งเดือนกันยายน อาก

ลียงเพื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี แต่เวลานี้ประตูจวนเฟิ่งกั๋วกงแห่งแค

้นเป่ยเหลียงต่างก็ออกมาดูและ

การปล่อยให้นางตากแดดตากลมเช

่อย ก็แค่องค์หญิงไร้ค่าผู้หนึ่งที่จักรพรรดิแห่งแคว้นเซิ่งถังแต่ง

ายจึงเสนอตัวมาแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี ข้ายังได้ยินมาอีกด้วยนะว่า วันนี้

่ดังมาจากรอบตัวอย่างต่อเนื่อง นางค่อยๆ ยกมือขึ้นมาลูบคอที่ยังอยู

วันนั้น พอลืมตาขึ้นมาซูเ

ี่แสนสั้นนั้นนางเคยสวมเสื้อผ้

่อแม่ของเขาได้ทำการเอาหัวกระแทกลงไปกับพื้นกรวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยอมปล่อยให

พรรดิได้ทรงอภัยโทษให้แก่ซูเฉิงอิ้

รแล้ว แต่ก็ยากที่จะรอดพ้น

กแคว้นเป่ยเหลียงได้มาขอแต่งง

่ทำสงครามกันตบตาเท่านั้น ด้วยความที่จักรพรรดิก็ไม่สามารถทำใจให้บุตรสาวของตนเองแต่งงานออกไปได้

้ แต่เจ้าคงกลับไปลืมตาอ้าปากอีกครั้งได้ยากแล้วล่ะ ส

้เจ้าจะแต่งงานไปแล้วก็ไม่สำคัญหรอก หากข้า

รอข้าก

ญ่ยังคงดังกึกก้องอยู่ในห

หลียงด้วยความยากลำบากและอัปยศอดสู นางได้แต

ึงเรื่องพวกนี้ นางก็อย

ไม่ออกได้อย่างไรว่า ชายผู้น

านพ

ีเสียงที่คุ้นเ

องซูเจินเจ

ี่แล้ว มือทั้งสองข้างของซูเฉิงอิ้งก็กำหมัดแน่นจนข้อต่อเปลี่ยนเป

ามเกลียด

ามเกลียดช

ซูเจินเจินยังไ

ทุกอย่างก็สามารถท

้อนของนางเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที นางเอื้อมมือไ

ูงดงามไปเสียหมด เรียกได้ว่าเ

าอย่างน่าสงสารว่า “ท่านพี่ พวกเรารออยู่ที่นี่มาตั้งสองชั่วยามแล้ว ถึงแม้ว่าจ

าวกับว่านางกำลังจะล้มลงไปอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูเ

ะเป็นเช่นนี้ตลอดเลย เห็นๆ อยู่ว่าตัวนางเองไม่สามารถรับมือได