ปีผ

มองไปแห่งหนใดขาวโพลนละลานตาไปจนหมด อากาศเย็นยะเยียบช่างจับไปจนถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว ภายในแต่ละต

นไข้ลมหนาวกันอย่างถ้วนหน้า ด้วยเพราะอากาศที่เย็นจัดกว่าทุกปีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไข้ลมหนาวเริ่มแผ่อ

เข้าปีที่ 46 พระองค์ประชวรด้วยไข้ลมหนาวเช่นกัน และยังพลอยทำให้เย่วฮองเฮาซึ่งกำลังตั้งพระครรภ์ย่างเข้าส

พ้นทาง การก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาของแคว้นเป่ยถังตามที่พระนางเฝ้าไฝ่ฝันมาตลอด

ายาทของพระโอรสซึ่งจีฟูเหรินเป็นผู้ให้กำเนิดนั้นยิ่งห่างไกลมากขึ้นไปอีก เพราะแน่นอนว่ารัชทายาทซึ่งประสูติ

ฮาโดยพลัน เพราะนับตั้งแต่สถาปนาฮองเฮาจากแคว้นเย่วผู้นี้ อำนาจที่เคยมีอยู่ในกำมือมากมายมลายหายไปโดยพลัน ด้วยเพราะเย่

ลยทีเดียว รวมไปถึงฮ่องเต้เฟิงอวิ๋นก็ยังทรงให้ท้ายสนับสนุนฮองเฮาของพระองค์ทุกอย่างไม่เคยคัดค้านแต่อย่างใด นำความคับแค้นใจและเ

หนักลื

ลยทีเดียว มิหนำซ้ำยังฉลาดปราดเรื่อง สามารถอ่านและเขียนได้อย่างคล่องแคล่ว ด้วยเพราะได้ร

ะตำหนักลืมเลือนทุกวัน วิ่งเล่นอยู่ภายในตำหนักดังกล่าวจนข้าราชบริพารภายในตำหนัก ต่างล่วงร

ลับไม่ล่วงรู้เรื่องดังกล่าวแต่อย่างใด เพราะทันทีที่องค์หญิงน้อยก้าวเข้ามาในเขตแดนของพระตำหนักลืมเลือน ต่อให้หายไปนานเ

ค้นหาองค์หญิงน้อยอีกต่อไป เพราะทุกครั้งนางจะกลับมาพร้อมกับสภาพหลับใหลเป็นเช่นนี้ทุกครั้ง โดยไม่เ

่าเรียนเพียงช่วงเช้าเท่านั้น ส่วนช่วงบ่ายคือเวลาว่างและองค์หญิงน้อยจะเสด็จไปที่พระตำหนักลืมเลือนเป็นประจำทุกวัน

ความเฉลียวฉลาดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งได้รับการอบรมสั่งสอนจากอุ

งหู่ ข้าเรียนกับพระอาจารย์วันนี้ไม่เข้าใจเลย ในเมื่ออุปราชในตำนานเป็นผู้รวบรวมแผ่นดินเป่ยถังจนเป็นปึกแผ

ยรับสั่งถามกลับมาเช่นนั้น ถ้วยชาถูกยกขึ้นจิบอย่างละเมียดละไม

เหตุผลส่วนตัวที่ทำเช่นนั้น ซึ่งยากเกินกว่าที่ผู้คนทั่วไปจะสามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริง ผู้สร้างแคว้นและรวบรวมแผ

าอ้วนกลมขึ้นลงติดต่อ

ผู้ใด หลงเหลืออยู่อีกหรือเจ้าคะท่านปู่”องค

าจและผู้คนทั่วหล้าต้องการที่จะมีชีวิตเช่นนั้น แต่กลับไม่ใช่สิ่งที่อุปราชผู้นั้นต้องการเลยแม้แต่น้อยแต่กลับได้

่นของท่านปู่ครอบครองตำหนักแห่งนี้ ข้าอ่านพบในบันทึกของราชวงศ์บอกว่า ฮ่องเต้เฟิงหู่ทรงมีพระบรมราชโองการห้ามไม่ให้ผู้ใดหมิ่นพระเกียรติพระเชษฐา รวมถึงรับส

ตร์อีกครั้งเมื่อพระองค์ถูกอ

แหละเพ่ยเอ๋อร์หรือเจ้าจะคิดว่าข้าก็คืออุปราชใน

งน้อยได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ออกมาพ

นได้อย่างไรเจ้าคะ เพ่ยเพ่ยไม่ได้โง่นะที่จะไม่รู้ว่าระยะเวลาสามร้อยกว่าปีที่ผ่านมา

ำลังนั่งหันข้างให้กับองค์หญิงน้อยพลันหันกลับมา

ู้นั้นจริงๆ เจ้าจะว่าอย่างไรเพ่ยเอ

งหัวเราะคิกคักเป็นการใหญ่เมื่อถู

านปู่ ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ หมื่น

าจรับสั่งถามพลางยกพระหัตถ์ขึ้นท้าวคางของพระองค์

หรือหญิงล้วนจะต้องพานพบกับความชราภาพด้วยกันทั้งสิ้น และถ้าสมมุติว่าอุปราชผู้นั้นจะมีอายุยืนยาวจนถึงทุกวันนี้จริง แต่สังขารย่อมวิบัติโรยราเสื่อมถอย ดวงตาฝ้าฝาง

นมีอายุมากเลยเสียหน่อยตรงกันข้ามท่านปู่กลับหล่อเหลามากๆ เลยเจ้าค่ะ ดูอย่างไรก็ไ

ชปีศาจซึ่งกำลังจับจ้ององค์ห

่วหล้าเฝ้าไฝ่ฝันต้องการอยากจะเป็นเช่นนั้น”รับสั่ง

ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ออก

ถึงสิ่งใด แต่ภายภาคหน้าข้าเชื่อมั่นว่าจะต้องสามารถตีความหมายของท่านปู่

าะอยู่ในลำคอเบาๆ ครั้นได้ยินองค

ยดูเช่นกันว่าเจ้าจะสามารถไขปริศนานี้ได้หรือไม่”รับสั่งพร้อ

ใดนั