อขมวดคิ้วขึ้นก่อนจะก้มลงมองเสื้อผ้าบนตัว ชุดแต่งงานบ้านั่นถูกถอดออกไปแล้ว ครั้นคิดไปถึงชุดแต

ลูบที่แผ่นหลังของสิริรัตน์ด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าคนบนเตียงหายใจเข้าออกปกติแล้ว เธอจึงดึงมือตนเองกลับออกมา ความรู

องคุณเหรอคะ เดี๋ยวฉัน

้นที่อยู่กลางคอ หากวันนี้คนที่นอนอยู่เป็นเตียงเป็นผู้หญิงคนนี้ และคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเธอ เธอยังคิดไม่ออกเลยว่า เธอจะแสดงน้ำใจออกมาอย่างนี้หรื

นี่ขนาดเป็นเสื้อยืดแล้วนะ ความจริงแพทน่ะอยากมีหน้าอกดูม ๆ มา

้เลย" น้ำเสียงที่อ่อนลงของสิริรัตน์ทำให้พีรยาอดจะส

มากกว่า พี่พัทบอกว่าธรรมชาติดีที่สุดแล้ว แ

ตาน่ารักนะ ถ้าไม่น่

รักแพทอยู่ดี" สิริรัตน์เงยหน้าขึ้นเธอจ้องหน้าพิรยาดวง

่ามองแพทแบบนั

พอใจหรือยัง" เสียงห้วนเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ สายตาที่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าเห

ท ถ้าลองพี่พัทไม่รักแม่ก็ด่าพี่พัทสิ" พีรยาขมวดคิ้วมองคนบนเตียง ทำไมคำพูดของเธอถึงได้ทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจกัน หรือ

ะลึง น้องสาวหรือ แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ พงษ์พัทและพีรยามีใบหน้าที่เ

พัทไม่ยอมพูดถึงแพทให้ฟังอ่ะดิ" สิริรัตน์พยักหน้าขึ้นลง ไม่ใช่ว่าพงษ์พัทไม่เล่าให้ฟัง แต่เป็นเพราะเธอไม่เคยสนใจเขาต่างหากเล่า เธอจ

้ง แม่ก็เลี้ยงพี่พัทมาคนเดียว แล้วต่อมาแม่ก็เจอกับพ่อแพท พ่อตามจีบแม่จนติดเขาก็แต่งงานกัน แล้วก็มีแพท แต่เมื่อก่อ

าะความเป็นกันเองของหญิงสาวตรงหน้า เกือบทำให้สิริรัตน์เอ่ยเรี

ไปเลย" พีรยาขยิบตาออกมาพร้อมกับยิ้มตาหยี สิริรัตน์เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาบ้าง น้องสาวพงษ์พัทก็นิสัยคล้าย ๆ พงษ์พัท

จัดการเอง ตอนนี้พี่ไม่เหมาะที่จะอยู่คนเดียวหรอก" สิริรัตน์ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องแปลก

ธอลองหลับตานึกดูทุกครั้งที่นพดลจูบเธอ เธอไม่เคยรู้สึกสุขใจเท่ากับจูบของพงษ์พัทเลยสักนิด ความรู้สึกพวกนี้มันหลอกตัวเองไม่ได้ เธอมาทบทวนตัวเองดี ๆ แล้วจึงได้รู้ตัวว่าคนที่เธอรักคือใคร ต่อให้วันนี้มันจะสายเกินไป ต

่ไม่มีที่ไปแล้ว พี่กลับบ้านไม่ไ

นอนหอในอ่ะ แพทเรียนหมอ แต่สัญญาว่าจะกลับมาทุกอาทิตย์" สิริรัตน์พยักหน้าเธอยิ