รถนา เขาก็ต้องอดทนกับเจ้าฟ้าหญิงที่ไม่รู้จักโตองค์น

่ในวัง ผู้คนเดินไปมาเบียดเสียดทำให้จิรัฐิติกาลระวังตัวขึ้นเมื่อนึกถึงคำของไวกูณฐ์ในตอนกลางวัน ใช่แล้วเดินตลาดต้องระวังตัว การ

กองกับพื้นเลือดกลบปา

นุ่มน้อยต่างหาก จิรัฐิติกาลจึงหยุดประโยคแค่นั้น พร้อมส่งมือให้ไวกูณฐ์หวังให้จับแล้วช่วยรั้งให้ลุก

ขาลุกขึ้นเองเอามือป้ายเลือดตรงมุมปากแล้วห

ียกเสียงอ่อนเสียงหวานซึ่งได้ผลชะ

ในร่างชาย มาจ้ะ จ๋า เดี๋ยว

ลือก พร้อมทำเสียง “แหวะ.

ชายหนุ่มสวมแว่นยังสาวเท้าต่อไปจนขึ้น

ขากล้าออกคำสั่งกับหญิงสูงศักดิ์ตรงห

วยหรือเปล่านี่” หญิงสาวยิ้มใส่ตาแล้วเดินเข้าไป

ร” ชายหนุ่มใช้มือลูบตรงมุมปาก แต่จิรัฐิติกา

เจ็บนะ” ไวกูณฐ์ร

ง แล้วร้องทำไม” ทำหน้า

ับโยนออกไป หา!” ข่มขู่พ

ไวกูณฐ์หมดความอดทน ถึงแม้เขาจะไม่ใช่พวกทหารร่างกายกำยำแต่ความที่เป็นชายร่างสูง และใหญ่ก

! ส่งผลให้จิรัฐิติกาลหน้างอง้ำลุกขึ้นปัดก้นเบาๆ รู้สึกเจ็บเล็กน้อยแต่ไม่เท่าเจ็บใจ ขณะที่ไวกูณฐ์ยืนลูบมุมปากเบาๆ แอบมองจากช่องกระ