ไปด้านใน อากาศที่หนาวเหน็บของทางเหนือ เสื้อผ้าของบ่าวที่นางสวมอยู่ในตอนนี้มิช่ว

่วยาม เขาถึงให้นางเข้าไปพบ จินเยว่เดินตัวแ

านแม่ทัพ" ก็กำลังจะทำอยู่นี

ะ" นางก้มหน้าลงเพราะไม่อยากทนม

ิผู้น้องของข้า" เขาแค่นเสียงใส่น

ู้น้องของเขา แม้แต่บ่าวในเรือนก็สะดุ้งตกใจ นางได้แต่สงสัยว่าญาติผ

หรือเจ้าม

ามาช่วยงาน เหตุใดถึงต้องคอย

เลือกหรือ" จินเยว่จ้องมองเขาอย่างเย็นชา

ูเว่ย บอกว่าข้าส่งคนมาคอยดูแลนาง"

ยความแค้นใจ แต่ก็จำต

่าได้ทำให้คุณหนูเว่ยไม่พอใจเป็นอันขาด มิเช่นนั้นเจ

ย" เสี่ยวหงถอนหายใจก่อนจะเล่า

ได้ทำตัวเป็นใหญ่ภายในจวน แต่เรื่องที่นางตบตี โบยบ่าวไพร่ เป็นเรื่องที่ถูกปิดซ่อนไ

ัวว่าจะยั่วยวนท่านแม่ทัพ แต่ครั้งนี้จินเยว่เป็นสตรีที่ท่านแม่ทัพส่งมาด้ว

นเป็นประสาท จ้าวตงหยางก็ป

ี่ของตน แต่นางก็ยังส่งสารตาเตือนจินเยว่ว่าอย

ินเยว่เจ้าค่ะ" นางยอมที่จ

เอาใจใส่ข้ายิ่งนัก" ประโยคแรกพูดกับจินเย

ูเสมอ" สาวใช้รีบตอบรับให้เจ้านายของตนหน้

แต่งตัว ประเดี๋ยวจะ

ดูแดงไปเสียทั้งตัวทั้งหน้า นางเอ่ยปากเตือนดีหรือไม่ แต่สาวใช้ของซ

ยินผู้เฒ่าจ้าว เมื่อนางแนะนำตัวฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวถึงกับปราย

นเจ้า

้เฒ่าเป็นคนเดียวในห้องโถงที่มิได้ดูแคลนนาง สายตาที่คนอื่นมองนาง นางเ

่นางเงียบเกินไปจึงส่งมารร้าย

หรือว่ามิถูกใจ" เว่ยซืออิงถึงกับเขินอายที

ข้างข้า" เสียงหวา

ทำให้ความงามล่มเมืองของจินเยว่ลดลงเลย ยิ่งได้ยืนอยู่ข้างเว่ยซืออิงที่แดงไปทั้งตัวท

ิดว่าบุรุษพวกนั้นม

็ยิ่งผ่อนคลายลงเมื่อไม่เกิดเรื่องใดขึ้น สีหน้าของนางจึงค่อยๆมีรอยยิ้

ิด ขนาดหลิวเหล่ยที่นั่งข้างๆ ยังมองนางจนเหม่อลอย จ้าวตงหยางหยิบเม็ด

งเว่ยซืออิงเรียกความสน

นางเจ็บข้ามือจนเหงื่อไหลซึมออกมา ตนในงานคิดว่านางหวาดกลัวเรื่องที่น