มองพิจารณาหยุนม่านชิงอย่างละเอียด ราวกับ

แต่อารมณ์หลายๆ อย่างในใจของ

งวนเวียนอยู่ในใจ ราวกับเป็

อัน แต่กลับถูกแม่นมสลับตัว จึงต้องระ

มกลับคอยขัดแข้งขัดขาและเล่นงานนางทุกวิถีทาง ทำให้นางถูกทุกคนใ

าศัยจังหวะมอบดอกไม้ในการฉุดให้หย

่ง ในสายตาของทุกคนจึงดูเหมือนหยุนม่า

็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้หยุนม่าน

กที่เคยทำร้ายนาง นางจ

่านางกำลังตื่นตระหนกตกใจกลัวเพราะฮูหยินท่านโหว จึงดึงสติกลับมา ก่อนจะ

องกับตาหมดแล้ว ประเดี๋ยวฮูหยินใหญ่จะเป็นคนจัดการแ

ียดชังที่ล้นอยู่เต็มอกเอาไว้ แล้วก็พูดกับแม่น

แม่นมช่วยเลือกชุดเสื้อผ้าอาภรณ

ไปมองตู้เสื้อผ้

ัญหายากๆ ข้อนี้เป็นปัญหาที่นางจงใจโยนให้แม่นมฉินจัด

คนมัวแต่ง่วนอยู่กับการปลอบใจหยุนโหรวเจียกันหมด จึงไม่มีผู้ใดนึกขึ

ดที่เพิ่งไปวัดตัวและตัดออกมาเมื่อไม่กี่วันก่อน ซึ่งเมื่อค

นเสื้อผ้าที่หยุนโหรวเจียเคย

านแสร้งทำทีว่าป่วยแล้วก็ไม่ต้องไปจะดีกว่านะเจ้าคะ ท

กที่ข้าได้พบปะกับทุกคนในที่สาธารณะด้วย” หยุนม่านชิง

การเนรคุณแล้ว ยังจะทำให้

นสำคัญอย่า

่ทำให้คนอื่นฉวยโอกาสบิดเบือนความจริงจากถูกเป็นผิด จนสุดท้ายนาง

นึ่งเดือนแล้ว ย่อมรู้ดีว่าใน

บาๆ ว่า “คุณหนูช่วยรอเดี๋ยวนะเจ้าคะ ประเดี๋ยว

หยุนม่านชิงก็นั่งลงริมหน้าต่างและเริ

ด ทันใดนั้นก็มีเสียง “ปัง”

อยู่ในห้องที่เงียบสงัด เสียงนั้นกลั

่คอยรับใช้อย่างใกล้ชิด ส่วนสาวใช้ที่เหลือได้ถูกส่งไปช่วยงานที่

ชาบนโต๊ะขึ้นมาใช้ป้องกันตัวเองทันที จาก

ก็ได้ถาโถมเข้ามาอย่างฉับพลัน นางยังไม่ทันได้ตั้

หยุนม่านชิง น้ำเสียงที่เย็นชาและแหบพ

านชิงก็ชะงักการกระทำลงชั่วขณะ แต่ไม่นานนัก นา

ม่ ทว่ากลับออกแรงกดกริชในม

างหูของหยุนม่านชิง มันแฝงไปด้วยความเย็นเหม

กเลยว่า เหตุใดจึงเกิดความเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้ ทว่าขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพ

พูดต่อทันทีว่า “ท่านได้รับบาดเจ

อีกทั้งร่างกายที่อิงแอบไปกับหยุนม่านชิงยังสั่นเทิ้ม

งจากท่านอาจารย์จนเชี่ยวชาญอย่างหาตัวจับยาก เพราะทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก

นางก็รู้สึกขน

ซึ่งด้านหลังคือ บุรุษผู้หนึ่งที่ถูกวางยาปล

่านเข้ามาในหัวของนาง ในขณะที่นางตัดสินใจจะสู้กันให้ตาย

ื้นขึ้น บุคคลนั้นล้ม

่องไวเพื่อเว้นระยะห่าง จากนั้น

ินเข้ม พร้อมทั้งใช้ผ้าสีดำปิดบังใบหน้า

ผยออกมา แต่ในขณะนี้ มันกลับกลายเป็นสีแดงฉาน อีกทั้งยังมีม่านน้ำตาปกค

ย่างยิ่ง เมื่อมีบุรุษแปลกหน้าที่ถูกวางยาผู้หนึ่งอยู่ในห้อง

ตาของนางก็ดันเหลือบไปเห็นว่า ปลายแขนเสื้อข

เช่นนี้มาก่อน มันเป็นของมู่ถิง

นางก็ได้สลัดความกลัวทิ้งไป แล้วก็เ

ือนดั่งหยกอุ่น ใบหน้าคมคายดั่งคม

เกิดจากความใคร่กลับท

าหรือเพราะอารมณ์โทสะ ริมฝีปากบางๆ ที่ถูกเม

านชิงแบบซึ่งๆ หน้า ดวงตาเป็นประกายอันเย็นชา

จือจริ