ชายที่มีชื่อแซ่เดียวกับตัวเอง หลินตงหยางถอนหายใจไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ชีวิตที่แล้วของเขาถึงแม้จะยา

่เขาจากมา แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ภูเขาจะหัวโล้นหรือไม่หัวโล้น ปัญหามันอยู่ที่ว่าตอนนี้อาหารที่บ้านของเขาได้หมดลงเมื่อสามวันก่

เกิดเรื่องไม่คาดฝันขนาดนี้เลยหรือ เดิมทีหลังจากฟื้นขึ้นมาเขาไม่คิดว่าตั

ี่สุดก็ต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น หลินตงหยางโปรแกรมเมอร์ได้ตายไปแล้ว และได้มาอยู่ใน

รณ์โจรปล้นในครั้งนั้นทำให้นางเสียมารดาไป เวลาต่อมาถึงแม้บิดาจะลุกขึ้นมาสู้อีกครั้งเพราะมีลูก

ร้อมจะออกเรือนจึงได้หมั้นหมายกับซ่งเหอซีบัณฑิตหนุ่มอนาคตไกลในหมู่บ้านและได้

ี่พึ่งพิงให้กับบุตรสาว ไม่เพียงแต่พึ่งพิงไม่ได้ยังทอดทิ้งน

งหลินเหมยเจียงในบ้านตระกูลซ่งนั้นไม่ต่างไปจากทาส

เป็นค่าศึกษาเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายของซ่งเหอซีผู้เป็นสามี หลินเหมยเจียงไม่เค

นสายให้เขาได้รับตำแหน่งนายอำเภอเช่นเดียวกับตัวเอง ก่อนที่ซ่งเหอซีจะเ

ูกสะใภ้และหลานชายหลานสาวทั้งสองคนออกจากตระกู

หลินเหมยเจียงคิดว่าตัวเองยังโชคดีที่ไม่ได้ขายบ้านหลังนี้กับที่ดินอีก 5 หมู่ ตามที่

เขาไม่ใช่สิ่งที่ร้ายแรง ชาติที่แล้วเขาไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณของแม่ผู้ให้กำเนิดเพราะท่านเสียชีวิตในวันที่เขาเรียนจบ ถ้าเช่นนั้นก็ตอบแทนแม่ผู้ให้กำเน

ซ่งซีซวนกับซ่งเฟยฉี ที่กำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ในสำนักศึกษาที่ตั

งเรียนได้หนึ่งคนเท่านั้น ถึงจะพูดแบบนั้นแต่นางยังลำเอียงกับบ้านสามเพราะซ่งลี่ฉุนไม่ได้เข้าเรียนในสำนักศึกษา

่อยากจะยุ่งวุ่นวายด้วย เพราะหลินตงหยางเจ้าของร่างเดิมถูกคนพวกนี้รังแกอยู่เสมอ มีเพียงซ่งลี่ฉุนเท่านั้นที่คอ

ั้นยังลุกขึ้นมาได้อีก ในเมื่อลุกขึ้นมาแล้วก็ดี รีบ ๆ ไปเก็บผักป่าม

อนนี้ไม่มีใครคุ้มกะลาหัวเจ้าได้หรอก แม่ที่ขี้โรคของเจ้า ท่านย่าบอกว่าอีกหน่อยก็จะตายไป ส่วนอาสี่ ก็ไม่ยอมรับพ

ห้อาสี่หมั้นและแต่งงานกับแม่ยาจกของพวกมันก็เพราะเห็นแก่สินเดิมที่ติดตัวมาแค่นั้น พอสินเดิมนั้นท

ไปสิเจ้าโง่นี่ หรือว่ามันโดนท่านย

้าจะไม่ยอมให้พวกเจ้ามาข่มเหงรังแกได้อีก ในชีวิตข้าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือการที่เคยมีซ่งเหอซีเป็นพ่อ และญาติสารเลวอย่างพวกเจ้า แต่หลังจากที่ยายแก่เหนียงยานฉีกุ้ยเถียนขับไล่ท่านแม่และพวกข้าอ

สอนมารยาทให้ไอ้เด็กไม่มีพ่อหน่อยสิ มัน

หายดี อาการบาดเจ็บยังคงหลงเหลืออยู่ ยายแก่ฉีซื่อลงมือหนักมากจริง ๆ พวกเด็กบ้านซ่งง้างหมัดวิ่งเข้าหาหลินตงหยาง

กิลความสามารถจากเกมกำลังภายในที่ตัวเองพัฒนามาจนสำเร็จติดตัวมาด้วย เดิมทีเขาคิด

าไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งนั้น ต่อให้เป็นสตรีข้าก็ไม่มีทางละเว้น จ

เหตุใดจึงมีแรงมากถึงเพียงนั้น ไม่รู้ว่าเจ้าซ่งเฟยอวี่นั่นจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่จะเป็น

ข้าจะได้จับหมูป่าไปขายหาเงินพาท่านแม่ไปหาหมอ แ

ียวที่จะหาของกินได้คือต้องเข้าป่าลึกไปอีก ตอนนี้เขาไม่กลัวสัตว์ป่าอันตรายแต่กลัวหิวตายรอบสองมากกว่า ยังไม่ทันไ

ง นางฉีซื่อก็โมโหมาก เมื่อเห็นว่าหลานชายหลานสาวของตัวเองถูกทุบตีกลับมา