เฉินว่า “คุณช่วยไปบอกให้ใครเอาอะไรให้ฉันกินหน่อยเถอะนะ” ‘เด็กหนุ่มคนนี้หน้าตา

อว่า เขากำลังจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งมาสั่งให้ไปทำอะไรให้งั้นเหรอ

หอพูดขอบคุณออกมา เป็นการยืนยั

ขาดึงโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วเลื่อนหน้าจอเพื่อค้นหาหมายเลข “สวัสดี เฮียถิง เมี

องว่านายควรทำยังไง” สีจั้น

ยงของเขาทันที เขาเกาหัวแกรก ๆ ก่อนพูดป

น！” ซ่งชิง

ดึงสายน้ำเกลือออกทันที ก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับหนันเฉิน ภายใต้สายตาตื่นตกใจของหนันเฉิน เธอเดินเท้าเปล่าเข้ามาหาเขา ก่

วที่เธอได้รับค

ัดริมฝีปากล่างของเธอไว้ ในดวงตาของเ

ยใจด้วยไม่ได้จริง ๆ’ หนันเฉินหยิบโทรศัพท์ของเขาคืน เขาเอามือเกาจมูกตัวเองเพื่อปิดบังความเขินอาย ก่อนจะพ

เห็นเช่นนั้นก็คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง และอดชื่นชมเธอไม่ไ

ารมณ์กินอะไรแล้วล่ะ

งหันไปถามด้วยความสงสัย “เป็นอะไรไปล่ะ？” เขาสง

จากโรงพยาบา

ลต่ออีกหน่อย ไม่เพียงใบหน้าของเธอจะดูซีดเซียว แต่หลังมือของเธ

เหอออกจากโรงพยาบาลโดย

องหวย เขามองไปยังซ่งชิงเหอที่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนเบาะหลัง แล

ังไม่พอ นี่มาบังคับให้พาไปส่งที่ทำงานของเ

งอัดเธอไปแล้ว！ ไม่แน่เขาอาจจะบัง

้งตัว ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล ปนเสียงหัวเราะเล็กน้อย เกลี้ยกล่อมชายหนุ่มที่นั่งอยู่

นทั้งนั้น แต่ละคนมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา แล้วก็มีทักษะเฉพาะตัวที่ไ

ไม่แน่ว่า เขาอาจจะทำตัวเสแสร้งเก่งมาก ๆ ก็ได้ ถึงอ

อแม้จะดูน่ากลัวหากแต่ยังส่องประกายอย่างงดงาม เช่นเดียวกับดวงตาที่ราวกับดวงดาวอันพร่างพราย ทันทีที่หนัน

าคุณเป็นคนพาฉันไปที่นั่น แม้ฉันจะไม่ได้เป็นคนบอก” ซ่

หนันเฉินเป็นคนพาเธอไปส่ง อันที่จริง มีความเป็นไปได้สูงด้

าย ๆ ไม่ใช่ว่าพนักงานทุกคนจะได้รับอนุญาตให้

ยบเข้าไปที่ตึกนั้นเลยสักครั้ง เพราะอย่างนั้น แทบจะไม่มีพนั

ศัพท์ของหนันเฉินอีก สีจั้นถิงคงจะปะติดปะ

คนอย่างเฮียถิงน่ะ ฉลาดเป็นกรด ไม่น่ามาโดนเขาหลอกง่าย ๆ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หน

การแก้ปัญหาของอีกฝ่าย ‘เด็กน้อย

ๆ ราคาเกือบสามล้านบาท ก็ขับเข้าไ

าะสำหรับซีอีโอบริษัทเปิดออก เขาก็หันไปบอกผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า “ข

นลิฟต์ไป เธอมองผ่านประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิด เห

แบบพาโนรามา เพื่อมองลงไปยังทิวทัศน์เมืองหวย ยิ่งลิฟต์ข

ยสองสามคนนั่งประจำที่โต๊ะทำงาน เธอไล่สายตามองหาผู้ช่วยจิ่ง

ลันรู้สึกประหลาดใจ

เรื่องโดยไม่ตอบกลับคำทักทา

องสีจั้นถิง สมัยที่ซ่งชิงเหอยังเป็น

าที่มีต่อเธอได้ “ขอโทษนะครับ แต่ว่า ตอนนี้ท่านประธานกำลังประชุมอยู

ลิกประชุมก่อนก็ได้” ไม่ใช่ทุกวันที่เธอจะได้มาเดิ

รับ ตอนนี้คุณเป็นเพียง ภรรยาเก่าของเขา ไม่ใช่คนสำค

แทนสีจั้นถิงนะว่า เขาอยากเจอฉันรึเปล่า ถ้าเขากำลังประช

คุณยังยืนกรานจะรอ งั้นไปรอในห้องรับรองดีกว่า ท่านประธานว่างเมื่อไหร่ จะแจ้งให้ทราบทันทีนะครับ” ผู้ช่วยหลันช

วยหลัน” เลขาต

ฉันรอเขาที่นี่ดีก

ได้ จะได้ไม่คลาดกับสีจั้นถิง ถ้าเธอไปรอเขาที่ห้องรับร

รบกวนการทำงานของเรา อีกทั้งคงจะไม่เหมาะเท่าไหร่ถ้าปล่อยให้มีแขกมายืนอยู่ตรงทางเดิน ทำไมไม่ไปนั่งรอที่ห้องรับรองล่ะครับ？ อีกอย่าง ดูเห

วยหลันพูดแม้แต่น้อย เธอกลับหัน

น้ากัน แต่ไม่มีใครก

ยียนเป่ยเป็นคนพาซ่งชิงเหอไปงานวันเกิดถังยี่ซู เขาคงเรียกยามให้มาลา