กรกฎาคมร้อนแร

หนิงยืนรอรถของตระก

ปแล้ว แต่กลับไม่ม

ื่อนหนึ่งรายการแทน ‘สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเซ

ดรับเพื่อน อีกฝ่ายก็ได้

ณแม่กับพี่ชายยุ่งมากจริง ๆ ก็เลยให้พี่ไปที่วิลเลียม เรสเตอรองต

มิจฉาชีพก็ได้ ทำไมถึงไม่บอกที่อยู่ของบ้านตระกูลเซี

กูลเซี่ยน่าจะมีอยู่แค่ไม่กี่คน บุค

อกลับบ้านแท้ ๆ แต่กลับไม่มีคนตระกูลเซี่ยมารับเธอเลยสักคน

้ดีไปกว่าคนตระกูลเ

อความมาอีกหน

ันจะรอ

ตอบเพียงไปแค

เรื่องยากจริง ๆ ด้วย ด้วยเหตุนี้เซี่ยซางหนิงจึง

สุดในเมืองไห่ คนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนมีเงินหรือผู้มี

ระตู ลมเย็น ๆ ก็ได้พัดเข้ามาปะทะใบหน้า ทำให้ความร้อนอ

บสงบ ทำให้การมาถึงของเธอไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมา

บบมาตรฐาน ดู ๆ แล้วมีความเป็นมืออาชีพมาก เธอพูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

องไหนกันเหรอ？” เซี่ยซางหนิงกวาดสายตามองบริเวณโดยรอบ แต่กลับไม่เห็

ีรูปตัวละครจากเกมอะไรก็ไม่รู้พิมพ์อยู่บนหน้าอก ในขณะที่ด้านนอกสวมเสื้อเชิ้ตลายทางหลวม ๆ ยาวคลุมสะโพกจนมองไม่เห็นกางเกงขาสั้นยีน

เลยก็ว่าได้ ใบหน้าจิ้มลิ้ม ริมฝีปากทาสีน้ำเงินจั

กที่เอ่ยปากพูด มันก็ดึงดูดความสนใจ

จะแจ้งเธอด้วยความเคารพว่า “มีคุณผู้หญิงแซ่เซี่ยท่านหนึ่งมารออยู่ที่นี่ได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ แล้ว แต่คุณยังไม

งเลือกที่นั่งที่หันหน้าไปทางประตู จากนั