img หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว  /  บทที่ 7 7 : ข้าพิการนางปัญญาอ่อน | 8.64%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 7 7 : ข้าพิการนางปัญญาอ่อน

จำนวนคำ:2313    |    อัปเดตเมื่อ:20/03/2024

ิการนางป

ะกู

ามหล่อเหลา กำลังนอนลืมตาอยู่บนเตียง ด้านข้างมี

ลหลินไม่ยอมรับนาง

คล มีผลให้ตระกูลหลินตกต่ำหรือล่มจมลงได้ จึงให้นางพักอ

ข้าสินะ เมื่อไร้

ท่านไม่ให้ข้าไปตามสืบก็คงไม่รู้ ว่าตอนเด็กนางได้รับอุบัติเหตุจนมีอาการปั

ญาอ่อน เหตุใดจะไ

ชายให

ด้ ชุยเหลียงเจ้าอย่าได้กังวลไปนักเลย ไม่ใช่ว่

คุณชายใหญ่ต้องการย้ายไปอ

ในห้องนี่แหละ

อรั

สารผู้เป็นนายเหลือเกิน หากไม่ได้รับบาดเจ็บจนต้องป่วยหนักเช่นนี้ มีหรือคุณช

งเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาต้องนำเรื่องเข้าไปรายงา

็นคนป่วย ท่อนล่างไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ สามีของนางโจวหลี่จวินก็หมดหวังในตัวของบุตรชายคนโต

ีกว่าแล้วยังไม่อาจช่วยคุณชายใหญ่ได้” ท่านหมอเจินถอนหายใจหนัก ๆ ออกมา “ได้โปรดฮูหยินหาห

างไปขอร้องฮ่องเต้ให้ช่วยเมตตา พวกเขาก็ไม่อาจรักษาอาการป่วยของโจวจื่อถงได้ อีกทั้งยังบอกว่าเขาไม่

หาหมอเทวดาในใต้หล้ามารักษา สุดท้ายก็เจอเพีย

เพียงประคองอาการของถงเอ๋อร์ต่อไป

ใดอีกต่อไป จึงหันไปทางท่านหมอเ

ดไปที่เรือนของแม่ทัพโจว มีสาวใช้สี่คนเดินตามหลังไปด้วย หากคนไม่รู้คงคิดว่านางเป็นฮูหยินใหญ่ของจวนไปเสียแล้ว แม่น

ฮัวใจกลา

วยผมเป็นก้อนปล่อยยาวสยายด้านหลัง ปักปิ่นไม้เพีย

ืองหลวง มีตรอกแยกย่อยเข้าไป ร้านค้าชื่อดังต่างก็อยู่ภายในตรอกเหล่านั้น ไม่ท

ยว่ “เดิน

ากนางต้องการลงทุนทำการค้าขาย คงต้องเป็นสถานที่

ยบเหงานัก” เผิงฉือถามยามเด

อายราวหนุ่มน้อย “ตรอกนี้เป็นแหล่งรวมของหอนางโล

อกตาใส่เขา

ตาคารชื่อดัง ถัดไปอีกตรอกก็เป็นร้านจำหน่ายเสื้อผ้

ง ที่สามารถมองดูผู้คนบนท้องถนนใหญ่ได้อย่างถนัดตา นางนั่งโต๊ะคนเดียวเ

ิงข้าไปรอข้

ให้ใครขัดใจนาง” เผิงฉือคุ้นชินกับนิสัยของหลินซือเยว่ดี นางมองมนุษย์ทุกคน

นข้าวกันอยู่ เสียงพูดคุยข

มายอยู่กับพี่ชายของเจ้า เหตุใดถึงได้ชว

ี่ไหนจะยอมแต่งงานกับคนพิการเช่นนั

ารเช่นไร” เสียงกระตือรือ

หรอก ตระกูลหลินต่างหากที

ยนตัวเจ

ิงพยักหน

รท่อนล่างขยับไม่ได้ ทำเรื่องอย่างว่าก็ไม่ได้ ไอหยา !

ให้คนไปสืบเรื่องของนางแล้ว พวกเ

บเล่

ำให้กลายเป็นเด็กปัญญาอ่อน ถ

งานกับคนปัญญาอ่อนหรอกรึ พวกเขารังแกแม

ราะตระกูลหลินไม่ยอมให้ยกเลิก บอกว่าเป็นสัญญาหมั้นหมายของสองตระกูล หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ทำผิดต่ออีกฝ่าย เช่นนั้

ยังดังขึ้นไม่ยอมหยุด หลินซือเยว่ฟ

นผู้นั้น ไม่ใช่

วเป็นเช่น

งโจวฉีหมิง เป็นดวงเคราะห์ดอกท้อของจริง ชีวิตจะตกต่ำ

่วนเรื่องรักษานั้นนางคงทำได้เพียงแค่เขียนเทียบยาให้ เพราะไม่ได้มีหอโอสถเป็นของตัวเอง แ

้มเอาไว้เพียงเล็กน้อย ไออุ่นภายในห้องปะทะกับความหนาวเย็นท

ดี ตระกูลหลินกำล

้าพบบิดามารดาของนาง แต่คนเฝ้าประตูกลับปฏิเสธบอกว่าเป็

ญหรือไม่” เผิงฉือยังไม่เข

าเข้าไปได้อาจจะมองปัญหาเรื่องนี้ออก แต่ช่างเถิด

ดินตามหลังนางไปติด ๆ หลินอ้ายได้รับคำส

หนูเจ

ไว้ด้วยกัน เคราะห์ครา

งหลินซือเยว่แม่นยำเพียงใด หากหาหนทาง

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน บทที่ 2 2 : ทวงหนี้ บทที่ 3 3 : เกิดเรื่องที่ศาลาพักม้า บทที่ 4 4 : ช่วยต่งฮูหยินทำคลอด บทที่ 5 5 : เหตุใดไม่ให้คุณหนูของข้าเข้าจวน บทที่ 6 6 : ตระกูลหลิน บทที่ 7 7 : ข้าพิการนางปัญญาอ่อน บทที่ 8 8 : เนรเทศทั้งตระกูล บทที่ 9 9 : พบหน้าในคุก บทที่ 10 10 : ออกเดินทางท่ามกลางหิมะ บทที่ 11 11 : ช่วยจูฮูหยิน
บทที่ 12 12 : ไปไม่ถึงที่พัก
บทที่ 13 13 : หยางห่าวหรานป่วยจนหมดสติ
บทที่ 14 14 : สวดส่งวิญญาณ
บทที่ 15 15 : จี๋ไห่ได้รับข่าวร้าย
บทที่ 16 16 : ชายแดนเมืองเหลียง
บทที่ 17 17 : นางบำเรอในค่ายทหาร
บทที่ 18 18 : แปดอักษรของผู้ตาย
บทที่ 19 19 : กำจัดวิญญาณร้าย
บทที่ 20 20 : ข้าอยากทำงานที่โรงสมุนไพร
บทที่ 21 21 : นายท่านเมี่ยวผู้นี้ร่ำรวยหรือไม่
บทที่ 22 22 : นังแพศยา !
บทที่ 23 23 : เตาอุ่นมือยี่สิบตำลึงสนใจหรือไม่
บทที่ 24 24 : ถูกลอบโจมตี
บทที่ 25 25 : เจ้าคนสารเลว !
บทที่ 26 26 : เก็บนางไว้ไม่ได้ !
บทที่ 27 27 : สงครามไม่เกิดเร็ว ๆ นี้หรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ฤดูหนาว
บทที่ 28 28 : คืนส่งท้ายปี
บทที่ 29 29 : ฉลองคืนข้ามปีด้วยกันครั้งแรก
บทที่ 30 30 : วันปีใหม่
บทที่ 31 31 : เทศกาลหยวนเซียว
บทที่ 32 32 : ค้างคืนจวนเหลียงอ๋อง
บทที่ 33 33 : เจ้ามักจะมาพร้อมกับคนร้าย
บทที่ 34 34 : พวกเขาสงสัยว่าหลินซือเยว่จะเป็นสตรีลับ ๆ ของคหบดีเมี่ยว
บทที่ 35 35 : ตัวยาไม่ครบข้าก็ทำผงห้ามเลือดไม่ได้
บทที่ 36 36 : ช่างน่าผิดหวังนัก !
บทที่ 37 37 : ไปกินข้าวบ้านนาง แต่ท่านอ๋องไม่ได้กิน !
บทที่ 38 38 : แคว้นถังเคลื่อนไหว
บทที่ 39 39 : เจ้ามันไร้ยางอายเกินไปแล้ว
บทที่ 40 40 : ท่านอ๋องท่านเข้ามาในนี้ทำไม !
บทที่ 41 41 : แม่ทัพต่งเกิดเรื่อง
บทที่ 42 42 : ข้าศึกทำสิ่งสกปรกใส่ทหารของข้าจริง ๆ
บทที่ 43 43 : พี่รองท่านดูดวงเป็นจริง ๆ ใช่ไหม
บทที่ 44 44 : ลั่นกองรบ
บทที่ 45 45 : นี่มันหนอนไหมทองคำ
บทที่ 46 46 : ออกตามหาคางคกพิษเหมันต์
บทที่ 47 47 : หลุดพ้นจากการเป็นนักโทษ
บทที่ 48 48 : เหตุใดนางถึงไม่มาหาเขา
บทที่ 49 49 : ใต้ต้นเหมย ชาดอกเหมย กลมกล่อมยิ่งนัก
บทที่ 50 50 : ไอหยา ! แค่คิดข้าก็สยองแล้ว
บทที่ 51 51 : หลินจื่อรั่วสตรีผู้เพียบพร้อม
บทที่ 52 52 : ตรุษจีนมาเยือน
บทที่ 53 53 : คู่หมั้นนางมาเยือน
บทที่ 54 54 : มาไวไปไวเสียจริง ข้ายังไม่ได้ลงมือด้วยซ้ำ
บทที่ 55 55 : ปิ่นข้าไม่ได้เบี้ยว
บทที่ 56 56 :เป็นไงเล่า เจ้าสะดุดล้มได้ ข้าก็ทำเป็น
บทที่ 57 57 : เดินทางสู่เมืองหยาง
บทที่ 58 58 : เมืองหยาง
บทที่ 59 59 : ได้กลิ่นน้ำส้มสายชูเล็กน้อย
บทที่ 60 60 : ทำลายค่ายกลสะกดจิต
บทที่ 61 61 : เซี่ยหรูเหรินพาเที่ยวหอลี่เซียน
บทที่ 62 62 : นางเป็นบุตรบุญธรรม หรูเหรินเป็นพระชายาเอก
บทที่ 63 63 : นี่กะเล่นเอาถึงตายเลยรึ
บทที่ 64 64 : หลินซือเยว่ผู้นี้ ไม่เคยรังแกผู้ใดก่อน
บทที่ 65 65 : โหย่วซิงเยียน
บทที่ 66 66 : สมรสพระราชทาน
บทที่ 67 67 : เจ้าสาวถูกเพิกเฉย
บทที่ 68 68 : เบี้ยเลี้ยงฮูหยินเฒ่า
บทที่ 69 69 : คืนเข้าหอ
บทที่ 70 70 : เจ้าคือเยว่เอ๋อร์จริง ๆ หรือ
บทที่ 71 71 : พระชายาของข้า (จบบริบูรณ์)
บทที่ 72 ตอนพิเศษ 1 : ท่านก็เพลา ๆ หน่อยเถอะ
บทที่ 73 ตอนพิเศษ 2 : มอบจวนให้ท่านพ่อตา
บทที่ 74 ตอนพิเศษ 3 : ข้าอยากได้ลูกชายตัวอ้วน ๆ
บทที่ 75 ตอนพิเศษ 4 : พระชายานางไม่คู่ควร
บทที่ 76 ตอนพิเศษ 5 : แฝดชายหญิง
บทที่ 77 ตอนพิเศษ 6 : คลานดี ๆ อย่าให้ลูกชายข้าหล่นได้
บทที่ 78 ตอนพิเศษ 7 : วาสนานำพารัก
บทที่ 79 ตอนพิเศษ 8 : เท้า ไม่ใช่มือ !
บทที่ 80 ตอนพิเศษ 9 : เป็นเจ้านี่เองที่ว่าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
บทที่ 81 [จบตอนพิเศษ] 10 : พวกเขาเกิดมาคู่กัน
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY