ารสีระ

ตา ตัวใหญ่เบ้อเร่อท

้ยวหัวรถเข้าไปในโครงการนั้น สำนั

รณ์ที่จำเป็น และกล้องถ่ายรูปขนาดกะทัดรัดพอดีมือ ดีกว่าใช้ ไอแพดที่ใ

. เสียงเตือนว่

อย เขารอ

บก็พูดกับมือถือทั

้าวฉับๆ เข้าไปใน

ี อินทีเรีย ค่ะ” รินดาแนะนำตัวก

ห้องพักตัวอย่างนะคะ บอสไปรออยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวที่เอ่ยชื่

เหมือนแก้ตัว เพราะเลยเวลา

เร็วไปเรียกคนขับรถ ก่อนจะส่งรินดาให้ขึ้นไปน

ก่อนจะถอนหายใจ

นดา” เธออวยพรเส

านหลังใหญ่ที่มีเนื้อที่และบริเวณมากที่สุด และติดอยู่กับโขดหิน และด้านหน้าเป็นท้

ุดสายตา สีขาวของคลื่นตีกันเป็นก้อนๆ ส่งแ

ือในกระเป๋าเสื้อของ

อความเธอก็รีบเร่งฝีเท้า ก้าวขึ้

่ะ’ เธอบ่นกระปอดกระแปด เงยหน้าม

นดาก็บ่นไปแบบนั้นแหละ แต่ก็ตั้งหน้าแล

ก๊อก..

รินดาเห็นผู้ชายเดินม

เธอไม่เคยลืม รินด

เขาไม่เคยลืมสายตาคู่นี้ ผู

’ เขาถาม

รินดาเธอเปลี่ยนไปมาก สว

ๆ ไอ้คนเลว...’

่มตัวสั่น และหายใจแรงขึ้น เรื่องราวในอดีตเมื่อเจ็ดป

เธอไม่ได้ ยิ่งทำให้รินดาคอแข็งและกลืนน้ำลายลงคอ ความเจ็

นดา” เธอตอบด้ว

ของตัวเองกระแทกเข้าไปบนตัวเขา และเดินผ่านเข้าไปในห้อง ไม่ไ

้ว ไม่ใช่เด็กสาวที่จะหลงคาร

ย” เธอยังสบถคำนี้ออกมา

กาศที่ค

ากับเขา แล้วจ้องสบตาอย่างไม่ลดละ แววตา

ยินคำถามเธอก็ตัวเกร็งขึ้นมาอี

เธอตอบเขาเป็นชุดเหมือนระบายความอึดอัดบางอย่าง พร้อมกับมองเขาด้วยหางตาแล้วเริ่มขยั

เดินตามหลังเธอไปรอบๆ รินดาไม่ตอบ เธอเริ่มเดินสำรวจไปทั่วทุกมุม

มนิ้ว สีแดงเพลิงเงาวับ ยิ่งตัดกับผิวกาย ผมที่ยาวถึงกลางหลังและเหยียดตรงกระเพื่อมไหวสะบัดเวลาที่เธอเดิน สะโพกพายกลมมนดูมีม

เอ่ยถามเธอ ทำให้คนที่ถู

ก.

ี่สูงทำให้เธอสะดุด ป้องณวัฒน์รับร่างของเธอเอาไว้

ลักร่างของชายหนุ่มออก

นจะตามไปด้วย

เผีย

ือไปที่ใบหน้

งเงยขึ้นมาทันที ป้องณวัฒน์ถึง

สิทธิ์มาวิจารณ์ หรือถามแบบเสียมารยาทแบบนี้” เธอหน้าแด

ทำเสียง ยกมือขึ้น

ึกของรินดาดีนะ หญิงสาวที่ถูกพรากพรหมจรรย์ แ

อะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เพิ่งใช้ฝ่ามือตบหน้าเขาไปเมื่อกี้นี้

องเธอทันที รั้งรัดร่างของเธอให้เข้ามาหาแนบ

ามตกใจ หันหน้ามามองใบหน้าคม

ขาจุ๊บปาก

นที หมดความอดทนที่จะมาปั้นสีห

สูงลงไปบนหลังเ

ึก...ปึ

ป้องณวัฒ

หล่ของเขาประเคนเข่า และฟันสันมือของตัวเธ

โอะ... โอ๊ย...” ดว

ตะต้องตั

พื้น ใช้มือตบเข้าหากัน ก่อนจะ