ๆดึงมือที่จินเยว่หนุนออก จินเยว่ที่ความอบอ

อย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนที่จะสลัดความคิดเช่นนั้นออกไป

งไม่เห็นบุตรสาวลุกขึ้นมาก็เดินเข้ามาดูนางในห้อง เมื่อเห็นบุตรสาวตอนหลั

วยตนเอง แม้จะไม่เคยเข้าครัวเลยแต่หากให้

ลูก จะได้ดื่มยา" จินเยว่สะ

ุใดไม่เรียกข

ม่ยอมบอกแม่" เกา

าค่ะ" เกาซื่ออดส่ายหัวกับความดื้อรั้นของบุตรสาวที่เพิ่มมา

จะกลับจวนของตน แม้สีหน้าจะเรียบเฉยเช่นทุกครั้ง แต่แว

องอันใด

กำลังจิบชาถึง

ม่

ทุกวัน คงมิใช่เรื่องขอ

อกมา เมื่อนึกถึงหญิ

้าจะปกป้องนาง" หลิวเหล่ยยกชาขึ้นจิบช้าๆ ก่

ิตสังหารออกมาวูบหนึ่ง

าสนใ

นสายตาของจ้าวตงหยางเมื่อครู่ แต่เขาคิดว่าสหา

ยงแค่รู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะทุบตีสห

มาคลุมจนแทบจะมิดหัว แต่ก็ยังคงไม่อบอุ่นเท่ากับเมื่อคื

ะโจมพักของตนก็เห็นหลิวเห

จะไปท

สวี่ยเสียหน่อย ท่านหม

กจะบอกว่านางไข้ขึ้นตั้งแต่เมื

หลิวเหล่ยเลิกคิ้ว

ล่ยเอ่ยถามเพราะตัวเขา

หยางเปลี่ยนเสื้อผ้าไ

นหน้าสหาย เขาไม่มีความคิดที่จะพาจ้าวตงหยางไปด้วย เรื่องที่เกิดเมื่อวานเป

ต้อนรับพวกเขาเป็นเสวี่ยป๋อเหวินที่ออกมาแทน เ

ซือหลิว ให้เกียรติมาถึง

งเสวี่ยขอรับ" เสวี่ยป๋อเห

มป่วย แต่ทั้งคู่นำยามาให้เพราะรู้ส

ยบร้อยแล้ว กุนซือหลิวไม่จำเป็นต้องลำบากถึงเพียงนี้" ทั้งคู

่วยงานที่จวนท่านแม่ทัพ นางคงมิล้มป่วยเช่

ก็คงหายดี ลำบอกท่านแม่

ั้งคนที่ต้องการพบหน้าก็ไม่ได้เห็นท

้งหน้าตนจะแอบออกมาโด

นนี้เขาจะลองมาดูนางอีกคร

จึงมิได้สนทนาอะไรกันอีกจนถึงค่ายทห

ยมมื้อกลางวันให้บิดาก็พ

างมองห่อยาอย่างสงสัย หรื

บให้เจ้า เมื่อวานเกิดเรื่องอันใด

เสวี่ยป๋อเหวินที่ฟังจบก็ตบโต๊ะด้วยความโมโห หากเขารู้เรื่องตั้งแต่เมื่

อยากให้ท่านกับท่านแม่เป็นกังวล ตอ

้าก็กลับมาเป็นปกติ จนจินเยว่ลอบยกนิ้ว