เพื่อน

ไม่นุ่มและหอมกรุ่นแบบในวัง แต่อากาศที่ข่อนข้างหนาวทำใ

ามาสิ” ยังนอนคุ

นกว่าเก่า จนหญิงสาวรำคาญทำไมนางต้นห้อ

ช่นางกำนัลต้นห้องไม่ กลับกลายเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมสันภายใ

ี่ไม่ใช่วส

าหากันป้องกันสายตาคนข้างหน้า หล่อนคิดว

ดโดยมิได้หันกลับมา “อาบน

ลพยักหน้ารับทราบแ

างเลยนะ เราจะไปกันเลย”

ส่วนตัวโดยใช้เวลาไม่นาน

งกำนัลต้นห้องที่ถือพานทองเหลือง ข้าวในม

่าจะตักส่วนผสมที่บอกใส่ลงในชามทองเหลืองเล็ก

เหมือนไก่คลุกขมิ้น ไม

้อมกับกระเป๋าใบย่อม ไวกูณฐ์นั่งร

สาว จุดหมายปลายตาคือเตียงนอนที่ยังไม่ได้เก็บ ผ้าห่มร่วงลงมากองที่พื้น ทีแรกเขากะจะให้หล่อนเข้าไปเก็บ แต่เมื่อนึกถึงความเป

าวเดินเข้ามายืนมอง

บร้อย” ตอบเสียงรา

ไปทำไมต้องเก็บด้วยล่ะ” จิรัฐิติก

าห่มวางไว้ปลายเตียงแล้วดึงผ้าปูที่นอนให้ตึงจากนั

หันมาเอ่ยชวนเม

นต้องเดินตาม แต่ความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความหวั่นไหววาบห

กเพื่อให้อิ่มท้องด้วย โต๊ะด้านในสุดชายสองหญิงหนึ่งกำลังนั่งเหมือนจะรอใครสักคน เพราะอาหา

ณฐ์กำลังเดินกอดคอกับหนุ่มน้อยร่างเล็กลงบันไดมา เขายกมือทักทาย ทุกคนกล่าวสวัสดีเมื่อเขาลงมายืนตรง

ว่าเป็นใคร เนื่องจากเขาไม่อาจเอื้อมตีตนเสมอเท่า ดูเ

งของ ไวกูณฐ์” ทุกคนต่างร้องอ๋อ และต่

รามชายหนุ่มอารมณ์ดีเขาถนัดดนตรีสากลทุกประเภท แต่ด้วยสรีระและหน้าตาไม่ได้หล่อเหลาแถมยังเตี้ยล่ำ การที่จะเป

สิงขร พ่อเป็นคหบดีที่ร่ำรวย เวนไตยนับว่าเป็นศิลปินเต็มตัว ภาพเขียนของเขาไม่ว่าจะเป็น สีน้ำ สีน้ำมันหรือลายภู่กันได้รับความนิยมและราคาสูงลิ่ว แต่ตัวเขาเองดูเห

างไปเรียนศิลปะถึงยุโรปเธอจึงดูเชื่อมั่นใจตนเองสูง และทุกคนก็เป็นเพื่อนเก่าของไวกูณฐ์ที่เคยเรียนด้วยกันมา จ

วจะได้ไปกัน” คำรามชวนทั้ง

อ” ไวกูณฐ์ถาม

ก” คำรามคน

ยทุกคจะต้องรีบไปซื้อตั๋วลงเรือเ