ตื่นขึ้น ความกลัวกลับคืนมาชั่วขณะหนึ่

กไม่สดชื่นนัก เธอหาวหวอดก

วเล็กเอื้อมหยิบกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินธรร

พ่อและเลื่อนดูรายชื่อติดต่อของเขาจน

บอย่างงัวเงี

อีริคนะคะ ขอโทษที่โทรมาเช้ามาก แต่

ึ้นกับพ่อ เธอรู้จักไรอัน เขาเป็นมือขวาของ

ี่คน ตามคำบอกเล่าของพ่อ เขาเป็นคนที่จำ

มารถกลับมาทำงานได้ตามปกติ เขารับรองก

ะคะ คุณไรอั

ุณพ่อให้ดีๆ นะครับ” ชายปลายสายพูด

นห้องเก็บของ หยิบกล่องรองเท้าที่มีรู

อกล่องเหล่านั้นไปที่ห้องครัว

่ทำให้เขาค่อยๆ ฟื้นความทรงจำเอง

วามสับสนและความกลัวที่ปรา

เบคอน - เบคอนกรอบๆ เยอะๆ - แล

หลังบ้านด้วยสายตาที่ไม่เคยมองมา

อเปล่า เขาจำวิธีว่ายน้ำได้ไหม?

นั้น เมื่อทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว

มผ้า แขนข้างหนึ่งห้อยลงมา และ

นรัดเกินไป ผมบลอนด

า หวังในใจว่าเขาจะตื่นและเป็นตั

ึ้นและแล้วเขาก็ขยับ

ใช่

ทั่วร่างของเธอ “พ่อ

ของเขาพร่ามัว

จางหายไป “หนูทำอาหารเช้าเสร็จแ

ยืดตัว “เตียงนั่นนอนไ

งเดิน เธอถามว่า “พ่อจะไม่อาบน้ำเหรอ”

เขาตอบโดยไ

ภาพวาดดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิที่อยู่ในกรอบ

สอบเครื่องใช้ไฟฟ้า ตู้ และลิ้นชักทั้งห

ะ” เธอกล่าวพร้อมชี

กลับมานั่งที่เคาน์เตอร์ เขาก

ส่นมและน

ไม่รู้” เขาลุกขึ้นเดินไปที่ตู

เขาทำหน

ำตาลดูสิคะ

าแฟแบบนั้

อ

าลกี่

บมองไปรอบๆ เธอจึงเสริมว่า “บนตู้

องช้อน จิบและข

ิสันรู้สึกขบขันกับปฏิกิริยาของเขา แล

่ เขานั่งมองไปรอบๆ “แ

เว้นห้องทำงานและครัว นั

า พ่อทำอาห

าะร่วน เธอบอกเขาขณะที่ตักไข่ค

โดยสงสัยว่าเขาย

ได้ แต่เขาบอกว่าค่อยๆ เป็นค่อยๆ

ะให้พ่อดูด้วยล

เธอ แล้วพยั

โรงเรียนเพื่อบอกว่าเธอจะไม่ไป แต่แล้

ไปโรงเรี