู้ชายในชุดเสื้อช็อปสีแดงออกเลือดหมูเดินเอามือไขว้หลังเข้ามาในลานกว้างของคณะวิศวกรรมศาสตร์แห่งนี้ ทันใดนั้นเสียงพูด

ร

ขึ้น ทำให้ฉันกับใยไหมหันไปมองหน้ากันทันทีเธอก็ยิ้มแหยๆให

ายสุดหล่อของฉันเองแหละ พี่ปอน ฉันน่ะต้องเตรียมน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวให้พี่ปอนทุกเช้าอ่ะเวลาที่เขาต้องลงว๊าก ผิดกับเฮดว๊ากที่ยืนพิงเสาเอามือล้

ข้าเชียร์กันอีกไม่กี่ครั้ง….เรา

องและรับเกียร์ที่เปรียบเสมือ

นรุ่นไปรับใบขออนุญาตผู้

อนจะค่อยๆหันซ้ายอย่างมีระเบียบแต่ก็ยังคงความขรึมและหน้าตึงอยู่ก่อนจะพากันเดินออกไปจากลานเกียร์แห่งนี้ ปี

เกียร์ได้เข้าสู่โหมดเงียบกว่าเดิมจากตอนที่พี่ว๊ากลงมาเมื่อกี้ซะอีก เพราะที่เรากำลังจะเจอต่อไปนี้คือ พี

คนที่กำลังพูดอยู่และอยู่ตรงกลางของพี่ว๊ากชุดนี้เขาชื่อพี่เค เป็นเพื่อนพี่ชายฉันเอง

นมาหน้าตาเข้มขรึมถึงเขาจะมีหน้าตาที่หล่อเหลามากแค่ไหนแต่ก

พูดอะไร

นร้อยกว่าคนแต่ทุกคนรวมใจกันเงียบแม้กระทั่งเสียงลมหายใจแทบจะไม่มีถ้าหยุดหายใจกันได้ทุกคนคง

่างไม่สบอารมณ์หาตัวคนที่พูดว่าเขาว่าดุจัง ฉันพูดความจร

หันมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว ฉันจึงต้องมองหน้าเพื่อนทุกๆ

ฉันจึงต้องค่อยๆลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงสายตาของฉันก็ประสานเข้ากับนัยน

็มองหน้าเขา เขาก็รู้ว่าฉั

เอ่ยขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวทันทีว่าป้ายชื่อที่คอฉันมันหาย

ห้ฉันต้องก้มหน้าก้มตาเดินไปหาพี่เคอ

ร

ามฉัน ฉันก็ก้มหน้าก้มตาไม่ตอบเขาไม

ตรงนี้เป็นลานเกียร์ซึ่งเป็นลานกว้างๆที่อยู่ตรงกลางของตึกเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เสียงขอ

ีหนึ่งแถวหน้า ฉันก็หน้าก้มหน้าลงต

ปชำเลืองสายตามองเธอคนนั้นที่มองมาที่ฉันอยู่ ฉันมั่นใจว่าเธอรู้จักฉันแล

อต่อ ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆเพร

ให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเธออย่างไวอย่างไม่เข้

องหน้าฉันแววตาที่เหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันขอ

้องหน้าฉันพลางยกนิ

ิงคนที่เธอบอกว่าไม่รู้จักฉัน ฉันอยากจะตอบว่าฉ

ดเสียงดังลั่นจน

ำให้เขามองฉันตาเขียวปัดแววตาจับจ้องที่ฉันแข็งกร

ร

้เข้าไปใกล้ร่างผู้หญิงคนนั้นที่ยืนมองเราสองคนอยู่ในขณะที่ฉันไม่ยอ

่า

ฉันพลางปล่อยฉันและออกแรงผลักฉ

ิ้วให้ฉันอ่าน เขาก็มองหน้าฉัน แววตาของฉันกำลังสั่นไหวน้ำตามัน

คุณและคนอื่นๆจะร

งที่สำคัญ….ถ้าใครคนใดคนหนึ่งใน

นก็ส่งเสียงออกมาบางคนถึงกับไม่พอใจที่จะต้องโดนลงโทษหมู่แต่บางคนก็ไม่

ร

ไหมเพื่อนใหม่ของฉันยกมือขึ้นและตาม

ียงที่เสียงดังและแน่วแน่เธอมองตรง

่เคตะโกนเสียงดังแต่ไ

ม…รหั

ถามใยไหมไปแต่น้ำเสียงของเ

มาที่ฉัน พี่เคก็หันมามอง

ยิหวา…ชื่อเล่

ียงดังฟังชัดเพื่อนๆทั้งหมดก็ต่างพากันหันไปมองหน้าใยไหม ฉันรู้ว่าไม่มีใ

แต่เขาไม่ได้หันหน้าไปหาใยไหม

สงสัยพลางเอ่ยถามพี่เคกลับมา

่ยขึ้นพลางตวัดหางตามองใยไห

ำลังบ่งบอกว่าเธอขอโทษฉัน ฉันสิที่ต้องขอโทษเธอ และขอโท

าที่เขามองใยไหมแวบหนึ่งฉันรู้สึกเหมือนเขาตกใจและดีใจทำให้ฉันรู้สึกเกิดความสงสัยความ