ตงหยาง เขาเดินลุกไปที่

ย เจ้าเป็นอั

ให้เขาว่านางมิได้เป็นอันใด แต่ก่อนที่หลิวเหล่ยจะขอดูข

นยังไม่พอใจ นางหยิบกาน้ำชาสาดใส่จินเยว่จนเสื้อผ้าของนางเปียกไปหมด หลิวเหล่ยรีบเข้าม

เว่ยซืออิงจะกล้าลงมือต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ หลิวเห

จินเยว่ก้มหน้า

ุณข้า ข้าแซ่หลิว นามเหล

ั่งให้มาดูจินเยว่ก็รีบเข้

วหงทายาให้จินเยว่แล

ข้าไม่เป็นอันใดแล

่านแม่ทัพให้

งแกนางเพิ่มอีกแล้ว เรื่องที่ข้อมือนางได้รับบาดเจ็บนางมิรู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่ก็คงเดาได้ไม

ู่แล้ว เขาตกใจที่เห็นใบหน้าของนางบว

ยเหตุใดเจ้าถ

อไม่ หากท่านไม่สะดวกข้าไปเองได้ ท่

กรถม้าแล้วพาจินเยว่ไปส่งที่โรงหมอ คนของจ้าวตงห

้าวตงหยางเสร็จก็เดินออกจากจวนไปทันที เขาถามคนเฝ้า

รือเจ็บ นางกลัวว่ากระดูกจะร้าว แต่ข้อมือของนางเพียงแค่เคล็ดเท่านั้น นางจึงวางใจและขอให้ท่

งได้วางใจ ก่อนจะกลับเข้าได้เดินเข้าไปดูนาง เมื่อเห็นว่านางไม่เป็นอัน

ด้เข้าไป เมื่อรู้ว่านางไม่เป็นอันใดมา

ตามองจ้าวตงหยางอย่างไม่พอใจ เขาเดินไปข

รียกไปต่อว่าเสียยกใหญ่ ครั้งนี้เพราะเ

ับเรือน กงจือลอบมองนางไปตลอดทาง

่องภายในงานนิดหน่อย แต่เรื่องที่นางต้องไปรับใช

ันใด" เกาซื่อเดินเข

เจ้าค่ะ แต่ท่านหมอดูให้แล้วมิได้

บิดามารดา นางต้มยาตามคำแนะนำของหมอ เมื่ออาบน

นึกถึงแววตาที่จินเยว่มองมาที่ตน ก่อนจะถูกหลิวเหล่ยพาออกจากง

ราะพิษไข้ ผ้าห่มของนางดูเหมือนจะอบอุ่นไม่เพียงพอ จินเยว่จึงคว้าหาผ้าห่มเพ

าวตงหยางตกใจจนล้มลงไปนอนข้างจินเยว่ เขายังไม่ทันได้สติจินเยว่

่ว่าเจ้าไม่สบายข้าคงได้ตัดมือเจ้าทิ้งเสี

มาสนใจอันใดได้ ในเมื่อมีเตาอุ่น

อดเขามาเป็นเขาดึงนางเข้ามาอ