สนิทของตนรายงาน เจย์เดนก็มานั่งคิดอีกครั้ง ก่อนจะเกิดอุบายว่า “ข้าอยากไ

งอ่านหนังสือนะ” ลินินกล่าวถึงความจำเป็นของตัวเอง เธอเพิ่งเลิกเ

เจย์เดนก็ไม่มัวรีรอฟังคำโต้แย้งจากเธออีก เขาห

แอบอดถอนหายใจในควา

นตาตื่นใจที่จะเดินไปไหนเลย เอาแต่ยกมือขึ้นป้องแสง

่าเป็นแวมไพร์ขี้เหงา นาน ๆ ทีจึงอยากออกมาเดินเล่นกับคนอื่นเขาบ้าง?’ หลังจากคิดเช่นนั

างถือวิสาสะ ดีที่วันนี้เขาไม่ได้ใส่สูทเต็มยศออกมา การแต่งตัวจึงดูเข้ากับหมวกแก๊ปของเ

ด้แต่มองหน้าเธอด้วยสายตาชวนตะลึง

ลินินก็รีบเขย่งปลายเท้าขึ้นอีกครั้งเพื่อเอื้

” เมื่อเห็นแววตาจริงจังและดูเป็นห่วงเป็นใยส่งออกมาจ

ยมาหยึดที่ร้านขายอุปกรณ์การเรียนซึ่งเปนรที่เขตั้งใจมาเป็นอันดับแรก แต่กลับต้องเด

ียนของตัวเองด้วย เจย์เดนที่เห็นเธอเดินเลือกของตัวเองก็แอบยกยิ้มขึ้นม

เมื่อหันหลังกลับไปมองอีกสักกี่ครั้งก็ยัง

พลางยื่นมือหนาของตัวเองไปแ

อเนี่ย” ลินินเอ่ยขึ้นก่อนจะหั

ร่างสูงที่รู้ตัวว่าตัวเองทำเรื่องน่าอายก

้งนั้นแหละ” ลินินว่าก่อนจะหันหลังเดินเลือกของต

จ้ากล้าหัวเราะแวมไพร์ที่น่าเกรงขามอย่างข้างั้น

ดินผ่านตุ๊กตาตัวหนึ่งเข้า มันคือตุ๊กตาแดร็กคูล่าที่ในมือถือลูกฟักทองอยู่ โดยรวมมันก็น

ยละสายตาไม่ได้ สาเหตูหนึ่งก็เป็นเพราะมันม

่นนี้ นอกจากนี้บนป้ายยังเขียนว่าลิมิเต็ดด้วย ซึ่งหมายความว่า มัน

ทำได้เพียงมองมันตาระห้อ

าวนาในใจว่า ‘อ้อนข้าสิ มาอ้อนข้าสิ’ ราวกับอยากให้เธอมาวิงวอนขอให้เขาซื้อให้ หากเป็นแบบนั้

อย่างเหนื่อยหน่าย หลังจากนั้น มือหนาก็เอื้อมไปหยิบตุ

สีหน้าสงสัย เขาจะซื้อตุ

มันน่ารักดี” แต่บอกตามตรง เจย์เดนไม่ได้รู้สึกถึงความน่ารักของมันเลยแม้แต่น้อย มัน

ี่เจย์เดนสามารถซื้อมันไปครอบคร

๊ะอ่าหนังสือ ลินินที่เห็นเข้าโดยบังเอิญก็มองมันด้

เอาโต๊ะแบบไหนดี” เจย์เดนท

โต๊ะใหม

้งในห้องทำงานอีกตั

ให้เลือกเก้าอี้ลองมานั่งคู่กันด้วยอีกต่างหาก ว่าสูงพอเหมาะกับตัว

าคาหลักหมื่น ส่วนอีกชุดนั้นสวยไม่แพ้กัน แต่หากเทียบกับวัสดุแล้วไม่ค่อยดีนัก ราคาจึงลดหลั่นลงม

า เมื่อเห็นว่ามันสูงพอดีกับสัดส่วนร่างกายของเธอจึ

งดูสิ ว่าพอดีกับตัวนายหรือเปล่า” ลินินกล่าวพร้อ

ว่าแล้วกัน” จากนั้นเขาก็โบกมือเ

ะดับผู้จัดการ ในตอนแรกที่เห้นเจย์เดนก้าวเข้ามาเหยียบในร้านเขาก็คิดว่าจะเข้ามาบริการให้ระดับวีไอพี แต่เมื

อ เพื่อหาซื้อหนังสือเตรียมสอบ เจย์เดนเห็นแบบนั้นก็แอบมองต

รู้ตัวเองเลยว่ามีรอยยิ้มแบบนั้นให้กับเธอคนนี้เสียดื้อ ๆ เธอไม่ต้องทำอะไรเลย

ังสือของตัวเอง เจย์เดนที่ยืนมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูก็ไม่ทันสังเกตว่าผู้ติดตามคนสนิทอย่าง ชาร์ล โผล

รกัน” พยายามหลีกเลี่ยงบทสนทนาของการคลั่งร

ติดตามของท่านก็ต้องขับตามมาอยู่แล้วขอรับ” ว่าพลางกอ

ดนเอ่ยสั่งเสียงเข้ม แม้ภายนอกจะพยายามทำตัวปกติ แต่ในใจกลับยังพะวงว่าคนอื่นจะจับได้ ในเรื่องที่เขาแอบตามใจว่าที่ชายาของ

บไปจัดการ ทิ้งให้เจย์

างสรรพสินค้าขับรถไปส่งเองนั้น ก็เพราะกลัวว่าพวกมนุษย์จะไปเห็น

ะจัดส่งของให้เจย์เดนเรียบร้อยแล้ว เข

นกำลังจะควักเงินในกระเป๋าของตัวเองมาจ่ายค่าหนังสือ รวมถึงอุปกรณ์เครื่องเขียนที่ซื

กลัวว่าเขาจะลืมว่าของพวกนี้เป็นของที่เ

ะ” เจย์เดนว่าแบบนั้นแล้วพาเธ

่จะเดินเคียงข้างเจย์เดนเลยแม้แต่น้อย เธอรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นความแตกต่างระหว่างตัวเองกับเขา การแต่งตัวของเธอไม่ได้ดูดีนัก แถมรองเท

็ขอตัวกลับขึ้นห้องพร้อมหนังสือใหม่เ

ก้าอี้ที่เธอไปช่วยเจย์เดนเลือก ได้ถูกนำมาจัดเอาไว้ในห้อ

ที่ไปเดินห้างในวันนี้ ไม่เพียงเท่านั้น ตุ๊กตาแดร

์เดน...” เธอกล่าวลอย ๆ แต่แล้วก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “ถ้าอย่างนั้นแกชื่อ

จ้าของคฤหาสน์อย่างเจย์เดนที่กำลังแอบยืนมองจากร