img ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี  /  บทที่ 8 เจียงชุน | 3.17%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 8 เจียงชุน

จำนวนคำ:2006    |    อัปเดตเมื่อ:03/07/2025

8 : เจ

นยายเจียงแล้ว แม้จะอยู่ในชนบทแต่เรือนของท่านยายเจียงกลับสร้างด้วยอิฐ ซึ่งแตกต่างจากบ้านของชาวบ้าน ที่ส่วน

ิบหลังคาเรือนเท่านั้น คงมีชาวบ้านราว ๆ สองร้อยกว่าคน ท่านยายเจียงแลดูจะตกใจ ก

่าน ไม่คิดว่าจะถูกตระกูลหม่า ขับไ

งอีกด้วย “ที่บ้านพวกข้าดินแห้งแล้ง เพาะปลูกไม่ได้มาสองสามปีแล้ว มาปี

นช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่ถึงที่สุดคนต

์สินติดตัวออกมา บ้านใหญ่วางแผนไม่เหลือทางเดินให้ข้า โชคดีแค่ไหนท

หลานสาวของตนไป ทว่าไม่อา

ท่าน ลูกชายคนโตของข้า หวงจื้อ คนรองหวงเต

รวะท่านยายเจียง จากนั้นก็เป็น

ยายทวด ” พวกเขาทักทา

ียมตัว ไปเก็บมาให้เป็นภาระ ท่านน้าไม่ต้องรู้จักนางห

ใด หันไปทางหลานสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง

อกมาทำความเคารพทุกคนอย่างรู้ความ การนับญาติค่อนข้างลำบากเล็

จ้าไปเตรียมอาห

าค่ะท

วนะเจ้าคะ” ฉินซื่อเห็นว่าคนเยอะขนาดนี

ัดมือไม่ใส่ใจ ส่วนส

กน้อย ทว่าไม่เอยคำพูดใดอ

ิ่งเล่นหน้าบ

ขอห้องนอนพักก่อนได้ไหมขอรับ” หวงชุนฟงถูกตามใจมาตั้

ออภัยด้วยท่านน้าด้วย เขาไม่รู้ค

ี่” หวงชุนฟงกลับไ

วยชาเบา ๆ ในใจนิ่งล

ยงเห็นผู้เป็นน้านิ่งเงี

ข้าอยู่กันสองคน มีห้องว่างอีกสองห้องเท่านั้น พวกเจ้ามีกัน” น

ะ นั่งเด็กนอกคอกนั่น

ิน สายตาพวกเขาสองพี่น้อง ไม่เห็นด้วยกับคำพูดของผู้เป็

สองคนนี้ ถึงได้น่ารักนักเล่า ฝ่ามืออบอุ่นขอ

าจะไหลอย

องอยู่ “ห้องว่างสองห้องให้เจ้

้เจ้าใหญ่กับครอบครัว

ก็จะเหลือห้อง

บ้านเจ้ารองอยู่

ม่ได้กว้างนัก แค่วางโต๊ะน้ำชากับโต๊ะกินข้าวก็กินพื้นที่ห

มที่เป็นเพียงเด็กถูกเก็บมาเลี้ยง แต่หวงชางกลับห

ม ถึงพวกเขาจะมีหลานชายให้หนึ่งคนนางก็ไม่สนใจ เพราะอย่างไรบ้า

่ก็พอได้ แต่ว่าบ้านสามของพวกเจ้

ับหวงชาง เกรงว่าเขาจะเข

ม่ต้องเป็นห่วง พวกข้านอนข

ได้อย่างไร ข้าจะไปถามผู้ใหญ่บ้านดู ว่าพอมีจะบ

้าไม่เหลือเงินแล้ว” นางเจียงกลั

ก่อน เจ้าไม่

ไปเป็นเพื่อนท

ขารู้สึกเกรงใจนางเป็นอย่างมาก พอพ้นสา

เก็บฟืนให้เด็ก ๆ กับภรรยานอนในห้องโถงก็ได้ พวกเรา

้เหตุใดนางเจียงถึงได้ไม่ใส่ใจเขา กระทั่งภรรยาของเขา ยังออก

จ ไปถามผู้ใหญ่บ้านก่อน ไ

ขอ

นสมาชิกใหม่ของหมู่บ้านหยางฮัว แต่กลับซื้อที่นาเกือบร้อยหมู่ มอ

องท่านได้พักแล้วจริง ๆ” ไม่ใช่ว่าไม่มี แต่ไม่มี

พอให้หลานชายข้ากับเมียและลูก ๆ ขอ

่ แต่เดี๋ยวนะ” เถิงคุนเหมือนนึกอะไรบางอ

ที เรือนของนางมีห้องว่างให้ญาติของท

าแต่จะอยู่

กอีกสามคนขอรับ”

ถามให้เดี

ณขอรับท

มีก่อนจากไป สายตาของนางบอกว่าห

ยว ชาวบ้านต่างก็บอกว่าพวกเขาอกตัญญูไม่รู้คุณ แต่ข้าเกรงว่าพ

เพื่อที่หวงชางจะได้เข้าใ

img

สารบัญ

บทที่ 1 สวมร่างคืนชีพ บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง บทที่ 3 ถูกลักพาตัวไปขาย บทที่ 4 แบ่งให้ข้าคนละคำก็พอแล้วเจ้าค่ะ บทที่ 5 พี่ชายเจ็บหรือไม่ บทที่ 6 ฉีฉีมองเห็นบ้างไหม บทที่ 7 ไปให้พ้น ! ที่นี่ไม่มีอนุภรรยาแซ่เจียง บทที่ 8 เจียงชุน บทที่ 9 เช่าเรือนท่านยายหมี่ บทที่ 10 เย้ ๆ ข้ามีน้ำตาลกิน...แล้ว บทที่ 11 ก้อนหินนี่นา
บทที่ 12 ท่านยายหมี่ข้ากับถงเอ๋อร์ได้ไก่ป่ามาหนึ่งตัวขอรับ
บทที่ 13 ได้งานทำแล้ว ดีจริง ๆ
บทที่ 14 ยังไม่ได้แยกบ้านกัน เงินก็ต้องเข้าส่วนกลาง เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
บทที่ 15 แยกบ้าน
บทที่ 16 ถามจริงเถอะหวงชาง แม่เจ้าน่ะนางเก็บเจ้ามาเลี้ยงใช่ไหม
บทที่ 17 เถ้าแก่เนี้ยพวกข้าไม่มีเงินซื้อแล้ว
บทที่ 18 ที่แท้คุณชายท่านนั้นคืออดีตคู่หมั้นของหม่าซูเหวิน
บทที่ 19 ตัวเองก็เด็กเถอะ
บทที่ 20 นางปากร้ายแต่ไร้เล่ห์เหลี่ยม
บทที่ 21 ยายแก่ใกล้ตายนั่นน่าโมโหจริง ๆ
บทที่ 22 จากไปย่อมดีกว่าอยู่
บทที่ 23 คนอย่างเจ้าสามไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากหรอก
บทที่ 24 ข้าอยากโอ๋น้องสาวจะตายอยู่แล้ว แต่น้องสาวไม่ร้องไห้ต่อหน้าข้าเลย
บทที่ 25 ค่าเหมาเกวียนสามสิบอีแปะ
บทที่ 26 หน้าบ้านข้ามีสิงโตอยู่สองตัว
บทที่ 27 พี่สาวคนสวยมีน้ำเปล่าหรือไม่ ข้ายังเด็กดื่มน้ำชาไม่ดี
บทที่ 28 ท่านพ่อชีวิตพี่ชายมีค่าหนึ่งร้อยตำลึง ถือว่ามากหรือไม่
บทที่ 29 ท่านน้าท่านตบข้า !
บทที่ 30 เจ้าต้องบีบน้ำตาบอกว่าถูกหม่าซูเหวินทำร้าย
บทที่ 31 เรียนไม่โง่ โง่ไม่เรียน
บทที่ 32 จะอดตายอยู่แล้วยังไม่เจียมตัว
บทที่ 33 นางให้คนมาลักพาตัวข้ากับอิ๋งอิ๋ง
บทที่ 34 ข้าสามขวบพวกท่านคิดไปถึงไหนกันแล้ว
บทที่ 35 เจ้ามีน้ำใจแล้ว ขอให้ค้าขายรุ่งเรือง
บทที่ 36 เจ้าสามเอาเงินจากไหนมาเช่าเรือนในอำเภอหยาง
บทที่ 37 คนบ้านสามมา ๆ
บทที่ 38 ข้ายังอยากได้สามหนังสือหกพิธีการกับเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหาม
บทที่ 39 พวกเขาเรียกมันว่าหมาสู่
บทที่ 40 โปรดเห็นใจคนโสดบ้าง
บทที่ 41 ข้าบอกแล้วว่านางคือโชคลาภของพวกเจ้า
บทที่ 42 อาอี้ สู้ ๆ นะ !
บทที่ 43 ตัดเนื้อยังเหลือเอ็นเจ้าไม่ต้องกตัญญูต่อบิดามารดารึ
บทที่ 44 งอไม่ได้หักก็ยิ่งไม่ได้ ช่างนักอึดอัดใจนัก
บทที่ 45 การค้าขายเกลือต้องผ่านราชสำนัก
บทที่ 46 ฉีฉีมีเกลือแล้ว !
บทที่ 47 ข้าขายให้ตระกูลซ่งแค่ตระกูลเดียว
บทที่ 48 เจ้าสามมอบกำไลทอง ช่างหน้าใหญ่กันนักนะ
บทที่ 49 นังหนูนี่เหตุใดมองข้าตาขวางเช่นนี้
บทที่ 50 บุญคุณความแค้นเกิดเป็นคนต้องแยกแยะชัดเจน
บทที่ 51 มูลค้างคาว เจ้าแน่ใจนะว่าต้มแล้วจะกลายเป็นดินประสิว
บทที่ 52 นายท่านซุน ! เงินที่เหลือล่ะ
บทที่ 53 เงินต่างหาก คือเป้าหมายในชีวิตของข้า
บทที่ 54 เจ้าเด็กนี่พูดจาใหญ่โตโอหังนัก
บทที่ 55 ท่านลุงหวังท่านเอาเงินมาให้ข้าใช่ไหม
บทที่ 56 ข้าเอา ๆ เอาเงินมาแล้วพวกเจ้าก็ไปเมืองลี่หยางซะ
บทที่ 57 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง
บทที่ 58 หวงชางพวกเจ้ามาแล้ว !
บทที่ 59 ภูเขาลูกนั้นต้องนำมาซึ่งความมั่งคั่งให้ข้า
บทที่ 60 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง
บทที่ 61 ฟังเจ้าพูดแล้วลุงเหมือนฝันกลางวันแสก ๆ อยู่เลย
บทที่ 62 ข้าจะไปหย่าร้างกับป้าเจ้าได้อย่างไร
บทที่ 63 พวกเขาทำเกลือได้เร็วปานนั้นเชียว
บทที่ 64 เสียบไม้ปิ้งย่างคืออะไร
บทที่ 65 เจ้าอยากซื้อภูเขา
บทที่ 66 ฉีฉีเจ้าแน่ใจนะว่าภูเขาที่เจ้าอยากได้คือลูกนี้
บทที่ 67 เจ้าแน่ใจรึว่าเขาจะสอบได้ซิ่วไฉจริง ๆ
บทที่ 68 เขาดันเอาตะเกียบไปจิ้มตาอีกฝ่ายจนตาบอด
บทที่ 69 นังหนูเจ้ามาเล่นผิดที่แล้ว
บทที่ 70 ท่านพี่นี่เหมาะกับสตรีมานั่งพบปะสังสรรค์กันมาก
บทที่ 71 อาจูย้ายร้าน
บทที่ 72 อ้อ เช่นนั้นข้าคุณหนูหลิน
บทที่ 73 พวกเรามาเป็นสหายกันเถอะ
บทที่ 74 เขาไม่อายรึที่ออกมาหาเรื่องสตรีเช่นนี้
บทที่ 75 เถ้าแก่เนี้ยซูข้าไม่เคยรู้จักนางสักหน่อย
บทที่ 76 ข้าเองก็ไม่ใช่ผู้วิเศษอันใด แต่ว่าข้านั้นมีความเป็นมงคลเล็กน้อย
บทที่ 77 ท่านพ่อเกรงว่าพวกมันจะเป็นพวกเดียวกัน
บทที่ 78 จริงหรือวัดหมิงซานช่างศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ
บทที่ 79 รับเงินมาแล้วอย่าพูดมากไปจุดไฟเร็วเข้า
บทที่ 80 จื่อเหยาวันนี้เจ้างามเป็นพิเศษ
บทที่ 81 ท่านแม่ของเยว่เยว่นางไม่ชอบพวกเรา [จบเล่ม1]
บทที่ 82 นั่นแปลว่าคนจมน้ำก็ต้องเป็นนางงูพิษกันหมดสิ
บทที่ 83 สุขสันต์วันเกิดนะเยว่เยว่
บทที่ 84 ข้าไม่ช่วยหรอก ข้าว่ายน้ำไม่เป็น
บทที่ 85 ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์
บทที่ 86 ข้าไม่ใช่เด็กตะกละอย่างสองคนนั้น
บทที่ 87 คุณชายน้อยหายตัวไปรึ
บทที่ 88 เยว่เยว่น้องชายเจ้าอยู่ในบ่อนี้ !
บทที่ 89 ฉีฉีเจ้าอย่าได้โทษตัวเอง
บทที่ 90 ข้าจะเอาไปขายให้หมดเจ้าค่ะ
บทที่ 91 ขอเพียงเชื่อใจข้า เจ้าทำได้หรือไม่
บทที่ 92 ว่าอย่างไรนะ ถูกหย่าร้างกลับมา !
บทที่ 93 รีบมุดหัวน้อย ๆ ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ !
บทที่ 94 ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา
บทที่ 95 เห็นไหมฉีฉีของข้านางดีที่สุด
บทที่ 96 ฉีฉีเจ้ายิ้มน่ากลัวพิลึก
บทที่ 97 ข้าได้เป็นมารดาซิ่วไฉแล้ว
บทที่ 98 เจ้าให้ไม่ได้ เหตุใดเจ้าสามให้ได้เล่า
บทที่ 99 ที่แท้ก็แค่อยากอวดว่ารู้จักคนใหญ่คนโต
บทที่ 100 ข้าเสียขนาดนี้หากเล่นต่อไปอีก ข้าต้องหมดตัวแน่
img
  /  3
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY