ยอ๋องรับรา

ารวางบนถาดสีทองคล

ด้มีท่าทีอะไร เพียงแค่คุกเข่

งคงไม่มี และพวกนางก็คงปรนนิบัติท่านอ๋องอย่างดี หากไม่ติดที่ ไม่ติดที่ชายาเอกจะ… อวบอั๋นไปหน่อย…ไม่สิอย่าเรียกว่าอวบอั๋นข้าน้อยกำลังสรรหาคำ

ระท่านหร

อยแล้วขอรับ

ันกับกิริยาของอ๋องฟู่ที่มักจะเย็น

ในที่สุดก็ได้แต่งกับคุ

ร่างสูงก้าวขายาวๆ หัน

าน

วางตรงหน้าจิงเชียวที่กำ

ยเอามาใก

ทรงมีราชโองการให้คุณ

เข้าปากออกมาเกือบหมด อี้เ

้าหรือว่าเขาเสียใจ ข้าเข้าใจแล้วต้องเป็นเพราะท่านพ่อ

ุณที่ท่านอ๋องยอมแต่งกับคุณหนู ด้วยการที่

ขมวดเข

ไม่อยากจะแต่งกับข้าก็ไม่แปลก แต่กับจิงชินจะต้องมีคนอยากแต่งกับนางมากมาย ทำไมท่านพ่อถ

ลียวถ

บท่านอ๋องเพียงผู้เดียวไม่ต้องมีชายารอง มาครั้งนี้กลับให้คุณหนูรองม

ได้ชายารองแสนสวยและเพียบพร้

ก ดีจังข้ากำลังจะได้ อาศัยบ้านเดียวกับพี่อ๋องฟู่ ใกล้ชิดพี่อ๋องฟู่แล้วได้นอนได้กินด้วยก

าทีเช่นไร พูดไปเคี้ยวไปไม่ยอมหยุดปาก แก้ม

วามรู้สึกไว้เสียหมด จะบอกว่าไม่อยากแต่งก็ไม่ได้

เสธใช่ไหม ฮ่าาาาๆๆๆๆ เพราะข้าอ้วน

ม้แต่น้อยว่ามีความรู้สึกใดกันแน่โศก

ำหนดการแต่งงานกับคุณหนูทั้งสอง นายหญิงบอกกับข้าว่าให

หากตัดแก้มและคางที่ย้อยลงมาข้างกระดูกไหปลาร้าทั้งสองออกเสี

าะพรุ่งนี้ข้าจะได้ไม่หิวมากไปกว่านี้ วันนี้ข้าจะกิ

นมากไปวันเข้าหอ

้าเคยเห็นข้า

ย่างไรเล่าเจ้าคะ” จิงเ

ยายามให้ข้าผอมใ

คุณหนูเหมือนที่ทำกับคุณหนูรองคุณหนูไม่อยากเป็นภรรยาที่ท่านอ๋องรักใคร่ยืนเ

สียยืดยาวหวังเปล

ก็ข้าอ้วนออกอย่างนั้น และมันคือเรื่องจริงที่ตอนนี้ข้าไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้ให้เขามีความสุขกับน้องรองไปก็ดี

ียวจึงเป็นคนดีเพียงนี้ จิงชินงดงามก็จริงทว่านางเป็น

ลียวไม่อยากจะ

หลียว

้ จิงเชียวยกท่อนแขนมห

ังเจ้าคะ อี้เหลี

ยอ้อมแขนออ

ค่นี้ข้าก็ดีใจแล้วทุกคนแวดล้อมต่างดีกั

อบแผ่นหลังของจิงเชียวได

จะต้องหลงรักและมีความสุขในสิ่งที่คุณหนูเป็น ทุกอย

วพยักหน