่อตอนที่ยังเป็นเด็ก โบราณสถานเมืองเก่าที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดัง

เข้ากับสีเสื้อของเธอ ถึงเฉียวลู่จะแต่งตัวธรรมดาแต่ออร่าความสวยของเธอก็

โบราณที่มีคนมาตั้งโต๊ะขายของโบราณให้นักท่องเที่ยว ข้างๆ ม้านั่งที่เฉี

ายขาย

กลับไม่มีใครแวะดูของที่คุณยายคนนี้ขายเลยทำให้เธอค่อน

ไหร่จะกลับบ้า

บ้านแล้วจะให้เธอไปบ้านที่ไหนอีก สงสัยคุณยายคงจะจำคนผิดแ

อเล่มนี้นะเก็

้วเธอจะรับของมาได้ยังไง เฉียวลู่ไม่ได้คิดว่าคุณยายเป็นพวกมิจฉาชีพหรือนักต้มตุ๋นแต่เธอคิดว่าหนังสือที่คุณยายย

ว่าไหมคะ หรือไม่ถ้าคุณยายอยากจะให้หนังสือเล

กโทรศัพท์มาด้วยเธอคงไม่สามารถจ่ายด้วยวีแชทเพย์ คุณยายไม่ได้รับเงินไปจากเธอแต่ยั

ากแล้วคุณพ่อคุณแม่ของเธอยืนกระสับ

วทำไม่พึ่งกลับบ้าน โทรศัพท์ก็ไม

กอดแม่ของเธออย่างอ

คะไม่ได้ไปไหนไกล นานๆ จะได้มีเ

กของเฉียวลู่ทำเอาพ่อกั

นเป็นเด็ก ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข

็นประจำเมื่อทำผิดตอนเป็นเด็ก แล้วแม่ของเธอก็โกรธเธอไม่ลงสักทีเมื่อเจอไม้ตาย

อะไรกันนี่มัน

แม่กับพ่อฟังอย่างออกรสแต่กลับลืมเรื่องของคุณยายและหนังสือเก่าเล่มนั้น

โต๊ะหนังสือของเธอมาเปิดดู ข้างในว่างเปล่ามี

ของเราเขียนเ

เลยมีเพียงหน้ากระดาษสีขาวอมเหลืองเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่

ะว่าช่วยอุดหนุ

ดทั่วท้องฟ้ามีเพียงแสงดาวที่ทอประกายระยับเกลื่อนกลาดหนังสือเล่มเก่าที่เฉียวลู่วางเอาไว้บนโต๊ะค่อยๆ คลี่เปิดออกทีละหน้าเหมือนมีลมบางเบาพัดผ่า