ะ พรุ่งนี้ก็ยังเป็นวันหยุดของฉันอยู่ ฉันว่าฉันจะออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตในตอนเช้าสักหน่อยค่ะ อยู่ที่นี่พอไม่มีวาคีนแล้ว ฉันก็ต้องทำอาหารเองค่ะ กินได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็ไม่เ

ัวที่จะออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตในตอนเช้า เพราะฉันไม่ค่อยชอบที่คนเยอะค่ะถ้าออกไปสายหน่อยคนก็จะเริ่มเยอะมากขึ้น ฉันหันมองรอ

ะ ฉันเดินออกมาเรื่อยๆ ค่ะด้วยความที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเองก็เลยจากคอนโดของฉันไปไม่มาก และวันนี้ฉันไม่ได้มีธุระไปไหนฉันเลยเลือกวิธีเดินค่ะ ถือว่าได้ออกกำลังกายและเดินชมเมือ

ดีค่ะ

ดีค่ะ

ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ หลังจากนั้นมาซูซี่ก็จะคอยช่วยเหลือฉันอยู่เสมอ อ่อที่มันบังเอิญไปมากกว

ันนี้ฉันอยากจะไปหาพ่อกับแม่ฉันด้วยนะคะ แต่แค่ติดต่อไปก็ต้องกินแห้วไปตามระเบียบค่ะ พักหลังๆ ม

ึงแม้ว่าฉันจะสูงตั้งหนึ่งร้อยหกสิบพอดีก็ยังอยู่ในมาตรฐานหญิงไทยใจงามนะคะ ฉันมองซ้ายมองขวาหาพนักงานที่จะมา

นสุดแล้วแต่ก็ยังไม่ถึง อีกนิดเดียวค่ะ อีกนิดเดียว

่ะ

เขายืนซ้อนหลังของฉันแล้วเอื้อมหยิบขนมที่ฉันอยากได้ลงมาให้ฉันได้อย่างง

่ฉันเห็นก็ทำเอาเรี่ยวแรงของฉันแทบหมด ฉันเกือบล้มลงไปเพราะอยู่ดีๆ ก็หมดแรงไปเสีย

ล้ม

ีไปให้ไกลแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะตอนนี้ 'เขา' ยึดร่างกายของฉันเอาไว้ มุมปากของเขายกยิ้ม

ั้ย เดี๋ยวคี

ะเดประดังเข้ามา ฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มหายใจติดขัดและน้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานก็เอ่อคลอเบ้าตาสวยโดยไม่ทราบ

า วา

วาคี

น ผู้ชายที่เคยทำให้ฉันเสียใจจนเกือบตาย ผู้ชายที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของฉัน เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉัน และใช้นิ้วหัวแม

โลก แต่กลับมาเจอกันที่นี่ ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าเขามาทำไม แต่เราไม่ควรที่จะเจอกันเลย ไม่ควรเจอ

ม

ิร์

่ง ลืมทุกอย่าง สองสิ่งที่ฉันจำนั่นคือ 'เขา' วาคีนผู้ชายคนที่ฉันไม่ควรเข้าใกล

คีนไม่ตามฉันออกมา ฉันรีบวิ่ง วิ่ง และก็วิ่งออกมาให้ไกลจากวาคีนให้ได้มากที่สุดค

ใจของฉันมันยังสั่นอยู่เลยค่ะ ฉันเดินคอตกกลับไปที่คอนโดของตัวเองค่ะ ตัวฉันยังรู้สึกชาๆ อยู่เลย ฉันมาถึงคอนโดแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ขึ้นห้องไปนะคะ ฉันเดินไปที

ต

นี่ย หล่นตอนที่ฉันวิ่งหนีมางั้นเหรอ แล้วในนั้นมีทุกอย่างของ

ปก้มหากระเป๋าอีกเหรอเนี่ย" ฉันอยากจะชกต

ตนั่นอีกจะทำไง"