บอกกับพวกนางว่า ข้าคือสามีเจ้า พรุ่งนี้จึงจะ

ว้กัน ด้วยความเขินอายรอยยิ้มผ

นตอนเช้า ดีใจจัง"หลับ

อของจ

านอ

ำอุ่นในชามล้างเท้าให

ว"ฟู่อ๋อง

ย ดึงมือให้จิงช

าทั้งวันให้จิงชินไ

าเหนื่อย ขึ้นม

ายอมไปนั่งข้

มือตัวเองเสียเ

แต่งงานกันแล้ว จะม

วโน้มตัวลงช้าๆ มือข้างหนึ

ัดมือดวง

ง จิงชินกล

ว่า เจ้ากลัวเวลาค่ำคืนเช่นนั้นข้าจึงม

สิ่งใดกัน"จิงช

วคืนนี้ข้าจ

อุ่นสำหรับล้างห

ั่งห้อยขา

ตาสดชื่นแบบนี้ท่านอ๋องคงอยู่ด้ว

มาเมื่อคืนตอนแล้วก

ให้ท่านอ๋องไปง่ายๆ แบ

้าเดิมไม่เคยกลัวการอยู่คนเดียวอยู่แล้ว พี่อ๋องฟ

ม่ต้องพูดเรื่องนี้อีกแล้ว มาค่ะอี้เหล

คำ เพียงนำความสุข

นสัญญากับท่านพี่อ๋องฟู่ไว้"อ

เอง ว่าแต่ท่านอ๋องไปทำอีท่าไหนคุณหนูถึง

ลับกอดได้ไม่สมใจข้าเลยคิดเองว่า

กอดคุณหนู

ใจ จิงเชียวเขินอมย

ี่อ๋องฟู่แล้วต่อไปพี่อ๋องฟู่จะบอกข้าเองว่าทำอะไรต่อไป”อี้เหลียวหัวเราะคิดคักเอ็นดูในความน่าร

ุณหนูทำ อะไรอีก….ต่อจาก

ลย… ก็เลย…บอกให้ข้าปล่อย”อี้เหลี

ี้หรือ

สึกว่ามันดีจริงๆ อี้เหลียวทั้งอบอุ่นและ …ทำให

ทิ้งคุณหนูเสียทีเดียว มานี่เถอะมากินอะไรเสียหน่อย

งข้าหรอก เขาดีกับข้าจะตายตอนเป็

ากินเสียหน่

ต๊ะยังโต๊ะไม้ที่สั่งทำให้แ

ยๆ แต่ข้าจะต้องกินแต่

้าวขาเข้ามาในห้

ากำลังจะกินอาหารเช้าน้อ

่อกายลง

วันนี้ไม่ได้มาพบพี่สาวตามที่พูด

ยวอาหารแล้วกลืนลง

บท่าน ท่านอ๋องก็ปฏิเสธ พี่สาวข้าวันนี้จึงมาขอโทษท่านที่บังอาจ..เก็บท่านอ๋องไว้ค

ข แต่คุณหนูรองที่ทำเหมือนทองเนื้อดีกลับมาทำให้คุณหนูจิงเชียวของอี้

ะดุเอา แต่จิงชินเจ้ารู้ไหมเขาก็ดีกับข้าแม้ข้าจะอ้วนจนเขากอดไม่มิดเขาก็ยังกอดข้า น้องรองเจ้าอย่าคิดมากไปเลย ข้าเสียอีกเมื่อคืนเป็นห่วงกลัวว่าเจ้าจะกลัวเพราะแปลกที่เลยคะยั้นคะยอให้ท่

่าเรื่องทั่วไปเสียมากกว่า อี้เหลียวเบือนหน้ากลั้นข

ยินชัดเรื่องที่อ๋องฟู๋พูดว่า..

่านคงจะเดินยืนไม่ไหวเหมือนเคยข้าจึงอาสาไปแทนท่านเอง ข้านำเกี้ยวส่

าให้ข้า บอกว่าฮองเฮารู้ดีว่าข้าไม่ยกชาไม่ไหวจึงได้มอบของขวัญชิ้นพิเศษมา

เชียวได้แม้จะบอกว่ามีสีหน้าเ

ะ”ตอบเพ

ับคำปากก็เคี้ยวอา

ฮองเฮาทรงประทานอะไรให้กับท่าน”อี้เหลียวส่

ไปยกหีบสินเ

รู้ว่าคุณหนูของอี้เหลียวเป็นที่

กมาจากตู้เก็บของสำคัญวางลงบน

่ฝ่าบาทประทานมาให้กับจิงชินได้ดู”จ

งห

กลับมาถวายงานฝ่าบาทได้ด้วยหรือ

ยอ๋องถวายพ

ิ่งยโสก้าวเดินมาตรงห

่าชายารองที่งดงามรา

นสันนูน แต่เพียงครู

แทบจะไม่ได้หลับได้น

๋องแล้วนี่ ก็สมใจท่านอ๋องแล้ว แต่ชาย

ไท่จือดวงดวงตาดั่งเปลวเพลิงที

แต่เกรงใจท่านฉินที่อยากจะได้ข้าเป็น

อีกคนจะทำสีหน้าเช่นไร

จะทำให้ พ่อตาของเจ้ารู้ว่าไม่ค