อู่อ๋อง ดวงตาเรียวมองลอดม่านหน้าต่างออกไป ร้านค้าต่าง ๆ ยังคงคึกคักเช่นดังเดิม รถม้าเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ แต่แล้วล้อร

่ หากไม่เป็นก็กลับไปเสียแล้วใ

้าหลบเด็กแต่กลับหลบหลุมไม่พ้น คุณหนูบาดเจ็บหรือไม่ขอรับ เป็น

นอวี่ขยับมานั่งตัวตรง มือจับปอยผมเกี่ยวที่หลังใบหู ตอบออกไปน้ำเสียงไม

้าฉีรีบตอบทันที คุณหนูใหญ่สกุล

โทษ” เหมือนได้รับการอภัย ต้าฉีกล่าวคำขอบคุณไม่หยุดแต

กับเสียงของผู้เป็นแม่เด็กแว่วเข้ามาในตัวรถม้า จ้

ึ้นมา เด็กตัวเล็กถึงเพียงนี้จะทำให้อาชาตัวใหญ่ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร เกรงว่าหากชนเข้าจริง ๆ ชีวิตแม่หนูน้อยผู้นั้นก็คงจะหาไม่แล้ว ทว่าอย่างไรก็ต

่ริมทาง ได้ยินเสียงใสราวระฆังดังกังวานก็แทบจะลืมร้องไห้ เงย

ไผ่เปิดออกเพียงเล็กน้อย จากนั้นกุ้ยฮวาก็ดึงสายตาเข้ามาบอกกับคุณหนูตนเองว่า ที่หัวเข่าของเด็กที่มีนามว่าเสี่ยวเมามีเลือดออกอาจเพร

ูแลลูกสาวให้ดีกว่านี้ หากครั้งหน้าวิ่งออกมาอีก คงไม่โชคดีเช่นนี้แล้ว” สองแม่ลูกต่างก็รีบคุกเข่ากล่าวขอบคุณ ร

ลุมนางกระเด็นร่างกระแทกผนังเช่นเดียวกันนี้ ทว่าเรื่องราวก็ช่างเลือนรางนัก จำได้ว่านางมิได้ใจดีเช่นเมื่อสักครู่ เพราะหลังกลับจากจวนสวี่อู่อ๋อง สารถีที่ยามนั้นไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ ถู

ี่อู่

พระหัตถ์ของปฐมฮ่องเต้ตวนมู่หยางเจี๋ย และแผ่นป้ายพระราชทานเช่นนี้ก็มีอยู่ที่จวนสกุลซ

ใคร่ภรรยาดุจดวงใจมิได้คิดมีภรรยาใหม่ อยู่เลี้ยงบุตรสาวเพียงลำพัง จนเมื่อเติบโตซางซูหลิงก็ตกหลุมรักกับจ้าวม่านฉีที่ยามนั้นเป็นเ

ากจะเล่าก็คงต้องย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่แผ่นดินนี้ยังมิได้เป็นแคว้นตงหยาง ทว่าเป็นแคว้นต้าอิ้ง ฮ่องเต้ทรราชอิ้งเสวี่ยหล

กันวางแผนรับมือ ท่านตาของนางกระโดดเข้ากองทัพหันหน้ามาเป็

น เขาต้องการเป็นเพียงแม่ทัพเช่นเดิมบุกขึ้นเหนือล่องใต้ขับไล่พวกเดนมนุษย์เหล่านั้นมิให้ฉวยโอกาสรังแกชาวบ้านที่อ่อนแอไร้ทางสู้ ทางด้านซางตงเต๋อความจริงแล้วคนผู้นี้ต่างหากที่เหมาะสมจะได้นั่งบัลลังก์เพราะสติปัญญามากกว

วฮ่องเต้พระองค์ใหม่ก็แต่งตั้งสวี่ตงหยางเป็นท่านอ๋องต่างแซ่ และแต่งตั้งซางตงเต๋อเป็นท่านอ๋องเช่น

ี่จะสืบบรรดาศักดิ์ก็หามีไม่ ไยจะต้องมอบชิ้นเนื้อติดมันให้พี่น้องคนอื่นที่เอาแต่รังแกและดูถูกตน กระนั

********