ืมตาสิ ท่านเป็นแบบน

ยว่พยายามขยับตัว แต่เพียงแค่ขยับปลายนิ้ว ร่างกายกลับหนักอึ้งราวกับถูกโซ่ตรวนพันธนาการไว

ับแหบแห้งจนแทบไม่ได้ยิน ลำคอแห้งผากราวกับมีไฟเผา แต่ลมห

ะเจ้าคะ หากท่านเป็นอะไรไป แล

ามวิตกกังวลกับอาการป่วยของไป๋ลี่เยว่คุณหนูของนาง หงเมยข

ู่ข้างหู ไป๋ลี่เยว่พยายามฝืนลืมตาขึ้นอีกค

งามของนางบัดนี้เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ ผิวพรรณที่เคยเปล่งปลั่งบัดนี้ซีดขาว

ตำหนักเย็นทันทีในตอนเช้า ไม่มีขบวนส่งตัว ไม่มีเกียรติยศสมเป็น

บกัดกินร่างกายของนาง แต่ในความทรมานนั้น นางกลับรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากมือเล็กๆ ของสาว

และบ่าวรับใช้ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่คน ต้อง

อยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้นางทุกชั่วยาม คอยพยุงป้อนน้

เป็นพระสวามีกลับไม่เคยย่

มปกติ เตรียมตัวออกศึก และไม่เคยสน

้าว ที่นี่มิใช่ตำหนักอันโอ่อ่าของพระชายา แต่เป็นเพียงสถานที่ที่ใช้ขับไล่สตรีที่ไม่เป็นที

นแล้ว” หงเหมยรีบเข้ามาประคอง

อนริมฝีปากที่แห้งผาก

ร เรียกข้าเหมือน

้ำตาของตัวเองที่ไหลอาบแก้ม ด้วยคว

ุดท่านก็

ดเซียวของนาง ดวงตาแดงก่ำ “คุณหนู บ่าว

ว่ส่ายหน

งนี้ องค์ชายสามก็คงไม่แม้แต่จะปรายต

น” นางพึม

อนนี้ข้าเกือบหายแล้ว ขอบใจเจ้าที่

หนักมาก” หงเหมยรีบก

หนักเย็น ท่านก็เป็นไข้สูง

้องใคร แต่นางกลับอดเจ็บใจไม่ได้ องค์ชายสามช่างใจร้ายเกินไป แม้จ

่พากันเฝ้าดูแล แต่ทว่า ไร้เงาของพระสวามีมาเยือน ไม่เคยแม

ยวัน

่แล่นเข้ามาในความคิดของนาง คือใบหน้าของ

ากระชากผ้านางออกโดยไร้ซึ่งความอ่อนโยน คืนนั้น เขาทำให้นางกลายเป็นของเขา ท

็น ตั้งแต่วันนี้ไป อย่าได้ก้

่ข้าต้องแตะต้องเจ้า มันเป็น

าด้วยสายตาอื่น เพราะข้ามิไ

ห็นกำลังบีบคั้นมันอย่างไร้ปรานี น้ำตาเอ่อคลอในดวงต

าจะทอดทิ้งข้า แต่ข้าจะไม่ย

ๆ นางมองมือที่ซีดเซีย

ักครั้ง ทำราวกับว่านางไม่มีตัวตน นางเข้าใจแล

วเองขึ้นนั่ง แม้ร่างกายจะยังอ่อนแอ แต

สียงแผ่วเบา แต่น้

ข้าจะไม่รอค

ุณหนูของตน

อ่อนแอเช่นเคยอีกแล้ว นับจากวันนี้ไ