ี้ย

อยู่ที่หน้าศาลบรรพชนสองมือกำเข้าหากันแน่น มองผู้เ

ของนาง” หวังจิ่วเหมยฮูหยินคนที่สองของจวนสกุลจ้าว เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเจ็บปวดระคนเสียใจ นางกระตุกแขนเสื้อผู้เป็น

น เจ้ามีใจรักนางดั่งลูกในอุทร แล้ว

ังเด็

รือไม่ หากวันนี้นางไม่ขอโทษเจ้าจากใจจริง ข้าก็ขอเป็นบิดาใจร้ายเช่นกัน”จ้าวม่านฉีเสนาบดีฝ้ายซ้าย ผู้เป็นบิดาของสตรีที่นั่งคุกเข่าตากฝนอยู่ด้านหน้าแค่นเสียงเย็น ยิ่งได้ยินเสียงผู้เป็นยอดดวงใจขอร้องด้วยน้ำเสีย

อกท่านพ่อเร็วเข้าว่าเจ้าสำนึกผิดแล้ว เจ้าร

ังหารมารดาอย่างไรก็อยู่ร่วมกันมิได้! คุณหนูใหญ่อย่างข้าไม่จำเป็นต้องขอโทษอนุเช่นเจ

คำ ดูซิว่าข้าจะจัดการเจ้าเช่นไร พ่อบ้านกู่เฝ้านางเอ

คียงคู่กับจ้าว หลันอวี่ ทว่าก็ถูกเสนาบดีจ้าวจับเอาไว้เสียก่อน สองผัวเมียยื้อยุ

ยงอึกทึกดังไกลออกไปเหลือเพียงจ้าวหลันอวี่ ที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ที่เดิมพร้อมกับสายฝนที่สา

ยอมเอ่ยคำขอโทษเจ้าคะ นายท

าคงถูกนังชั่วนั่นขายให้พ่อค้าทาสแน่ ไป...” กุ้ยฮวาส่ายหน้าไม่ยอมไป จ้าวหลันอวี่เห็นว่านางยังคงดื้อดึงที่จะกางร่มให

ดเป็นเส้นลงมาจากท้องฟ้า ต้นไม้เก่าแก่ที่อยู่ข้างศาล

าไหม้ต้นไม้ใหญ่ให้กลายเป็นต้นไม้เพลิง จ้าวหลันอวี่เบิกตากว้างมอง พร้อมกับศีรษะที่ปวด

********