ม่ต้องรอค่ะ คื
ลยสักครั้ง ด้วยสีหน้าหมิ่นแคลน แววตาสะใจตอนพูด จอยแทบไร้ความเคารพต่อคนที่นั่งอ
่างไร ลูกน้องของเขาแทบทุกคน
ล้วขยับตัวลุกขึ้นยืน หญิงสาวยื่นมือแตะยังจานอาหารตรงหน้า แล้วดันไปตรงหน้
ี่ไม่มีเจ้าของ เพราะหมาในซอยที่มีเจ้าของ มันไม่ค่อยเชื่อง
มหมายนั้นทันที เถียงกลับเพราะไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้
เข้าจะต้องเอา
อยก่อนบอกเชิงขู่กลับไป “ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ รวม
ก่อนส่งเสียงพูดต่อ แบบที่ทำให้คนในบ้านขนหัวลุกกั
ินแล้ว ก็ต้องรับคำสั่งของฉันด้วย หรือเธออยากจ
มข่มกลับ แต่จินดาพรรณที่ไม่มีอะไรจะต้องเสียอีกแล้ว เธอข่มกลับด้วยน้ำเสียงนุ่ม
็ได้นี่
แค่เมียที่จดทะเบียนแต่งไว้งั้น ๆ งานแต่งก็ไม่ได้จัด นอนก็ไม่ได้นอนด้วยเลย ยังม
ยพาคนงานในบ้านหยิบเอาจานอาหารออกไปจนหมด ค่อยเดินกลับเข้าห้องไป เธอแต่งงานกับปริญญ์แบบเงียบ
ต่งงานกับเขา ลูกของพวกหนูก็จ
รักปิน
อกลูกให้ตัดใจจากปริญญ์ “ความรักที่แท้จริงคือต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ใช่รั้งกันเอาไว้ อยากครอบครองเขาไว้ แต
่ในภาวะอ่อนล้าทั้งกายและหัวใจ เธอกำลังจะเสี
ธอมาตั้งแต่เกิด และแม่ก็บอกให้เธอตัดใจ
ตอนจบมัธยมศึกษาปีที่หก และเขาขอเลี้ยงดูเธอกับแม่ เขาทำงานและเรียน
ชีวิตไม่ต่างจากแม่ หลังจากหมอให้เธอเข้าไปตรวจร่างก
เขาต้องมาทนดูหนูจากไป เหมือนอย่างที่แม่เฝ้ามองพ่อ