นท

รอนิ” เสียงทุ้ม

ง ส่งยิ้มเจื่อนให้ร่างสูงที่

ี่จะเซ็นพรุ่

ขนาดนี้ ถ้ามีเลขาแล้วไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระก็ไล่ออกเถอะ” นนทกานต์เอ่ยเสียงเ

การที่คุณพ่อมอบเป็นมรดกให้เธอก่อนตายต้องเจ๊ง แค่ธุรกิจเจ๊งสำหรับนิสาแล้วไม่ได้กระเทือนชีวิตและความเป็นอยู่สักเท่าไร เธอยังมีหุ้นส่วนหนึ่งของฟาร์มไข่มุกของตระกูลมิตรเสนา แ

ต์ถามน้องสาวอีกครั้งเพื่อความมั่นใจว่าเธ

องก็เริ่มถดถอย ไม่ได้ถึงกับแย่แต่ก็ทรง ๆ นายหัวบวชนนท์ จึงแตกธุรกิจออกมาอีกหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือเกสเฮ้าส์ริมทะเล แรกเริ่มทันก็ทำท่าจะดำเนินธุรกิจไปด้วยดี เงินหมุนเวียนพอช่วยเหลือจุนเจือพนักงานและหลายๆ ครัวเรือนที่ไม่ทิ้งบ้านเกิดไปทำงานบนแผ่นดินใหญ่ แต่หลังจากที

ื้อเอาไว้ดีไหม” นนท์การ

ก็ตึงมือแล้ว” หากเธอขายเพิร์ลเกสเฮ้าส์ให้พี่ชายมาอุ้มธุรกิจที่เธอทำพัง จ

ต ทำให้ไม่ค่อยมีคนมาพักเกสเฮ้าส์ของนิ” นนท์การ์ณถอยหายใจแรกเริ่มเขาก็ไม่สนับสนุน

ท้อง เพื่อส่งลูกหลานไปเรียนที่แผ่นดินใหญ่ เป็นนิต่างหากที่บริหารไม่ดี ถ้าน

นิก็เครียดมากพอแล้ว ไปนอนพักผ่อนพ

ต้องขายให้ได้กำไร แค่พรุ่งนี้ทางนู้นรับสัญญาที่นิเสนอไปนิ

5-6 ปีแล้ว ที่รอยยิ้มของนิสาเปลี่ยนไปแม้เธอจะอ่อนโยนและยิ้มแย้มตลอดเวลา แต่น้องสาวเขาไม่เคยยิ้มออกมาจากดวงตาคู่สวยนั่นเลยสักครั้ง ยิ้มแต่ไม่เต็มดวงตายิ้มที่พอมองเข้าไปในนั้นม

อะค่ะ นิอ่านจบรอบนี

หนาจุมพิตลงบนหน้

ีค่ะพ

เด็ก นิสาก็โตมาท่ามกลางผู้ชาย บ

กาะ บังกะโลสีขาวน้ำทะเลสีฟ้าสดใสแสงแดดที่กระทบผิวน้กส่องประกายระยิบระยับภาพในวันนั้นเธอยังจำได้ไม่เคยลืม จะลืมได้อย่างไรเธอบันทึกภาพนั่นเอาไ