ลในมือของเจียงหว่านหนิ

ระเด็นกระจา

ึงงันไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบก้มลงเก

เลือดซึมออกมาด้วยความห่วงใย “เธอจะเก็บเศษแก้ว

นนี้หน้าซีดเผือดด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเสียใจ “รุ่นพี่ ข

่เรียนระบำโบราณนั้น ถือเป็นเกียรต

องเจียงหว่านหนิงก็กลายเป็นเพี

เมื่อได้ยินคำว่า “ถ้วยเฟย

รับถ้วยรางวัลใบนี้ เธอดีใจจนทั้งร้องไห้ทั้งห

แต่ในฐานะนักกีฬาต่อสู้ รู้ดีว

...” สวี่ถังถังน้ำตาคลอเบ้า แกล้ง

้อของเธอก็ถูกเจีย

เพี๊ยะ”

ฟาดลงบนแก้มขาวเน

สดนั้นสะดุดตาแล

่นขนาดใหญ่พลันเงียบง

ิ แต่เมื่อมองดูสภาพที่เละเทะไปทั่วพื้น กับสิ่งที่สวี่ถังถังเพิ่งทำเมื่อคร

่เช็กกล้องวงจรก็ร

ี่ถังถังก็ฉายแววความรรู้สึ

ี่เจียงหว่านหนิง “ก็แค่เศษแก้วชิ้นหนึ่ง เกียรติที่เธอได้รับจะไม่ห

…

าอย่างตะลึงงัน หัวใจราวกับถูกใ

้งใจ เธออย่าได้

ถังถังด้วยความสงสาร ก่อนจะยกมือขึ้น

ยู่กลางอากาศ แล้วกล่าวเตือนว่า “ถ้ากล้าแตะต้องเธ

อนผ่าว น้ำมูกเริ่มจุกจมู

้ง แล้วลากกระเป๋าเดินท

อกฝนเริ่มตกหนั

พ พลางนึกถึงภาพตอนอายุสิบสี่ ที่ลี

้งแรกในชีวิต ขณะกำลังอุ้มถ้วยรางวัลกลับบ

พื้น ชายขี้เมอพูดจาหยาบ

นึ่งเข้าไปที่สันจมู

กลับบ้าน แล้วทั้งคืนก็นั่งติดถ้

้วยเส้นเลือดฝอย แต่กลับยื่นถ้วยรางวัลให้เธอด้วยความภาคภูมิใจแล้

นาดนั้น บัดนี้กลับยอมทำทุกอย่างเพื่อผู้ห

นอกมหาวิทยาลัย เจียงหว่านห

ไข้ขึ้นสูง นอนซมอ

ิ้

ริ่งประต

จะได้ไปเปิดประตู ก็ได้ยินเ

่สิงหยวนยืนมองเธอจากที่สูง ดวงตาคมก

ว่านหนิงก็ถูกแรงมห

อาถังถังไปขังไว