ค่อยคุยกันนะคะ”ฉันหันไปตะโกน

ขึ้นมาๆๆๆ”พี่พลปั่นจักรยาน

ใจพี่พล ผิงวิ่งไปอ

กิโลเมตรเลยน่ะ!”พี่พลพูดขึ้นพลางรีบยื่นมือมาแย่งตะก

ละเรียกพี่พล ที่ตอนนี้

นซ้อนท้ายพี่พลอย่างไว เพราะพ่อของฉันท่านไปเล่นการพนันอยู่ที่บ่อนในซอยบ้านคุณหญิงบ้านหลังใหญ่นั้นและที่สำคัญฉ

รยานลงเนินอย่างไวทำให้ฉันที่กลัวว่าจะตกจากจักรยานจึงรีบคว้าเอว

กรยานด้วยความเหนื่อยหอบเพร

ฉันจึงพยักหน้าให้เขาและรีบเดินไปกดกริ่

๊ด

ม่บ้านหลังนี้ออกมาเอาตะกร้าขนมตาลน้นจากฉันทุกวันและเธอก็เป็นคนสั่งฉันให้เอามาส่วทุกวัน สงสัยคุณ

ือไหว้เธอที่ส่งเงินแบงค์ส

เงินมาทอน ขอโทษนะคะพอจะมีเ

จ๊ะ คุณหญิ

ขนมตาลมาให้ครบกั

๊ะ

มจักรยานรอฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มฉันเอาเงินแบงค์พันใส่กระเป๋าตังค์เก็บทันที คุณหญิงบ้านนี้ใจดีจังเลย ฉันเคยเห็น

่เนี่ยทำขนมขาย

่งคร่อมจักรยานพี่พล พี่พลก็ค่อยๆปั่นจักรยานไปตามทางเรื่อ

อยไหนเหรอคะ?”ฉั

้สะเปะสะปะไปทั่วเขาบอกฉันแบบนี้ประจำแหละ ฉันจึงย่นจมูกใส่เขาและชะเ

คุณลุงนัยมาให้”พี่พลจดจักรยานไว้ข้างป

ายชุดดำสองคนหน้าบ่อนนั้นก็ก้มหัวให้เขาอย่างนอบน้อมฉันยืนรอพี่พลอยู่สักพักสายตาก็มองไปเรื่อยจดไปสบเข้ากับรถสปอร์ตคันสีดำหลายคันที่กำลังขับผ่าน

ผู้ชายในชุดสูทสีดำที่สวมแว่นกันแดดสีดำที่เพิ่งจะเดินลงมาจากรถนั้

วลงตำ่ลงหลบเขากลัวว่าเขาจะเห็นฉันและสั่งคนมาเก็บฉัน เพราะเขาน่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่

ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและตบหน้าอกตัวเอ

ิดขึ้นรึป่าว”ฉันที่ชะเง้อคอ

วิ่งกระหืดกระหอบออกมาจา

หน้าแตกตื่นของพ

นที่มองหาคุณพ่อที่นึกว่าจะเดินออกมาพ

พื่อใช้หนี้น่ะสิ!!”พี่พลรีบพูดบอกฉ

เชื่อ”ฉันที่ตกใจ

านพี่พลก็รีบปั่นออกมาอย่างไวจนไม่ได้ดูทางจนชนเข้ากับรถยนต์คันหนึ่งเข้าเต็มๆทำให้ฉันกับพี่พล

ค

พี่พ

งพิงค

สุดท้ายก่อนที่สติของฉันจะดับลงดังขึ้นเสี

และเงาของพี่พลกำลังจะเข้ามาช่ว

ด้วย”ฉันพูดข