..

..

้องมองมายังดวงตาสีน้ำตาลเข

้นริมฝีปากกลีบกุหลาบจึงขบเข้าหากันอย่า

้งสติมิให้ตื่นตระหนกกับเพียงแค่เห็นดวงต

งพยายามส่งยิ้มเป็นมิตรไปให้อีกฝ่าย ซึ่งเป็นรอยยิ้มที

้กับรอยยิ้มนี้ว่า ร

นามซูเมิ

..

ู้นี้จะมิใช่คนที่มี

าวกับปิศาจเช่นนั้น หากเป็นเมื่อก่อนนางคง

่ส่งยิ้มให้สักครั้งทั

่งนี้โดยละเอียดเสียหน่อยแล้ว มิเช่นนั้นสตรีบ้านน

งการจัดแจงให้ท่านนอนได้

..

้งสิ้น ในที่สุดนางก็คิดได้เองว่านางควรปล่อยให้คนเมาได้พักผ่

งฉุดรั้งร่างนางให้หงายหลังมหาศาลทำ

วว่าศีรษะตนเองไม่แคล้วกระแทกเตียงไม้บาดเจ็บเป

ร่งของสามีขี้เมาของนางเองผู้เ

ย่างยิ่งจึงชักส

้า

ื่อนางโดนจับพลิกให้มานอนหงายหน้าอยู

านจะทำ

ยี่ยวที่กำลังหมายตาเหยื่ออันโอชะบนพื้น

่าเจ้าเข้ามาที่ตร

ข้า.

ทว่าประสาทสัมผัสซูเมิ่

วนสถานะของเจ้า แล

พ

สมองว่างเปล่าไปแล้วสิ้น เมื่อสามีที่นางคิดว่าอีกฝ่ายเมามา

ยัดเยียดให้นางจึงเต็มไปด้วยความกระหายราวกับนักล่าจำศีลที่มิได้ก

ิตแรกของนางทั้งในมิ

หมือนตนเองกำลั

ระนางที่เคยเห็นในละครหลังข่าวแ

หวาดกลั

ค่

งการหายใจให้ถูกต้องนางล้วนไม่สามารถทำได้ ด

หายใจมิท

งกระหายความหวานหยดหยุดชะงัก ชายหนุ่มค่อยๆ ผละใ

้นทำให้ซูเมิ่ง

แน่แท้ ซูเมิ่งไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ทว่าหญิงสาวก็อดหวั่นใจไ

นครั้งแรกของนางที่เขาบอกก

ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยามใช้แววตาสองคู่นี้มองไปที่

บใครไม่ ออกไป! ข้าบอกให้เจ้

ณ์ของอีกฝ่าย เสียงตะคอกดังก้

ำให้อีกฝ่ายไม่พอใจจึงไล่ตเ

นี่เป็

่ห้องนี้แล้วนางค

และซูเมิ่งเพิ่งเคยมาเหยียบ

นเคว้งคว้างมิเดินออกจากห้

ึ.

ือสามีผู้สร่างเมาของนาง เสียงกระแทก

ดไปแล้วห

ยเป็นสถานที่ที่ทำให้นางเกือบหลั่งน้ำ

ห่งนี้จะมิง่ายอย่

________________________

๋า นี่มันตัวร้าย