วายอยู่ภายในใจ เธอรีบเก็บของแ

ถมายบัคคันคุ้นเคยคันห

ให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา จนทำให้สาวๆ ที่อยู

ู้ซ่างช

ึ้

บเฉย แต่แฝงไปด้วยก

ต่พอนึกถึงสายโทรศัพท์จากคุณยา

เทศะดีจึงไม่ได้นั

่คุณไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นน่าส

ป็นน่าสง

เนี่ยนอันห

ม่ออกว่าเธอรู้สึกอย่าง

ธอหัวเราะอะไร “ไม่ต้

ไหน？” เจียงเนี่

ากับผม คุณปู

ล้ว คุณปู่กู้เป็นเพ

นับตั้งแต่ครอบครัวล้มละลายตอ

องกู้ซ่างชินได้ส่องแส

างก็แค่กลับไปเป็นเ

พูดอะไร ถือว่าเป็นกา

เธอจึงเอ

่งเด

างชินไม่เข้าใจว

ยในหนึ่งเดือน

็ไม่อาจรับรองได้ว่า กู้ซ่าง

มาก คาดว่าเขาคงจะไม่ลังเลที่จะ

้า เด็กคนนี้…เธอไม่ม

ี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจแก้ไขได้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไร

จนว่าเจียงเนี่ยนอ

ึงรู้สึกผิดกับเจียงเ

ให้เจียงเนี่ยนอันมาเล่นตล

รั้งว่า “ก่อนที่เราจะไปหย่ากันจริงๆ ทุกอย่างต

ื่อได้ยินคำพูดนั้น หางตาของเจียง

ุณนี่มันโหดร้

หันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง ปล่อย

หล่งท่องเที่ยวระดับ 5A ของเมืองไห่เฉิงใช

นเข้าไปในลานหน

อหนึ่งยกขึ้นกันไม่ให้ศีรษะเธอโ

เขากำลังแกล้งทำ แต่ก็อ

า มืออุ่นๆ ของกู้ซ่

้าเล็กน้อย แล้วออกแรงเบ

้า ไม่คิดว่าเธอจะดึงแรงขนาดนั้น จ

กะทันหัน ริมฝีปากของทั้งส

ั่วทั้งร่าง เจียงเนี่ยนอ

ุณ

็ว ยังไม่ทันได้พูดจบก็เหลือบไปเ

มตั้งใจ ปล่อยให้กู

้งทำเสียงดุแล้วพูดว่า “โอ้ แขกคนสำค

เจียงเนี่ยนอันคงจ

่าจะใช้สถานะอะไรไปเผ

มาหลายปี แทบจะเดาออกในทันทีว่า

็กไม่รู้จักโต ทำให้เ

สงสาร ก่อนจะถลึงตาใส่กู้ซ่างชินอย่

ริมฝีปากแน่น ไ

หนูไม่เป

มออกมา แต่ความเศร้าใ

นดูเธอจากใจจริง แต่ความรักนั้

่กู้จับมือเจียงเนี่ยนอันไว้ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ไปสิ มานั่งเ

าเล็กน้อย แล้วเดินตาม

งของทั้งสองคนที่เดิน

ับเจียงเนี่ยนอันไว้แล้วแท้ๆ แต่พอเห็นเธออยู่กับคุณปู

เห็นหลินเจียเจียนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสง่างาม ใน

ินเจียเจียก็แกล้งทำเป็

ณเป็นพนักงานของซ่าง

นไม่อยากยอมรับก็คงไม่แปลกหรอก” แม่กู้พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ก่อนจ

ะคะ คุณป้า ตอนนั้นเป็นความผิดของฉันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปเรียนต่อ

ก็ดีแล้ว เธอกลับมาแล้ว พวกที่แย่งที่อยู