ที่

วันต

ด แสงแดดยามเช้าที่เคยสดใส กลับดูอึมครึมเมื่อสาดส่องลงบนโต๊ะทำงานไม้สีอ่อนที่บัดนี้เต็ม

สวยที่ปกติจะเปล่งประกายความมั่นใจ กลับทอประกายแห่งความกัง

รากฏชัดบนใบหน้าหวานที่ปกติจะสดใสอยู่เสมอ ความเงียบภายในห้องมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานเบาๆ

ณะเด็กสาวเดินมาถึงโต๊ะทำงานของเธอ แพรไหมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร ดวงตากลมโ

?” เธอถามด้วยความกระตือรือร้น แพรไหมถอนหายใจแผ่วเบา มอ

วของพี่เองน่ะ” ตังตังขมวดคิ้วเล็กน้อย ความสงสัย

.คุณแ

ได้ เรียกแค่พี่แพรก็พอ” แพรไห

มาได้เลยค่ะ” ตังตั

้… หนูไปกับสามีพี่ด้วยใช่มั้ย?” แพรไหมเริ่มด้

น ๆ หัวใจเริ่มเต้นแร

รไหมเอ่ยเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย ดวงตาจับจ้องมาเด็กสาวอย่างคาดห

งเกตเรื่องอะไรเหรอคะ?”

กชื่อจริง” แพรไหมเปลี่ยนเรื่องถาม

ียงสั่นเล็กน้อย พยายามซ่อนความป

นะ” แพรไหมโน้มตัวมาข้างหน้า

เศษหรือเปล่า… ตังตังแค่คอยสังเกต… แล้วมาบอกพี่ก็พอ” แพรไหมอธิบายด้วยน้ำเ

ห้พี่หน่อย… แล้วเรื่องนี้ก็ห้ามบอกใคร… รู้มั้ย?” น้ำเสี

หลาดใจที่ถูกขอให้สอดส่องเจ้านาย ความสงสัยในสิ่งที่แพรไหมต้องการรู้ และความรู้สึกผิดลึก ๆ ที่ต้องมาทำเรื่องลับลม

นใจเลย” แพรไหมจับจ้องสีหน

ค่ะ” คราวนี้เธอรับคำอย่างหนักแ

เฮือกใหญ่ ราวกับยกภูเขาออกจากอก ค

้ง่ายดาย ยิ่งแพรไหมรับรู้ถึงความปรารถนาที่เก็บกดอยู่ภายในใจของกรกฎมากเท่าไหร่ ความกังวลก็ยิ่งทวีคูณเป็นเงาตามตัว และในช่วงเวล