แค่ก แ

นจนหายใจไม่ออก ราวกับจะขาดใจ

ระชากผมเธอขึ้นพลางเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันประเ

ียงหว่านหนิงจ้องตาเขม็งไปย

ริบตา ลี่สิงหยวนแบกเธอพ

“โครม”

ถูกโยนเข้าไปที

งมุ่งหน้าไปที่ไหน

ิงก็เริ่มได้ยินเสียงคล

ีเรือยอชต์ลำใหญ่ลำห

ชากเจียงหว่านหนิงออกจากกระโปรงหลังรถอ

่..

กมัดมือมัดเท้าอยู่บนดาดฟ้าเรือด้วยความ

ิดปากไว้ มองเจียงหว่านหนิ

ยู่ที่ไหนก็ได้ แต่แม่ของเ

่งสัญญาณมือให้ลูกน้

ื้

ยัดเข้าไปในกระสอบ ปากถุงถูกมัดด้วยเ

่

ลอยขึ้นเหนือน้ำเป็นระยะตามการเคลื่อนไหวของคน

ชายหนุ่มไว้ “การหายตัวไปของสวี่ถังถังไม่เกี่ยวอะไรก

ำเสียงของเธอก็สั่นเค

พาตัวเธอ เคยซ้อมการแสดงงานวันสถาปนากับเธอมาก่อนนะ ในโทรศัพท์ที่ถัง

งออกมา บนหน้าจอปรากฏแชตระหว่าง ‘เจี

่วคราว เธอควรรู้ตัวแล้วถอยไปซะ ไม

เถอะ อย่าเพ้อฝันว่าจะก

่สิงหยวน ฉันจะทำให้เธอ

“ทำไมนายถึงมั่นใจนักว่าฉันเป็นคนลักพาตัวเธอ！ ลี

้อย “เพราะฉันรู้...ความ

องเจียงหว่

น พอฉันมีผู้หญิงที่รัก เธอก็เห็

ิงใจดำอำมหิตขนาดนี้！ ฉันเตือนเธอไว้เลย ต่อให้ไม่มีสวี่ถังถัง ฉันก็ไม่มีวันรักเ

ยงหว่านหนิงตะโกน

่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ก็ถ

นคืนนี้ฉันจะให้แม่ของเ

าขึ้นสั่งลูกน้องว่า “ต

ม่

กว้างด้วยความหวาดกลั

ไปห้าม แต่ร่างกาย

ว้กับดาดฟ้าถูกตัดขาด กระ

่ แ

มาทันที เธอคว้ามือของลี่สิงหยวนไว

ดแผ่ซ่านเข้า

งคนหนึ่งก็รีบวิ่ง

！ เราพบคุณ

่างวาบ “เธออยู่ที่ไห

คนก็พากันตามลี่ส

บวิ่งตรงไปยังทะเ

ะดูก ลมหายใจของเธอแทบจะหยุดลงเพราะความเย็น แต

่ไหน ในที่สุดเจียงหว่านหน

มดแรง จนในที่สุดก็ลากกระสอบที่ใส่ร

าทำให้ฉั

ชือกออก แล้วก็เห็นใบหน้าของแม่ที่ซ

ช้า รีบโทรเรี

หนิงมองแม่ที่ถูกเข็นเข้าไปในห้