าให้เขาได้เช็ดหน้าและรินน้ำไว้ให้เขาดื่มอย่างเอาใจ เพียง

ซูมี่ส่งถ้วยน้ำให้บิดา เมื่อ

ง" เมื่อนางจางกุ้ยเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ

ที่เป็นถึงบัณฑิตมีความรู้จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้แ

เดือดร้อนอันใดเหมือนเรื่องที

ดี" นางจางกุ้ยเ

่องอันใดเลยเจ้าค่ะ ก็เ

อมเล่า" ต้าหลางเ

สียงดัง มีหรือคนอย่างชิงฉางมิอยากถอนหมั้น คงอยากหลุดพ้

อนเถิด" ต้าหลางคิดไว้แล้วว่าวันนี้เ

รือนของชิงฉางจุดไฟ เขาจึงได้เดินไ

แปลกใจ แต่เมื่อนึกว่าคงจะมาพบเขาเพื่อให้ไปง

งหมั้นหมาย" ชิงฉางก้มหน้าลงเพื่

อมขอรับ ข้า" ต้าหลางโบกมือเ

ชิงฉางเบิกตากว้างอย่างตกใจ เพราะไม่นึกว่าตระก

ับ" ชิงฉางเอ่ยถ

วกข้ารู้เรื่องแล้ว" ชิงฉางเหมือนโดนฟ้าผ่

ไรขอรับ" ต้าหลางถอนหายใจก่อน

ยของเขาคนหนึ่ง หากไม่รักไม่ชอบในตัวบุตรส

ด้แต่ก้มหน้ายอมรับ เมื่อต้าหลางบอกเรื่องที่ตนสมควรพูดไปหมดแล้

ส่งหนังสือหมั้นหมายและเทียบชะตาของซูมี่คื

ละยังไปช่วยบิดามารดาทำนาที่ท้ายหมู่บ้าน แต่วันนี้นา

าฝูลอบคบกันจริงหรือไม่" ซูมี่หั

้าไม่เห็นจะรู้เรื่อง"

าเต๋อเจ้าก็ควรจะถอนหมั้นกับพี่ฉางเสีย

บ" ซูมี่ลุกขึ้นยืนแล้ว

าท้ายหมู่บ้านเหมือนทั้งคู่ลอบพบกัน ซูมี่ที่ได้ยินเช่นนั้นนางก็โมโหจนเกือบขาดส

ดินไปที่เรือนของเสี่ยเจียท่ามกลางสายตาของชาวบ้า

ยวนี้"ซูมี่ตบที่ประตูเรือนอย่างแรง จน

่หรือไม่" ซูมี่ผลักเสี่ยวเผ่ยไป

่เจ้าหรือ" เสี่ยวเจีย

่รีบเดินไปที่เรือนของป้าฝู แล้วตามอาเต

ัง พร้อมทั้งถามว่าหญิงสาวที่เขานัดพบเป็นใคร

อาเต๋อบอกซูมี่อย่างหวาดๆ เพราะตอนที่เดินมาที่เ

งก็ไม่ได้เหมือนกับซูมี่เลยแม้แต่น้อย เมื่อมีการยืนยันเกิดขึ้นเขาก็ไม่อยาก

ันเบา เมื่อเช้าบ้านได้ยินชื่อของแม่หม้ายต่างก็ยกมือขึ้นตบอกอย่