ระหว่างที่จารวีกำลังเหม่อนั้น ปวิ

ังเข้าใจผิดนะคะ ฉันกับปวิชไม่ได้มีอะไรจริงๆ ฉันเพิ่งมาถึงเมืองจันทร์ ร

่เธอกลับเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนมเห็นเธอทำต

้ๆของฉัน แต่ก็เลี่ยงความจริง

อเสแสร้งแกล้งทำ” จารวีหรี่ตาลงพลางพูดว่า “ฉันจะบอกอะไรให้

เห็นแบบนั้นแล้วยังรู้สึกสงสารจิรพนธ์ ไม่ต้องพูดเลยว่าปวิชจะรู้

เธอนะ！ ไม่รู้สึกอายบ้างเลยรึไง？” คำพูดของเธอเริ่มจะไม่น่าฟังขึ้นทุกที ปวิ

่คางทำให้รู้สึกเหมื

้นกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “เจ็บ

้มเจื่อนๆ เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดที่เธอกำลั

าวของเธอ แต่แล้วคืนหนึ่งไม่รู้ว่าเ

แต่งงานกับจารวีอย่างเงียบๆ ในขณะที่จิรพนธ์ย้ายไปอ

นทำให้การแต่งงานที่แย

ยดเธอ เกลียดเธอมากๆ แล้วก็เกลียดตัวเอง

อเขา “ปวิชคุณปล่อยเธอไปเถอะค่ะ”จิ

ชเห็นอย่างนั้นจึงยอมปล่อ

างๆมาเช็ดมืออย่างรังเกียจราวีกับว่า

อร้อง “เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะฉันเอง ถ้าฉันรู้ว

วจารวีแค่อยาก

้แต่นิด ผมกับเธอ ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว” “และตอนนี้มันก็ถึงเว

อะไรอยู่？” จารวีกำหมั

ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วทำไมไม่เคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลยหล่ะ？ พรุ่งนี้สองท

ลับรู้สึกโหวงๆชอบกล “ฉันอธิบายให้คุณฟังแล้วไม่ใ

ชื่อคุณงั้นเหรอ？ ครั้งนี้ไม่ว่าคุณจะพ

้สึกพลุ่งพล่านด้วยความโกรธทุกครั้งไป เขาหันหน้ามามองจิรพนธ์ด้วยแววต

วีเอื้อมมือเพื่อจะคว้าเสื้อ

ารวีมักจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรีย

นธ์หยุดเธอไว้ซะก่อน “พอได้แล้ว” จิรพ

นเจ้าเล่ห์ของน้องสาวเธอ เธอล้มตัวลงนอ

ดว่าผิวของเธอนั้นเป็นสีแทนและแก้มของเธอก็เปล่งประกายอย่างสุขภาพดี หลายป

นเป็นความผิดของฉันเอง แต่ตอนนี้มันก็ผ่านไปสามปีแล้วนะ และตอนนี้เราก็แต่งงานก

ิช ซึ่งนั่นมันทำให้จิรพนธ์

ี่ยืนอยู่ด้านหน้าพลางขมวดคิ้ว “พี่สาวสุดที่รัก เราไม่ได

สนม แต่จารวีรู้สึกได้จากน้ำเสียงของเ

ร้เดียวสาให้คนอื่นอิจฉาวงการบันเทิงมีคนตั้งมากมาย แต่

น？” จารวีเริ่มรู้สึกกลัวที่จู

งหรือเปล่า？” จิรพนธ์เลิกคิ้วมองจารวี “ฉันก็แค่โทรศัพท์บอกปวิชว่าฉันจะกลับมาเขาก็รีบเช็คไฟล์ทบินข

ะไรกันแน่”จา

ชซักที？” จิรพนธ์พูดพลางมองจารวี ก่อนจะเอามื

ำไม่ได้ งั้นพี่อย่ามาโทษฉันเลยเพราะว่ายั

？” ตอนนี้จารวีรู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่รู้จักจิรพนธ์คนนี้เลยแม