ล่าวถามหญิงเจ้าของบ้าน ในขณะชะเง้อคอมองออกไปด้านนอก พบว่ามั

่วงที่ไปตลาด” หล่อนกล่าวพลางปะเย็บเสื้อผ้าไปพลางอย่างประณีต อยู่

หนุ่มที่เล่นอยู่กับน้องหยก เอ่ยปากถามอย่างไม่เข

ร้อมกับสายตาที่ตำหนิ “อย่าไปถือสาเด็กเลยค่าคุ

ย ก่อนจะวางฝ่ามือลงบนตักด้วยความอบอุ่น “อย่าคิดมากนะคะ หยกไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยค่ะ หยก

รึเปล่าก็ไม่รู้” เด็กน้อยยังคงไม่ลดละความพยาย

ยวน้าจะไปฟ้องคุณพ่อคุณแม่ที่เราทำตัวไม

่ปืนไม่พอใจเหรอค่า” เด็กน้อยของบ้านเอ่ยปากถามอย่างไ

งไงล่ะ นึกว่าคนคนเดียวกันด้วยซ้ำ” เด

ต่นั่งตาโตเป็นไข่หาน ไม่คิดว่าเด็กตัวแค่นี้จะมีความคิดขนาดนี้ “หยก

ยเปื่อยค่าคุณดา” หญิงสาวหลบสายตาคงตรงหน้

้า “ต่างกันแค่ ช่วงอายุ คุณหยกมีหน้าตาเหมือนลูกของดามากเลยนะคะ มากสะจนเหมือนเป็น

กว่าหยกอีกนะคะ และอีกอย่างเขาเองก็ยังเด็กอยู

่ะ” เด็กน้อยหันหน้าไปหาเธอ พร้อมกับฉีกยิ้มจน

โสธิยารับคำ และย

ผมมีน้องแค่ คนเดียวนะ” ว่าแล้วเด็กน้อยก็ยื

อกมาจากหญิงตรงหน้า พลาง

ี่มาใหม่ เมื่อเด็กน้อยหันไปเห็นบิด

ายคนดังกล่าว ที่ถูกเรียกว่าพ่อ คุกเข่าลงตรงหน้า

กันมานานก่อนจะมีโซ่ทองคล้องใจพวกเขาทั้งสองนั้น

่งอยู่ในตัวเมือง การเดินทางไปกลับอาจจะลำบากไป สักหน่อย ถนนหนทางยังค

งกลับบ้านค่ำ แต่กระนั้นไม่ไ

กออกจากเก้าอี้ไม้ “ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมาทานข้าวด

บไปเห็นหญิงสาวแปลกหน้าที่นั่งม

หยก” โสธิยารีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก

ขาพยักหน้ารั

มื้อนี้เขาก็ลงมือทำเอง นะคะ” โสรดาก

ให้คุณทั้งสองลำบากแน่นอนค่า สิ่งไหนที่หยกช่วยทำได้ก็จะทำค่ะ” หญิง

ะ” เขาพยักหน้าให้กับหญิงสา