้า

ี่เซจินัดก

กูว่าบ่

วล่ะ” ฉันชูนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาบ่ายสองครึ่งให้เซนโตะที่นั่งดูดน

ั่

้ำหอมของเขามันช่างดูคุ้นจัง แต่ชนเขาเสียขนาดนั้นฉันก็ไม่กล้

ฉันเอาไว้เสียก่อน ฉันจึงรีบหันขวับกลับไ

ัสตัวฉัน

งจ้องหน้าฉันพลาง

่างสูงพลางมองมือหนาที่กำลังจับแขนของฉันเอาไว้ด้วยสายตานิ่ง

ด ๆ พี่เซจิจึงรีบสะบัดมือฉันทิ้งอย่างไม่ใ

นัดพวกกูบ่ายสอง แ

หรอก” ร้านี้ก็คือหนึ่งในร้านที่พี่เป็นหนึ่งเป็นเจ้าของนั่นเอง แต่ที่

่เดิม ก่อนที่เขาจะเดินไปที่บาร์ร้านเพื่อคุยกั

ไรกันบ้างล่ะ จ

ฉันรีบบอกทันควัน ในขณะที่สายตาของ

ูดแบบไม่มีเสียง แต่ถึงอย่า

ะมึง’ เซนโ

ฉันตอบกลับก่อนจะหันไปสนใจพ

ันเหรอ ยากนะ

บตัวเองให้เทียบเท่ากับพี่เซจินั่นแหละ ก็ตัวเขาเป็นถึงทายาทเจ้าขอ

งสูงไปหรื

ชั่วโมงกว่าจนฉันรู้สึกเมื่อยตัวนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่เท่าคนที่นั่งข้าง ๆ

สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว ฉั

ต่างคนต

ขาอยู่เป็นระยะ แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามเนียนที่สุด ทำเป็นมองผู้ค

นังสือ มือหนาของเขาคว้าจับดินสอของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะข

ค

ยหน้าขึ้นมามองฉันแทน ทำเอาฉันตัว

นัดใครไ

ำอะไรที่

งแค่

ว่าห้องนั้นเข

งที่ป้ายบอกไม่คิดว่

ปสนใจกับหนังสือตรงหน้าต่อ โดยไม่ได

ครืด-

หลือบตามองที่หน้าจอเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจหนังสือเรียนของฉันต่อ แ

ับจริงๆ

่เรื่อ

องของน้องหรอก แต

ิ่งที่ฉันพูดเลยสักนิด หรื

่เซ

..

์ตัวเองมาให้ฉัน หน้าจอเป็นเบอร์ที่พี่พายุได้เมมเอาไว้ว่า ‘อย่ารับสาย’ นั่น

้วบอกว่าฉ

ยู่สักพักก่อนจะก

ายสายก็รัวคำพูดใส่ จนฉันแทบฟังไม่ทัน แต่ฟังจากคำพูดคำจา

จิไม่อ

ายตามองพี่เซจิราวกับกำลังขอความเห็น เขาจึงดึงโทรศัพท์ออกจากมือของฉัน ก่อนจะกดตัดสายไป แล้วปิดเครื่องทันที ทำเหมือนว่าไม่มีอะ

ฟน

าม แต่ก็โดนขัดเสียก่อน เขาบอกฉันเพี

..

น้าตาเฉย ทิ้งให้ฉันได้แต่สงสัยว่าผู้หญิงปลายสายที่เสวนาด้วยเมื่

สมควรเลย แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะคบกับใครเป็นตัวเป็นตนสักคน นอกจ

ดจริงจังถึงขั้นเป็นคู่ชีวิต แต่ก็อย่างที่ทุกคนเห็นนั่นแหละ บทสนทนาของฉันก

าใกล้ชิดกันได้มากกว่านี้ ขอเป็นคน