าใจบ้างด้วยนางปี

า ทำอาหารให้จิงเชียวเพื่อตุนไว้ก่อนที่จะเสวยกั

ไหนแม้ว่าจะตบตาพี่อ๋องฟู่ได้แต่เมื่อข้าเข้า

ยมาแอบกินยามที่อยู่เพียงลำพัง นายหญิงกับนายท่านห่วงคุณหนูเรื่องนี้มาก เห็นในครัวพูดกันว่านายท่านคัดคนให้ไปรับ

บากอีกแล้วหรื

วสามารถเข้าร่วมงานพิธีการต่างๆ ได้แล้ว แล้วยังเท่ากับการให้เกียรติกับบ้านฉินเพราะการสวมกวานจะสวมใส่ไปในงานพิธีสำคัญหรืองานสำคัญเท่านั้นใบหน้าหล่อเหลายังเรียบเฉยวางท่าทีสูงส่

งฟู่ ท่านพ่

๊ะของจิงเชียวเข้ามาใน

พียงพยัก

ี้ของคุณ

กเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ที่ทำพิเศษเ

้ไม่ต้องลำบากในงานพิธี แค่ส่งเกี้ยว ไปยังจวนอ๋อง แล้วของขวัญพิเศษจากพระหัตถ์ของฝ่าบาทก็ให้ส่งให้เจ้าที่จวนอ๋อง

นก้มห

ีเพื่อเป็นเกียรติกับบ้านฉิน และ…..ว

หาถือสาพี่อ๋องฟู่ไม่ต้องก

ใจ จิงชินก้มห

ยงลำพัง ส่วนจิงเชียวคงจะยืนร่วมพิธีไ

อ่ยปากขึ้นด้วยน

ยยิ้มบางๆ ไม่

ากจะให้น้องสาวของเจ้าเข้าร่วมพิธีแต่ง

ียวที่ยิ้มแก้มปริ ดวงตาสุกสกาวไม

ส่วนข้าจะร่วมพิธีหรือไม่ก็ไปนั่งรอที่จวนอ๋องแล้ว แล้วแต่งหรือไม่คนเขาก็รู้ก

ัญทว่าฟู่อ๋องก็ตั้งใจมอบสินสอดเสีย

ชียวโปรดปรานแม้แต่อย่างเดียวถึงกระนั้นจิงเช

หยินฉินและจิงเชียว

บคีบหมูชิ้นเล็กในผัดผักแปดอย

่านพ่อกั

อาผักวางในถ้วยข

ณพี่อ๋

วกับว่าเอร็ดอร่อย ฟู่อ๋องห

นไป”จิงชินก

งหวานราวกับน้ำผึ้งสด

ามันผ่านไปช้าเหลือเกิน จิงเชียว

ันผ่

นนั้นมองไปราวกับโคมไฟสีแดงที่ประด

ขาของอร่อยม

าหารเข้ามาพร

ีกสักพักจะถึงเวลาเข้าหอแล้ว คุ

ยวยิ้ม

ี้เหลียวเจ้าอยู่กับข้าหรือ

ท่านอ๋อง สามีภรรยาจะต้องอยู่ด้วยกันสองคน

้องทำอะไรบ้า

ิงเชียวเหมาะกับมัน นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าสามีมาหรือไม่มาในคืนเข้าหอ ภรรยาจะรู้สึกอย่างไรสิ่งที่อี้เหลียวกลัวที่สุดคือท่านอ๋องไม่มาหาคุณหนูใหญ่จิงเชียวเอาแต่ค

อ๋องจะบอกคุณ

ข้าเคยกอดเจ้ากับท่านแม่ใช่ไหม

วจะเก็บจานชามแล้วออกไป คุณหนูนั่งรอท่านอ

่เต็มไปด้วยคราบอา

นพี่อ๋องฟู่ อย่างตั้งใจ”

ด้วยอาหารที่กินเข้าไปจำนวนมากส่งผลให้ร่างกายอยากจะพักผ่อน เอ

้วยริ้วผ้าสีแดง เปิดอ้าออกช้าๆ พร้อมกับลมหนา

ที่ข้าง

เชีย

ลุมหน้าสีแดงที่คล

”ฟู่อ๋องไม่

ารลุกจากแท่นนอนจำต้องใช้คนพยุงและอี้เหลียวจะมาช่วยพยุงให้ลุกขึ้นเหมือ

ัวนั่

พักผ่

องฟู่เป็นห

รอบลำตัวของอ๋องฟู่ใบหน้าอ้ว

ใจไม่ออกปะปล่อยข้าก่อนดี

าหอเขาจะต้องทำอะไรกันบ้าง ข้าเห็นว่าพวกสาวใช้มักหัวเราะกันคิกคักเมื่อพูดถึงคืนเข้าหอแล้วสาวใช้ของน้องรองจิงชินนางก็พูดเสียน่าขันว่า ท่านพี่อ๋องฟู่

สวมกอดร่างอ้วนต

ามรู้สึกตื่นเต้นและใจที่สั่นรัวซึ่งจิงเชียวไ

ช่ไหม เอาแบบนี้ต่อไปข้า

องไปที่ห้องของจิงชินแล้วเจ้าพ

้องหวาดกลัวแน่ เมื่อก่อนตอนนางยังเด็กข้ามักจะปลอบนางเพราะนางกลัวเวลากลางคืน นางมักจะสะดุ้งตื่นแล้วร้องไห้ถามถึงแม่ของนา