งหว

อมแขนของเธอถึงกับสะดุ้งตื่นเพราะเสียงตะโกน ก่อนเด็กน้อยจะแ

อีก เธอก้มหน้ากล่อมลูกน้อยเสียงเบา “ไม่เป็นไรนะจ๊

การณ์ตรงหน้าด้วยความรู้สึกขัดแย้งในใจอ

งลำบากแค่ไหนตอนอยู่ในคุก แล้วไหนจะพี่สะใภ้ของแกอีก ทุกวันนี้เงินที่เธ

งไล่หลังเธอมา น้ำ

าขึ้นมองเพดาน ความรู้สึกห

ำลังตั้งครรภ์ก็ช็อกจนต้องเข้าโรงพยาบาล ตอนนั้นเด็กในท้องอายุได้ห้าเดื

้จนหมด จะขอยืมใครก็ไม่ได้ เพราะญาติบางคนถึงขั้นบล็อกพวกเธอไปเลย สุ

นเกินไป รักษาให้หายขาดไม่ได้อีกแล้ว ทุกวันนี้ได้แต่ต้องพึ่งยาเพื่อประคอง

อก คล้ายกับกำลังยอมจำนน

ียงที่ใช้ก็อ่อนลงกว่าก่อนหน้านี้ “วันนี้ที่บ้านใหญ่จะจัดงานเลี้ยง

อยากจะหลบหน้าเสิ่นติงหลานให้มากที่สุด คิดไม่ถึ

้องชายของแกบ้าง เขายังเด็กอยู่ ถ้าแกไม่ปกป้องเ

นเฉียนซุ่ย แต่แล้วใครจะปกป้องเธอล่ะ？ คนตระกูลเสิ่นน่ะ หิ

แต่จะพูดกลับมาแค่ว่าเป็นเพราะเธอไม่รู้จักวางตัว ว่าเป็นเธอเองที่ไปยั่วยุค

นี้ เธอทำได้เพีย

อเลิกงานเร็วขึ้น ตอนแรกกะว่ามีเวลาเหลือเฟือ เลยแวะ

ูสง่างามเรียบร้อยแต่ก็ยังคงความอ่อนโยน ถังหว่านเป็นคนขี้หนาว ถ้าไม่

ี่สุด มันไม่มีอะไรเลยนอกจากพวกคนที่พยายามวางมาดเพื่อแข่

ถยนต์หรูยี่ห้อมายบัคก็ค่อย ๆ จอดลงข้างเธอ แน่นอนว่าเธอไม่ได้อยากจะสนใจว่า

องเสิ่น

า ๆ เผยให้เห็นใบหน้าของค

ไหม สวัสดี ฉ