้เรื่องตัวเองก็เอาไม่รอด แล้วจ

” เขายังหวงแ

นมารับ ทุกอย่างได้ถูกเตร

มือถือของผมมีเ

เสียงเข้ม และลากเส

้าโดยดุษณี พ่อพ

่จุ๊บแก้ม จุ๊บหน้า

้กลับมาเมืองไทยนะ จนกว่าแกจะเรี

เขาทำเ

ปัญหากับพ่อ” คุณเปรมทำเสียงข

ามใจคุณพ่อ ป้องณวัฒน์เดินทางไปเรียบร้อย

าวั

ี่ท่านเรียก”) รินดามองมือถือใน

คิดเข้าข้างตัวเอง ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา ‘สายๆ ค่อย

รศัพท์หาป้องณวัฒน์เป็นสิบๆ

หายไปไม่ต

็วเพื่อไปมหาวิทยาลัย ตั้งใจจะไปลุยป้องณวัฒน์

ี่เธอเคยเห็นเดินด้วยกันกับป้องณวัฒน์ เธอตรงดิ่งเข้

บมหาลัยอะดิ มันแน่จริงๆ ว่ะ มันเจาะไข่แด

สัญญาลูกผู้ชาย ตระบัดสัต

ว่ะ มันตั้งใจไหมเนี่ย มันรู้ไหมว่า

ไม่เคยพูดถึ

แล้วแม่ง...เชี่ย...ติดต่อมันก็ไม่ได้

่งละไม่ไป” เรย

อย่างก

า พ่อไอ้ป้องคนนะโว้ยไม่ใช่

ม่แต่งหญิงก็ได้มั้ง

ยายเหล็กดัดนั่นได้ มึงต้องแต่งหญิงต

ห็นด้วย”

ป็นเพื่อนกูหร

แหละ สัญญาต้องเป็นสัญญาโว้ย”

ห็นเธอเป็นตัวอะไร เห็นเป็นของเล่นเอามาท้ากันก็ได้เหร

ทันที ได้ยินแค่บทสนทนาที่ว่าใครไปถึงช้าก่อนคนนั้นเลี้

โฮอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเข้มๆ ข

ถือว่าสิ่งที่เสียไปฉันถวายให้นา

ดปี

ด แม้ว ออ อาย และริน แก

ปสเตอร์ล็อตให

นอีเมลแล้วย่ะ

าเมื่อไร ไม

(บ

้ว ก็เช็กอยู

นแกกลับมาจากเช

(

ี้ฉันไม่อยู่นะ งานด่วนมา

้า

อยากกิ

ำไม ไหนว่าพัก

เบี้ยวงาน หัวหน้าเลยใ

ก่อน แค่ไปวัดๆ ถ่า

(เ

้านฉันไหม มีร้านส้มตำเ

าหอมก

่นแรงมาถ

ามาจากตัวแ

ระดับนี้อาบน้

(5

(ซ

วกแก พรุ่งนี้ต้องขั

จ๊ะคนสวย ขับขี่ป

(อี

(5

(กู๊

(ฝันด

ทงกิ้ว

ุงเทพฯ

ดาบ่นไปถึงคนที่สร้างปัญหาให้กับเธอในครั้งนี้ หญิงส

งั้นตาปิด เฮ้อ...” แล้ว

หา รินดาฮัมเพลงร

งขึ้น เธอกดรับโทรศัพท์ท

เสียงพี่บอยผู

เพชรบุรีค่ะ

ล้วนะ เข้าไปที่ไซต์งานได้เล

มีอะไรจะแบบว่า จ่ายเป็นพ

วนน้ำคำมาทันที เธอจ

งานนี้ฉันจะให้เธ

ดแล้วนะ ทำไ

่เป็น

..” รินดาหั

งไม่เกินสองทุ่มงานต้องส่งเข้าอีเมลของพี่ ถ้าผ่านก็หย

เธอรับป

ยินเสียงหัวเราะของเจ้าน

สายตาก็จ้องมองถนน ตอนนี้มีหัวหินเป็นจุดหมาย เสียงจากจีพีเ

อต่อปากต่อคำกับเสี